Satchel Hart brengt zijn eerste kosmische album uit: "Surrealisme, dat is een kwestie van erop of eronder"

Muziek | Zoals elke week stelt Pickx je een Belgische artiest voor. Vandaag brengen we een interview met Satchel Hart, een zelfverklaarde muzikale kluizenaar die naar eigen zeggen diep in zijn hut in het bos zijn eerste album 'Things will never be the same' in elkaar flansde. Vanaf vrijdag 27 januari kan je kennismaken met zijn psychedelische en soms melancholische popuniversum.

Door Pickx

Gepubliceerd op 27.01.23

6min

Eerst en vooral proficiat met de lancering van je eerste album. Waar gaat 'Things Will never be the same' over?

Satchel Hart: "Dit album gaat over de achtbaan die mijn leven is. Over mijn gevoelens. Ik heb dit album ook gemaakt om mezelf een beetje op te peppen... Eigenlijk wilde ik zeggen, 'om door te gaan met leven', maar laat ik niet overdrijven! Zoals andere mensen naar een psycholoog gaan, maak ik muziek en componeer ik. Het helpt me om bepaalde zaken duidelijker te zien."

Je blijft erg positief!

S.H: "Het is inderdaad heel positief dat ik nu helderder kan denken. Soms schrijf ik gewoon voor de lol, omdat het me in extase brengt."

De plaat heeft een 70-80's-geluid, een beetje dromerig en vintage. Hoe zou je je muziek kwalificeren?

S.H.: "Ik zou mijn muziek omschrijven als... kosmisch-melancholische psychedelische pop. Met 'kosmisch' wil ik bedoelen dat je je kan optrekken aan deze muziek, je wordt er bij wijze van spreken high van. Er is ook een melancholische kant aan deze plaat. Er zijn stukjes waar je niet echt weet of de man in het nummer gelukkig of triest is. Er zit soms een diepe weemoed in de nummers, zou ik zeggen."

Je spreekt over 'een man' in de nummers, over wie spreken we dan?

S.H.: "Dat ben ik! Ik benoem mezelf als 'de man' omdat ik spreek over mijn situatie van een jaar geleden. Ik ben sindsdien veranderd, we stoppen nooit met evolueren. Ik ben nu een ander persoon, vandaar 'de man'."

De hoes ziet er erg apocalyptisch en psychedelisch uit. Welke boodschap zit daarin verborgen?

S.H.: "Voor de omslag heb ik Fiona Rostagni ingeschakeld. Ik wilde al heel lang samenwerken met een artiest, omdat er anders gewoon een foto van mij op de cover zou prijken. (…) Ik zou het jammer vinden als mijn foto het album zou domineren, ik laat liever aan mensen de ruimte om te fantaseren. Als je mijn gezicht ziet, is dat erg moeilijk. Dan wordt een album meteen een persoonlijk werk. Ik hou liever van het surrealisme, ik hou er zelfs wat te veel van.

Ik hou echt van wat Fiona creëert, ik had haar gevraagd iets zachts en tegelijk apocalyptisch te maken. Voorts wilde ik een kosmisch element erin hebben, daarom zie je sterren en kometen op de cover. Ik was erg blij met het resultaat. Ik had Fiona trouwens niet gevraagd om een rode hand op de cover te tekenen, maar ik vond haar toevoeging supercool - voor mij betekent een rode hand een overgang naar iets anders. Ik associeer dat symbool met de 'Red Right Hand' van Nick Cave, dus iets vernietigen om te veranderen, om iets weer op te kunnen bouwen. Het beeld inspireerde me enorm. Het schaakbord op de cover vond ik ook mooi, dat symboliseert voor mij de samenleving. Ik wilde ook heel graag deze kant van de macht aan de kaak stellen: de meesten onder ons zijn pionnen, terwijl een aantal anderen de koningen zijn. De hand op de cover wijst naar boven, het is alsof hij de sterren wil vangen. Als je over de symboliek op de cover gaat nadenken, kan je ver gaan."

In de pers wordt je vaak vergeleken met Tame Impala of Mac DeMarco. Wat zijn jouw invloeden?

S.H.: "Ik luister echt naar oude dingen en natuurlijk luister ik naar Tame Impala of Mac DeMarco. Een genre waar ik niet veel naar luister, is rap. Soms luister ik nog een beetje naar de radio. Ik hou vooral van de zoektocht naar mooie muziek en nummers die je doen zweven. Wat betreft genres hou ik vooral van rockmuziek, dat heb ik altijd leuk gevonden. Punk, disco, en electro vind ik even goed, ik hou echt van muziek! Af en toe zet ik wel een rapnummer op, maar er is zoveel aanbod dat ik snel naar iets anders omschakel. Toen ik jong was luisterden veel van mijn vrienden naar rapnummers, maar dat was niet echt mijn ding. Ik luisterde meer naar rock."

Je bent pas 25, dus je bent niet opgegroeid met rap?

S.H.: "Nee, inderdaad, ik ben niet echt opgegroeid met rap maar eerder met bands als Arctic Monkeys, The Strokes, Red Hot Chili Peppers, Green Day, Nirvana... En natuurlijk klassiekers als Led Zeppelin, The Beatles, Rolling Stones, The Doors, The Troubles, kortom, groepen uit de jaren 60 tot 80."

Is het niet wat riskant om ouderwetse rocknummers te maken in een tijd waarin rapnummers hoogtij vieren?

S.H.: "Ik doe wat ik leuk vind, ik mik niet op populariteit. Misschien worden mijn nummers niet zo populair als sommige raphits, maar ik ben er zeker van dat muziekliefhebbers die een beetje op mij lijken en niet te veel naar rap luisteren, vast iets in mijn repertoire zullen vinden wat ze zal bevallen. Daarnaast zijn er genoeg mensen die naar rap luisteren en ook van mijn muziek houden. Iedereen is anders en iedereen heeft zijn eigen smaak. Ik denk dat je niet te veel vragen moet stellen. Zolang je plezier hebt in het maken van je muziek, zullen mensen dat voelen en naar je muziek willen luisteren. Passie werkt aanstekelijk."

Hebben je ouders je laten kennismaken met dit muzikale universum?

S.H.: "Ja, zeker! Mijn moeder heeft mij laten kennismaken met de muziekwereld. Toen ik amper drie jaar oud was, zijn we naar een concert van Korn geweest, een metalband. Ze speelde toen in een punkband, ze was bassiste. Voor haar was muziek belangrijk. Ze zette me op de piano toen ik zes was. Dat speelde dus een grote rol. Er waren zelfs momenten dat ik het los wilde laten, maar toen bleef ze me pushen. Ze dwong me nooit, maar ze motiveerde me om door te gaan tot ik 18 was. Daarna heb ik zelf bas en gitaar geleerd. Ik heb ook altijd gezongen. Zodra ik begon te praten, was ik aan het zingen."

Je hebt de Belgische en Amerikaanse nationaliteit. Zijn de Verenigde Staten nooit een optie voor je geweest?

S.H.: "Ja, waarom niet? Mijn hele leefwereld, al mijn vrienden en alles wat ik heb opgebouwd bevindt zich momenteel in België. Maar ik geef toe dat ik veel zou moeten opgeven als ik in de Verenigde Staten zou gaan wonen. En dat zou zonde zijn! Maar in de toekomst, wie weet? Ik vertel altijd aan mijn muzikanten dat later, als we beroemd worden, we in Californië gaan wonen. 'We zullen daar roadtrips maken en genieten van het schitterende weer'. Dat zeg ik steeds om ze een beetje te laten dromen."

Hoe lang heb je aan dit album gewerkt?

S.H.: "Ik heb een aantal nummers al voorbereid voor ik het album had aangekondigd. Op mijn achttiende was ik al begonnen met het maken van een album. Na drie jaar besefte ik dat het niet meer bij me paste. Het was te veel beïnvloed door Arctic Monkeys en zo. Op dat moment heb ik besloten om het over een persoonlijkere boeg te gooien, met synthesizers en niet alleen met de gitaar spelen. In die periode ontdekte ik de muziek van Tame Impala. Ik heb toen verschillende andere nummers geschreven, maar er zijn nummers die ik nog heb bewaard, zoals 'Listening to you', dat was een nummer van voor de coronacrisis."

Zoals je eerder aangaf, werk je samen met vier andere muzikanten. Waarom heb je geen groepsnaam verzonnen in plaats van je eigen naam?

S.H.: "Eigenlijk was ik het, alleen, die alles componeerde en alles opnam. In het begin wilde ik een groepsnaam hebben en toch solo blijven werken. Mijn eigen naam vind ik ook goed klinken als artiestennaam."

'Satchel' betekent 'zon', toch? Het past goed bij je zonnige, positieve en luchtige muziek.

S.H.: "Betekent dat zon? Dat wist ik niet! Ik weet niet in welke taal het zon betekent, maar het is inderdaad leuk als dat zo is. Zo zie je maar, niets gebeurt toevallig! Mijn naam is Satchel en ik maak zonnemuziek, alles is met elkaar verbonden.

Eigenlijk is mijn naam Amerikaans, het betekent 'rugzak'. De naam komt van de bluesmannen uit de jaren 50 en 60 die met hun tas rondreisden. Ze werden 'satchel-mouth', 'satchmo' genoemd. 'Satchmo' was zelfs de bijnaam van Louis Armstrong. Er was ook een zeer beroemde honkbalspeler met de naam Satchel (Satch Paige, nvdr.). Volgens mij is mijn naam daarvan afkomstig."

Wie zit er achter Satchel Hart? Velen vergelijken je met een kluizenaar.

S.H.: "Ik vertolk hier geen personage, 'what you see is what you get'. Ik ben van nature mysterieus. Ik probeerde niet iets anders na te apen, ik blijf mezelf op het podium, in interviews en in de muziek.

Sommigen noemen me buitenaards vanwege mijn persoonlijkheid en mijn muziekstijl, maar ik weet niet waarom ze dat doen. Ik ben al een grote fan van het tekenfilmpersonage Stitch sinds ik klein was (een blauwe alien in het Disney-universum, uit de film 'Lilo and Stitch'). Het kan daar vandaan komen (lacht).

Dat ze me een kluizenaar noemen, begrijp ik beter. Nog niet zo lang geleden woonde ik nog in een tiny house. Het was een woning van amper 21 m2 met een douche, een klein keukentje, een bijgebouw, een mezzanine en dan mijn studio in het midden. (...) Het was eenvoudig en aangenaam om zo in de natuur te leven. Ik had mijn katten, er was geen lawaai. Het was inspirerend. Ik veranderde omdat ik iets anders nodig had om me te inspireren. Nu heb ik het omgekeerde nodig."

Je hebt al zo'n tien optredens gedaan voordat je album uitkwam. Hoe communiceer je met het publiek tijdens je concerten?

S.H.: "Ik probeer me echt meer op mijn gemak te voelen op het podium of met mensen. Ik ben nog steeds erg gevoelig voor drukte en stress. (...) Als ik op het podium sta, heb ik echt een nummer of twee nodig voordat ik me echt op mijn gemak voel. Soms weet ik niet hoe ik mijn publiek moet toespreken. Ik ben graag mezelf, maar dankzij mijn surrealistisch karakter is het soms erop of eronder. Ik probeer echt aan mijn optredens te werken. Ik wil echt een goede show opvoeren en mezelf zijn."

Wat zijn jouw toekomstplannen?

S.H.: "Als ik mag dromen, zou ik graag op tournee gaan. Na de uitgave van dit album zou ik het liefst beginnen met een volgend album en op een Europese of internationale tournee gaan. Een internationale tournee, dat zou ik natuurlijk het mooist vinden. Zo reis ik nog meer, en zie ik nog gekkere dingen! We zullen zien, ik blijf redelijk zelfverzekerd. Ik wil gewoon doorgaan en een nog beter album maken, ook al is deze al erg goed. Ik ben sowieso best tevreden met het resultaat. Ik zou graag een tweede album willen maken, ik ben al begonnen met het componeren van nieuwe nummers."

Dit zijn de volgende optredens van Satchel Hart: