Dit was basketbaljaar 2022: onze vijf topmomenten

2022 werd het jaar van de herrijzenis van de Warriors. Na drie jaar miserie haalde Golden State eindelijk nog eens de play-offs. Met dank aan het herwonnen vertrouwen bij vedette Steph Curry (die ook NBA Finals MVP zou worden), de terugkeer van defensieve topper Andre Iguodala na een uitstapje van twee jaar bij Miami, en de rentree van scherpschutter Klay Thompson na 31 maanden blessureleed.

In die play-offs stoomde Golden State door op het elan: achtereenvolgens Denver Nuggets, Memphis Grizzlies en Dallas Mavericks gingen voor de bijl. In de finale wachtte Boston Celtics. Met een 4-2 greep de ploeg uit San Francisco zijn zevende titel uit de clubgeschiedenis. Voor het viertal Curry, Thompson, Green en Iguodala al de vierde titel die ze met Golden State op hun palmares schreven. Van een dynasty gesproken!

Voor het eerst werd het wereldkampioenschap 3x3 basketbal -ook wel straatbasketbal genoemd- georganiseerd in België. Ondanks het wisselvallige weer werd dat WK in Antwerpen een groot succes, met volle tribunes, veel randanimatie, ruime media-aandacht en vooral ook straffe sportieve prestaties. Het was uiteraard uitkijken naar wat Team Belgium zou tonen. Het team rond bezieler Nick Celis pakte op de Spelen in Tokio nog een verrassende vierde plaats en gold in eigen land als een outsider op de wereldtitel. Gestuwd door een alweer fenomenale Thibaut Vervoort bereikten de 3x3 Lions de halve finales, maar daarin bleek Servië (de latere winnaar) helaas een maatje te sterk. In de troostfinale werd met 1 schamel puntje verloren van Frankrijk. Opnieuw een ietwat ondankbare vierde stek dus.

Voor de vrouwen van Team Belgium -met daarin de Cats Laure Resimont, Elise Ramette, Becky Massey en Julie Vanloo- eindigde het verhaal in de kwartfinales tegen China. Toch ook straf voor een ploeg die nog maar net gevormd was en amper ervaring had met 3x3. De toekomst in deze zijtak van het basketbal oogt dus bijzonder mooi voor België. Maar we onthouden vooral dat de toeschouwers op de sfeervolle Groenplaats in Antwerpen de morele winnaars waren van dit WK.

Wie doet Oostende wat? Dat is al ruim tien jaar dezelfde vraag bij de start van een nieuw basketbalseizoen in de Belgische competitie. En nu al elf jaar op rij met hetzelfde antwoord: niemand. Het is hallucinant hoe coach Dario Gjergja zijn troepen elke keer opnieuw weet op te laden en naar topprestaties leidt. Ondanks verscheidene personeelswissels en een geslonken budget (in enkele jaren tijd van 3,4 miljoen euro naar 2,5 miljoen euro).

Het succesrecept van de Kroatische coach is bekend: keiharde defense, veel intensiteit en groepsmentaliteit. Vorig seizoen werd die combo verder gekruid met het talent van de Amerikanen Levi Randolph en Phil Booth, twee uitblinkers in een sterk geheel. Kangoeroes Mechelen bood verdienstelijk weerwerk maar moest in de finale met 3-1 de duimen leggen. BCO deed het trouwens niet enkel nationaal sterk, in de Europese Champions League bereikte het de laatste zestien.

Enige domper op de feestvreugde bij BC Oostende: het mag zich niet de eerste kampioen van de BNXT League noemen. Die nieuwe competitie met een mix van Nederlandse en Belgische ploegen werd vorig seizoen voor het eerst georganiseerd. Niet als vervanger van de nationale competities, maar als extraatje. Nationaal werden immers nog steeds play-offs georganiseerd om een landskampioen aan te duiden (zoals hierboven beschreven).

Een crossborder play-off moest dan uitsluitsel brengen over wie nu de beste ploegen in huis heeft: België of Nederland? De algemene teneur vooraf was dat wij Belgen de betere ploegen hebben, maar niets bleek minder waar. In de halve finales van de BNXT play-offs stonden liefst drie Nederlandse teams: Donar Groningen, ZZ Leiden en Heroes Den Bosch. BC Oostende ging eruit in de halve finales tegen ZZ Leiden, dat zich vervolgens tot eerste kampioen van deze nieuwe BeNe-Liga zou kronen.

De verwachtingen lagen hoog voor de Belgian Cats op het WK basketbal, dat in september plaatsvond in Australië. De voorbije jaren waren de Belgische vrouwen immers een vaste waarde geworden in de eindfase van EK’s en op het vorige WK, in 2018 op de Canarische Eilanden, eindigden ze op een zeer straffe vierde plaats. De basketfederatie was ervan overtuigd dat er nog meer in zat, zeker met een Emma Meesseman op de top van haar kunnen en met luitenanten als Julie Allemand, Kyara Linskens en Antonia Delaere die tot volle wasdom waren gekomen. Om die overtuiging kracht bij te zetten werd eind 2021 beslist van bondscoach te wisselen: exit Philip Mestdagh, de grondlegger van deze gouden generatie Cats, enter Valéry Demory. Een zelfverzekerde Fransman die in de Franse competitie furore maakte met Montpellier.

In een sterke poule met de VS en China (later ook de finalisten) eindigden ze nog op de beoogde derde plek, maar in de kwartfinales bleek gastland Australië vervolgens twee maten te groot. De Cats haalden op het WK nooit hun topvorm, maar een kwartfinale is nog altijd sterk natuurlijk, voor een klein landje als België. Bovendien toonden enkele jonge talenten dat ze staan te popelen om zich op het hoogste niveau te meten: Hind Ben Abdelkader, Becky Massey, Billie Massey, Ine Joris en Maxuelle Lisowa bewezen dat het verhaal van het Belgische vrouwenbasketbal zeker nog niet uitverteld is. Zij het dan zonder Demory, hij werd na het WK bedankt voor bewezen diensten. Assistent Rachid Meziane neemt voorlopig over als bondscoach.

O ja, voor de volledigheid: de VS pakte in Australië een vierde wereldtitel op rij.