VTM-reeks ‘De Zonen van Van As’ neemt (in mineur) afscheid op het witte doek

Op z'n zachtst gezegd een lauwe ontvangst: zo kunnen we de reacties van filmcritici op ‘De Zonen van Van As – De Cross’ samenvatten. De serie draaide rond een stel sympathieke aannemers die niet vies zijn van wat geld onder tafel en een kleine bouwovertreding hier en daar, maar het hart op de juiste plaats hebben. Spilfiguur was zaakvoerder Frans Van As (Van Assche), die op zoek ging naar een opvolger.

De reeks lokte op VTM negen jaar lang aardig wat kijkers – al ging het gemiddeld aantal kijkers in dalende lijn naarmate de seizoenen vorderden: van gemiddeld 675.000 live-kijkers in het eerste seizoen gleed de serie af naar gemiddeld 558.000 live-kijkers in het laatste, waardoor VTM wijselijk besloot om er de stekker uit te trekken. De reeks had z'n beste tijd gehad.

Aan de cast zal het niet gelegen hebben: met vakmensen als Jaak Van Assche, Jan Van Looveren, Carry Goossens, Peter Van den Eede, Ben Segers, Jonas Van Geel, Maaike Cafmeyer en Sam Louwyck voerde ‘De Zonen van Van As’ de populairste Vlaamse acteurs van het voorbije decennium op en verzamelde het zowat de toplaag van al het komisch talent dat Vlaanderen rijk is op het tv-scherm. Een afscheidsfilm was dus géén roekeloze zet – sterker nog: het was een meermaals bewezen succesformule, denk maar aan de razend populaire ‘F.C. De Kampioenen’-films. Een kans voor fans, cast en crew om de serie in stijl uit te wuiven.

"Platte klucht"

Maar de charmante reeks kreeg volgens de vakpers niet het waardige afscheid dat het verdiende. Het Nieuwsblad deelt slechts twee sterren uit: “Ondermaatse kwaliteit”, concludeert de recensie. “Een platte klucht die de personages – en vooral hun acteurs – oneer aandoet”, klinkt het streng.

De boosdoener is niet de competente cast – zo oordelen de critici – maar het gemakzuchtig en flinterdun scenario. In de film keert Frans terug uit pensioen wanneer zijn firma in afvalwerken een veldrit sponsort en zijn kleindochter gechanteerd wordt door een ex-minnaar. “De filmscenaristen laten zich van hun meest luie kant zien”, prikt Het Nieuwsblad. De Standaard heeft het onder meer over een “bedenkelijke chantage-verhaallijn”, maar stoort zich vooral aan de “uitgesproken ‘Vlaamsheid’ van de film”: “Om zo manifest Vlaams te zijn, heeft de film wel een heel bekrompen visie op wat een Vlaming is.”

“Een te lange, ondermaatse aflevering van die serie. Zonde dat het zo moet eindigen”, besluit Het Nieuwsblad.