Artiest van de week: Sïan Able komt met eerste album op de proppen: “Sta te springen om mensen te raken”

Hoe zou je je muziek omschrijven aan iemand die het nog niet heeft gehoord?

Sïan Able: “Ik noem het een mengeling tussen popsoul en neosoul, maar of dat ook dit album goed omschrijft, weet ik niet. Ik heb veel beschillende genres verkend. Zo zit er zowel rap in als een klassiek pianostuk. Het loopt uiteen. Ik zou het ook omschrijven als gevoelige en geëngageerde muziek over de vrouwelijke kracht. Feminisme en empowerment zijn belangrijke boodschappen voor me. Ik heb endometriose, een ziekte die één vrouw op tien treft en die voor mij een dagelijkse strijd betekent, maar tegelijk helemaal onzichtbaar is, dus dat komt in mijn muziek terug, naast seksueel misbruik, trauma… Harde onderwerpen.”

Je schrijft en componeert al je muziek zelf. Kan je ons wat inzicht verschaffen in je schrijfproces?

Sïan: “Ik vertrek altijd van een gevoel. Ik wil eigenlijk geen vaste manier van werken hebben, zodat ik vermijd om steeds hetzelfde te doen. Maar toch keren sommige dingen vaak terug. Zo vallen de woorden me gewoonlijk eerst te binnen, want ik weet waar ik het over wil hebben. Vaak bedenk ik eerst een refrein, waar de titel uit voortvloeit, en komt de rest later. Dat was het geval met ‘The Ones Who Don’t Sleep’, waarin ik het wilde hebben over slapeloosheid. Maar het kan ook in de andere richting werken. Ik ben al sinds mijn vierde pianist en geef er nu les in, dus ik bevind me altijd voor de piano. Melodische ideeën komen soms spontaan in me op en de beste houd ik bij om liedjes mee te maken. Dan volgen de woorden en het arrangement later. Ik schrijf mijn muziek zelf, maar dat wil niet zeggen dat ik helemaal alleen nadenk over mijn nummers. Mijn producer daagt me dagelijks uit, bijvoorbeeld. Om tot het finale product te komen, doorlopen we echt een gezamenlijk proces.”

Het nieuwe album is het resultaat van twee jaar werk. Heb je het gevoel dat de coronaperiode je geholpen heeft of net afgeremd?

Sïan: “COVID heeft me echt tijd en vrijheid gegeven om me te concentreren op mijn soloprojecten. Ik moest normaal optreden met andere groepen, maar dan begon de pandemie en werd alles afgelast. Dat was de sleutel om de ideeën in mijn hoofd te beginnen uitwerken. Natuurlijk was het een moeilijke en onzekere periode voor artiesten, maar het opende ook deuren om creatief te zijn. Dat was bij mij toch het geval.”

De titel van je album en singles als ‘It Wasn’t Your Fault’ geven aan dat gevoeligheid erg belangrijk was bij dit project.

Sïan: “Ja, helemaal. Gevoeligheid, maar ook moeilijkheden en verschillen. Ik wil praten over mensen aan de rand, over zij die zich alleen voelen, ook al zijn ze met miljoenen. We leven in een mooie tijd voor hen. Minderheidsgroepen krijgen steeds meer hun plekje op de voorgrond. Dat is prachtig! Het hele album gaat over mijn ervaringen met het leven. Of ze positief zijn of negatief, dat mag je zelf uitmaken. Maar ik heb het wel allemaal meegemaakt en gevoeld.”

In welke mate verschilt het album van je eerste twee EP’s?

Sïan: “Het is veel beter (lacht)! De muziek is volwassener. Ik moest experimenteren met die twee EP’s om mijn eigen stem te vinden. Zowel letterlijk als figuurlijk, want ik ben eigenlijk geen zangeres. Ik heb moeten werken aan mijn stemgeluid met een coach. Perfect is het nog steeds niet, maar ik heb mijn stem nu wel gevonden. Mijn songwriting is ook geëvolueerd. De artistieke richting is duidelijker en voor de eerste keer ben ik oprecht trots.”

“Dat is voor een groot deel te danken aan het feit dat ik tijd had. Toen ik de EP’s maakte studeerde ik aan het conservatorium en moest ik dus ook blokken. Ik maakte mijn muziek ’s nachts. Nu heb ik me er helemaal op gestort, gedurende 2,5 jaar.”

“Je kan je verwachten aan een mengeling van genres, van rap tot Franse chansons. Ik kreeg vaak de vraag waarom ik niet in mijn moedertaal, Frans, zong, dus nu heb ik het voor drie nummers gedaan. Dat geeft die nummers meteen een heel andere identiteit, het is alsof ik iets nieuws vertel.”

Wat wil je meegeven aan de luisteraars?

Sïan: “Ik sta te springen om mensen in hun hart te raken. Dat is mijn doel. Het album was al zes maanden voor de release af, maar ik had niet het gevoel dat het helemaal afgewerkt was. Het is als een kindje dat je ook na de geboorte moet laten groeien. Het proces was lang en moeilijk, maar het is het waard als ik zie dat mensen ontroerd zijn door de muziek. Het voelt aan als een begin.”

Wat volgt er nu voor Sïan Able?

Sïan: “In de loop van januari en februari komen er enkele verrassingen en optredens in kleine clubs. En wie weet nog meer!”