Sterallures: de geweldige carrière van Joe Jackson die overschaduwd werd door een schandaal

Aan het begin van de twintigste eeuw leefde er een jongeman in de Verenigde Staten die zeer goed kon honkballen. Toeschouwers kwamen van mijlenver om hem te zien spelen, maar vooral ook om zijn slagen te bewonderen. Hij luisterde naar de naam Joseph Jefferson Jackson en wordt nu nog steeds beschouwd als een van de beste slagmannen aller tijden.

Joseph Jefferson Jackson, beter bekend als ‘Shoeless’ Joe Jackson, begon in 1908 aan zijn professionele honkbalcarrière. Hij speelde achtereenvolgens bij Philadelphia Athletics, New Orleans Pelicans, Cleveland Naps en uiteindelijk Chicago White Sox. Hij staat nog steeds bekend om zijn uitzonderlijke hoge slaggemiddelden. Dat is een statistiek in het honkbal die wordt berekend door de hits van een slagman te delen door het aantal slagbeurten. In het honkbal geldt een slaggemiddelde van boven de .300 als uitstekend, maar Jackson zat daar altijd ruimschoots boven.

In zijn derde seizoen haalde Jackson bijvoorbeeld al een slaggemiddelde van .408 en daarmee was hij een van de beste jongeren uit zijn tijd. De carrière van Jackson duurde maar liefst twaalf jaar en daarin wist de man een slaggemiddelde van .356 te halen. Dankzij dit uitzonderlijke hoge slaggemiddelde wordt hij nog steeds beschouwt als een van de beste slagmannen uit de geschiedenis van de Major League Baseball-competitie.

Betrokken bij omkoopschandaal

Jackson wordt nog steeds in een adem genoemd met Ty Cobbs, die andere honkballegende die heel wat furore heeft gemaakt in de Amerikaanse honkbalcompetitie van de twintigste eeuw. Maar in tegenstelling tot bij Cobbs, bleef er bij Jackson wel een schandaal aan zijn sportprestaties kleven: het Black Sox-schandaal.

Het Black Sox-schandaal is een omkoopaffaire uit 1919 waarbij acht spelers van de Chicago White Sox, de favorietenploeg van dat jaar, tienduizend dollars aan smeergeld zouden hebben aangenomen om de finale van de toenmalige World Series te verliezen tegen Cincinnati Reds. De zaak kwam in 1921 voor in een Amerikaanse rechtbank en daarin werden de acht beschuldigde spelers van de White Sox vrijgesproken. Omdat de zaak zoveel opschudding had veroorzaakt in de Verenigde Staten was er ook een speciale baseballcommissaris aangesteld, Kenesaw Mountain Landis. Die oordeelde dat de acht spelers van de Chicago White Sox nooit meer deel mochten nemen aan de Major League Baseball. Jackson behoorde tot die acht spelers, ook al had hij zijn onschuld meermaals uitgeschreeuwd.

Onschuldig?

Jackson beweerde immers dat zijn teamgenoten hem in het bad hebben gesleurd. Zijn naam was doorgegeven aan de betrokken partijen, terwijl hij nooit had deelgenomen aan vergaderingen waarin de vervalsing zou zijn afgesproken. Over een detail heerste er aanvankelijk grote onduidelijkheid. Jackson had een contract getekend waarin stond dat hij 5.000 dollar had gekregen om wedstrijden te vervalsen. Dat klopt ook, maar later beweerde de speler dat hij erin was geluisd door een advocaat van het team. Hij wist niet wat hij had ondertekend, want hij was naar eigen zeggen analfabeet. Jackson zou de som geld ook hebben proberen teruggeven aan de grote baas van de Boston White Sox, maar die wou het geld naar verluidt niet aanpakken.

Jackson bleef zijn onschuld uitspreken, maar heeft commissaris Landis nooit op andere gedachten kunnen brengen. Hij mocht nooit meer deelnemen aan de Major League Baseball en moest bijgevolg op zoek naar een andere bezigheid in het leven. In 1951 kwam hij te overlijden in South Carolina, goed wetende dat hij een van de beste slagmannen in het honkbal was uit zijn tijd.