Dez Mona - Dansen op de dynamiek van de liefde

Muziek | Toen we onlangs ‘Loose Ends’, de laatste nieuwe van Dez Mona in de bus kregen – de digitale welteverstaan, wie doet nog aan cd’s? – en we de bijhorende bio lazen, voelden we ons oud. We herinnerden ons nog hoe opgetogen we waren over de eerste worp van de groep rond Gregory Frateur. Met ‘Pursued Sinners’ (2005) liet hij een heel nieuwe wind waaien doorheen het Belgische muzieklandschap. Ondertussen is het 2022, bestaat Dez Mona bijna 20 jaar en is de band aan zijn negende album toe. Meer van hetzelfde? In het geheel niet. Met ‘Loose Ends’ slaat Dez Mona alweer een nieuwe weg in.

Door MF

Gepubliceerd op 19.11.22

3min

En het goeie eraan is: ‘Dez Mona’ loopt niet verloren. ‘Loose Ends’ werd aangekondigd als een plaat die zowel ‘hoekige funk’ als ‘discopop’ opzoekt. Het kind moet een naam hebben, maar wij horen er vooral een zeer grote gretigheid in. ‘Loose Ends’ groovet als een tiet en laveert tussen stomende grooves en pakkende ballades. En tussen geilheid en verlangen, dat ook. Met de prachtig gecraqueleerde stem van Gregory Frateur als connecting tissue.

Als we even mogen: we hoorden in een aantal nummers – zoals ‘Better Place’ - de legacy van Bryan Ferry en wijlen Talk Talk frontman Mark Hollis. Is dat iets waarin je je kunt vinden?
“Dat kan, ja. Het is niet zo dat we bewust naar die artiesten geluisterd hebben tijdens het maken van deze plaat. Maar aangezien we allemaal een andere achtergrond hebben, sluipt er al eens wat invloed van andere artiesten in. Voor ‘Better Place’ had Sjoerd alvast meer connectie met Terence Trent D’Arby of Sade.” Het werkproces voor ‘Loose Ends’ is ook wat veranderd: Sjoerd en Roel waren verantwoordelijk voor de blauwdrukken van een aantal songs."

Was jouw rol dan enkel het schrijven van teksten en het zoeken van gepaste zanglijnen?
“Niet helemaal. Het is zo dat Sjoerd en Roel met basisideeën voor een aantal songs op de proppen kwamen, maar we hebben ze samen uitgewerkt, en Tijs Delbeke heeft ze geproducet. Dat was een bijzonder vruchtbare samenwerking, ook omdat Tijs Dez Mona door en door kent. Hij heeft lang deel uitgemaakt van de band en kent ons DNA dus heel goed. Voor andere platen lieten we de artistieke productie over aan een externe producer, en dat was nu helemaal anders. Ik denk dat Tijs veel meer betrokken was in het maakproces. En ik ben heel tevreden met het resultaat”

Muziek schrijven is één ding, teksten een ander. Uit de lyrics voor de plaat leiden we af dat je veel aandacht en tijd besteedt aan het schrijfproces.
“Dat is zeker zo. Ik trek er altijd weer veel tijd voor uit en bereid het schrijven van teksten ook goed voor. Ik doe het bijvoorbeeld nooit thuis, in Antwerpen, maar zoek een plek op waar ik me helemaal kan focussen. Voor deze plaat had ik mezelf de opdracht gegeven om de teksten een zekere rechttoe-rechtaan feel te geven, omdat de muziek dat uitstraalt. Het hoefde allemaal niet zo poëtisch te zijn. De uitdaging was wel om de teksten een zekere gelaagdheid te geven. ‘Loose Ends’ is een expliciete plaat over de liefde, en dat thema is al miljoenen keren ondersteboven gehaald, door talloze andere artiesten. Het was vooral zaak om de thematische clichés te omzeilen. En dat is gelukt. Vooral door eerst mijn gevoel helder op papier te zetten en er achteraf een zekere poëzie aan te geven, en rekening te houden met de performance achteraf. Vergeet niet dat een tekst op papier en een tekst zoals je hem brengt twee totaal verschillende zaken zijn. Iets wat banaal lijkt als je het leest, kan in een live omgeving een veel grotere zeggingskracht krijgen. Wat mij daar vooral in drijft, is de zoektocht naar een grote oprechtheid.”

Kosmopolitisch

‘Loose Ends’ klinkt ‘geografieloos’. Het album had evengoed in een grootstad als New York gemaakt kunnen worden. In die zin is het grootstadspop-rock. Akkoord? “Ik vind dat wel een compliment. De vibe is kosmopolitisch, ja. Maar misschien komt dat ook door het thema? De liefde is universeel. En de muziek valt niet terug te voeren naar een grote bron, er zit een beetje vanalles in ‘Loose Ends’.

Er klinkt zelfs wat voodoo door.
“Juist! Ik ben blij dat je dat zegt, want zelf durfden we dat niet echt uit te spreken, omdat je dan meteen een soort van verwachting schept. Maar het is wel zo dat er iets bezwerends en broeierigs door een aantal nummers waart. Een hunkeringen en niet-ingevuld verlangen. In ‘Wicked’ komt dat alleszins mooi tot uiting, maar die sfeer zit ook in een aantal andere songs. Roel en Sjoerd hadden van een aantal songs wel al een basisbeeld: het moet zo en zo klinken. Dat nummer, die groove. Wat zeker geholpen heeft om de songs een zekere richting uit te sturen, was het aan boord halen van Karel De Backer (drummer van onder andere Kowlier, red.). Ik ben daar zelf enorm blij mee, want Karel is niet enkel een steengoede muzikant, maar ook een integer mens. Iemand bij wie ik me helemaal op mijn gemak voel. Dat geldt trouwens ook voor de andere muzikanten. On stage zijn het geen tafelspringers, maar muzikanten die me de ruimte geven om volop voor de performance te gaan.”

Met ‘Loose Ends’ boren jullie een nieuwe bron aan. Dez Mona exploreert de pop-rockbron. Zit er nog meer in?
“Misschien wel, ja. Ik denk dat dit verhaal nog niet helemaal verteld is. Het heeft alleszins een deur geopend naar ‘zin in meer’. Het is wel wat vreemd om zo kort na ‘Lucy’ met ‘Loose Ends’ naar buiten te komen, omdat het lijkt alsof er tussen beide platen zo weinig tijd zit. Dat is de ‘verdienste’ van corona. Maar goed, voor mij voelt ‘Loose Ends’ ook wel wat als thuiskomen, zeker ook op het podium. Dez Mona is altijd al een live band geweest, en met deze plaat kunnen we dat volop omarmen en beleven.”

Het album is hier beluisteren en te koop. Dez Mona tourt dit najaar en voorjaar door gans Vlaanderen. Je vindt alle concerten hier