Sterallures: Alain Mimoun, de eeuwige tweede die uiteindelijk zijn gram haalt

Net na de Tweede Wereldoorlog voltrok zich eind de jaren veertig en begin de jaren vijftig een geheel nieuwe wedloop tussen twee partijen. De Franse Algerijn Alain Mimoun wou de oorlogstijden van zich afschudden en olympisch kampioen worden in het marathonlopen. Zijn goede vriend en tegenstander Emil Zàtopek moest daarvoor het onderspit delven…

Alain Mimoun was op 1 januari 1921 geboren in Frans-Algerije en is de oudste van zeven kinderen. Zijn moeder zag in hem de ideale leerkracht, maar dat beroep kon hij niet meester worden omdat hij op achttienjarige leeftijd werd opgeroepen voor het Frans-Algerijnse leger. Hij werd door de legertop naar de Belgische grens gestuurd om hier de grenzen te proberen verdedigen tegen toenmalig nazi-Duitsland. Nadat de Duitsers de Slag om Frankrijk hadden gewonnen, werd Mimoun naar de Oost-Franse stad Bourg-en-Bresse overgeplaatst waar hij in aanraking kwam met topsport, waaronder het hardlopen. Na zijn periode in Bourg-en-Bresse werd Mimoun naar Algerije gestuurd om mee te vechten in onder andere de Slag om Tunesië en de Slag om El Guettar.

Bijna amputatie van de voet

In 1943 was Mimoun in Italië verzeild geraakt en het jaar daarop raakte hij ernstig gewond aan zijn voet door rondvliegende granaatscherven. De dokters die hem hebben verzorgd, dachten eraan om zijn voet te amputeren maar dat scenario kon uiteindelijk vermeden worden. Het beeld van Mimoun herstelde op miraculeuze wijze en na enkele maanden was de Franse Algerijn zelfs in staat om deel te nemen aan een nieuw legeroffensief van De Geallieerden. In 1945 was de oorlog eindelijk afgelopen en verhuisde Mimoun naar Parijs waar hij een job had als kelner bij Racing Club de France, een Franse sportclub in de buurt van het Bois de Boulogne. Daar begon Mimoun ook te trainen voor het langeafstandslopen.

Ondanks het feit dat Mimoun het niet breed had, bleef hij verwoed trainen en in 1946 nam hij ook deel aan zijn eerste wedstrijd. Daarin finishte hij als tweede. De jaren nadien nam hij deel aan talloze loopwedstrijden in Frankrijk en won hij 32 nationale titels op de 5.000 meter, 10.000 meter en de marathon. Hij raakte in die periode ook bevriend met de Tsjecho-Slowaak Emil Zàtopek die internationaal hoge ogen gooide in de atletiek. Zàtopek stak zijn bewondering voor Mimoun niet onder stoelen of banken. Zàtopek bewonderde Mimoun naar eigen zeggen omdat hij op de slagvelden heeft gevochten, terwijl de Tsjecho-Slowaak een officier was die naar eigen zeggen nooit op een slagveld heeft gestaan.

Wedijveren met Zàtopek

Zàtopek was een monster in het hardlopen. Hij won alles wat er te winnen viel waardoor Mimoun vaak net na zijn vriend eindigde in wedstrijden. In 1950 won Mimoun bijvoorbeeld twee zilveren medailles op de Europese kampioenschappen atletiek in Brussel terwijl Zàtopek met de gouden medailles aan de haal ging. Tijdens de Olympische Spelen in Melbourne van 1956 keerde het tij in het voordeel van Mimou. De atleet had zich toegelegd op de marathon en stond scherper dan ooit. Zàpotek aan de andere kant had net een operatie aan de rug ondergaan en verkeerde nog niet in topvorm.

Mimoun ging razendsnel van start in de olympische marathon en lag na twintig minuten ook aan kop. Hij had nog niet gedronken tijdens de wedstrijd en dat was een berekende gok. Hij kreeg het hierdoor hard te verduren tijdens de wedstrijd, maar finishte uiteindelijk als eerste over de finishlijn. Zijn goede vriend Zàpotek eindigde als zesde, maar dat was niet zo’n probleem voor de man. Die was immers dolblij voor Mimoun, waarna de twee elkaar in de armen vlogen. Ondanks alle lofbetuigen begon Mimoun niet te zweven. Hij stelde na afloop van de wedstrijd dat hij trots was op zijn prestatie en hij het een eer vond dat hij "als gewone jongen" de Franse vlag mocht hijsen.

Ben je een fan van deze reeks? Ontdek dan hoe de Britse acteur Vinnie Jones naar het kruis grijpt van Paul Gascoigne.