Gordan Vidovic, in sneltempo ingeburgerd door Georges Leekens in 1998

Het verhaal van Gordan Vidovic leest als een Hollywoodscenario. De Bosnische voetballer ontvlucht zijn land wanneer daar begin de jaren negentig een burgeroorlog uitbreekt. Samen met twee andere profvoetballers uit Sarajevo -Suad Katana en Mario Stanic- belandt hij in België.

In ons land zitten evenwel weinig eersteklassers op hem te wachten en dus wordt het de Belgische derde klasse, bij het bescheiden KVK Tienen. De aanvaller scoort geregeld en verhuist een jaar later naar reeksgenoot FC Cappellen, waar hij liefst 29 keer raak treft in 27 wedstrijden. Op die manier komt hij in 1995 op de radar van Georges Leekens, op dat moment coach van tweedeklasser Excel Mouscron.

Sprookje

Het is in Henegouwen dat het verhaal plots een sprookjesachtige wending neemt voor Vidovic. Leekens turnt de trefzekere spits zowaar om tot een verdediger en samen met het broederpaar Mbo en Emile Mpenza voert Vidovic Mouscron naar ongekende hoogten. De club promoveert in 1996 naar eerste klasse en prijkt daar zelfs lange tijd bovenin het klassement. Ondertussen broedt Leekens op een plan: hij raadt de Bosniër alvast aan zich te laten naturaliseren tot Belg. Niet veel later zou blijken waarom.

Wanneer Leekens in de loop van 1997 gevraagd wordt over te nemen van Wilfried Van Moer als bondscoach van de Rode Duivels, haalt hij meteen zijn poulains van bij Mouscron bij de nationale selectie: Vidovic en de broers Mpenza. Op 7 juni 1997 maakt de genaturaliseerde Bosniër zijn debuut voor België, in een WK-kwalificatieduel tegen San Marino. Er wordt vlotjes gewonnen met 6-0. Minder vlot is de integratie buiten het veld, Vidovic krijgt het hard te verduren van de pers en zelfs sommige ploegmaats. Zo is Enzo Scifo allerminst opgezet met het feit dat de nieuweling geen Nederlands of Frans spreekt.

WK-debuut

Er is dan nog één jaar te gaan tot het WK in Frankrijk. Op een heroïsche wijze weet België zich te kwalificeren na barragewedstrijden tegen Ierland. Ondanks verscheidene blessureperiodes in het voorafgaande seizoen wordt Gordan Vidovic geselecteerd voor het WK. Door zo’n blessure mist hij de opener tegen Nederland (0-0) in het Stade de France, maar nadien staat hij tweemaal in de basis tegen Mexico en Zuid-Korea. Drie gelijke spelen blijken echter niet voldoende voor kwalificatie voor de knock-outfase en de Rode Duivels liggen vroegtijdig uit het WK.

Leekens mag ondanks de striemende kritiek aanblijven, waardoor ook Vidovic aan boord blijft. Maar wanneer de geplaagde bondscoach in augustus 1999 uiteindelijk toch de bons krijgt, betekent dat meteen ook het einde van de interlandcarrière van Vidovic. Hij komt tussen 1997 en 1999 zestien maal in actie voor de Rode Duivels. Als je er rekening mee houdt dat daar een WK tussen zit en hij enkele jaren voordien nog als spits in de Belgische derde klasse speelde, toch een bijzonder en wonderbaarlijk verhaal.

Meer van deze reeks?

• Frederic Herpoel in 2002
• Gaetan Englebert in 2002
• Mike Verstraeten in 1998