Laat schallen die trompetten: la Laïs nouvelle est arrivée

Muziek | De grootste verrassing aan het einde van de zomer was niet dat de hemelsluizen weer opengingen, maar wel dat er plots – na acht jaar stilte – weer nieuwe muziek van Laïs de huiskamer binnenwaaide. ‘Orion’ ging het nieuwe full album ‘De Langste Nacht’ vooraf en liet ons meteen kennismaken met een band die de lange muzikale sabbat leek te hebben gebruikt voor een muzikale herbronning. ‘De Langste Nacht’ toont dat Laïs dat nog lang niets van haar weelderige pluimen verloren heeft. Meer nog, het is een plaat die de band – noem het gerust Laïs 2.0 – weer stevig op de kaart zet.

Door MF

Gepubliceerd op 25.09.22

3min

Toen Annelies Brosens een tijd geleden aangaf te willen stoppen, zorgde dat binnen de Laïsiaanse rangen uiteraard voor wat commotie. Hoe ga je om met het vertrek van iemand die er van in het begin bij was en het gezicht van de band mee heeft helpen bepalen?

Jorunn Brauwaerts: “Het was een heel proces. Complex, dat ook. Het heeft een tijdje geduurd voor we gewend raakten aan het idee van met twee verder te moeten, maar Nathalie en ik hebben nooit gedacht aan stoppen. Wij wilden verder doen. Vandaag is Laïs een duo, en staan we weer te popelen om onze muziek bij de mensen te brengen.”

Voor ‘De Langste Nacht’ doken jullie de studio in met Tomas (De Smet) en Bjorn (Eriksson), respectievelijk jouw en Nathalies echtgenoot. A family affair, als het ware.

“Nathalie en ik hadden na acht jaar stilte echt veel goesting om nieuwe songs op te nemen. Het plan om een nieuw album te maken, bestond al langer, maar het heeft een tijdje geduurd voor we dat idee konden uitvoeren. En het werd wel tijd, want we voelden dat veel mensen dachten dat Laïs niet meer bestond. Wat nooit zo geweest is. Ook belangrijk, we wilden niet ‘Laïs-het-projectje’ worden dat jaar na jaar culturele centra of kerken aandeed waar we onze klassiekers zouden spelen. Er was nood aan een nieuwe wind. Maar andere projecten vroegen eerst om onze aandacht. En toen kwam ineens corona roet in het eten gooien, maar we hebben die periode goed kunnen gebruiken om een nieuwe plaat op te nemen.

Tomas en Björn waren meteen bereid om er muziek voor te schrijven. Zij hebben eerst wat schetsen gemaakt, waarop Nathalie en ik naar een huisje in Normandië trokken om verder te werken. De muziek mag dan anders klinken dan wat mensen gewend zijn, de teksten blijven wel uit oude Vlaamse liedboeken komen. Dat is niet veranderd. Samenwerken met ons tweetjes verliep erg goed. We wisten aanvankelijk niet of het zou werken, want we hadden zoiets nog nooit gedaan, maar we hebben snel beslist: we gaan naar Frankrijk om te werken én om ons te ontspannen. Het was niet voortdurend l’heure de l’apéro. We werkten tijdens de dag en gingen ’s avonds lekker eten. Een heel organisch proces.”

‘De Langste Nacht’ overstijgt de verwachtingen. Jullie plaat grossiert in heel wat verschillende genres en presenteert een blend van stijlen, met jullie stem als bindmiddel. Is dat veelgelaagde muzikale spectrum vooral het aandeel van Tomas en Björn?

“Zij hebben wel hun stempel gezet op de muziek, ja, al hebben we voor en tijdens het maken van de plaat allemaal naar heel veel muziek geluisterd. Tomas kent veel van Arabische ritmiek, Bjorn zorgde ervoor dat het af en toe wat filmisch klinkt en houdt bijvoorbeeld van Ethiopische muziek en nu dan passeerde er wat Griekse rembetika en Turkse psychedelica uit de jaren 1960-70. Al die invloeden zijn op de plaat beland en hebben de nieuwe sound bepaald. Een groot geluk was dat we de plaat in alle rust hebben kunnen opnemen in de studio van Björn en we geen dure opnamestudio moesten boeken. Een plaat opnemen tijdens de coronacrisis, op een moment dat er geen inkomsten zijn én je niet aan spelen toekomt en dus niets verdient, is eigenlijk een waanzinnig idee. Maar goed, de goesting was er, en de noodzaak om muziek te maken was heel groot.

De meeste mensen zijn direct mee met de plaat, maar ik hoorde ook een vriendin die zei dat het even duurde voor ze zich helemaal kon openstellen, omdat je oren op zoek zijn naar een duidelijk genre, en dat is er niet echt. Iemand anders zei dan weer dat, hoewel het nieuwe muziek is, ze er direct nostalgisch van werd.”

Je zou kunnen stellen dat je ‘De Langste Nacht’ langzaam moet savoureren, al was het een lekkere wijn waar je ook niet meteen drie glazen van drinkt.

“Haha, misschien wel, ja.”

Is het juist dat jullie met deze plaat meer aansluiting zoeken bij de hedendaagse Europese of wereldse folkscene en de klassieke folk wat achter jullie laten?

“Ik denk dat ‘De Langste Nacht’ inderdaad meer aansluit bij wat je vandaag hoort, maar Laïs is nooit een echt klassieke folkgroep geweest. We hebben altijd al een open blik gehad en hebben altijd ons ding gedaan. Met deze plaat leunen we meer aan bij bands die al langer dan vandaag de scene mee helpen hebben bepalen, zoals het Engelse Pentangle of andere oudere psychedelische Engelse folkbands. Ik zie zelfs een verwantschap met oude Franse folk uit de jaren 1960-70 en met Scandinavische bands als het Finse Hedningarna, die evenmin het gebruik van elektronica schuwen.

Wat mij er zelf zo in aanspreekt, is het repetitieve en ritualistische aspect, het feit dat folkmuziek je in vervoering kan brengen, ook op een podium. Er zijn momenten waarop je je enorm verbonden voelt met elkaar en met het publiek. Als muziek je in vervoering kan brengen, dan is dat een van de mooiste ervaringen die er bestaan.”

Door gebruik te maken van een aantal effecten krijgen sommige songs iets mysterieus. In ‘Overal Nabij’ zit bijvoorbeeld een effect op de stem dat heel de song een nogal donkere, mysterieuze toets geeft. Iets wat je niet meteen kunt benoemen, maar wel aanvoelt.

“Ja, ik hou wel van zaken waar je niet meteen een woord of een term aan kunt koppelen. De muziek roept iets op, een gevoel of een sfeer, zonder dat je meteen kunt benoemen waarom iets je raakt of in een bepaalde stemming brengt. Ik vind dat zelf een heerlijk gevoel. Dat het soms enkel over energie mag gaan.”

Nog een uitsmijter: voel jij – nu er twee mannen bij betrokken waren – meer verwantschap met ABBA of toch meer met Fleetwood Mac, waar Stevie Nicks en Christine McVie de vocale honneurs waarnemen?

“Haha, wist je dat daar tussen Nathalie en ik discussie over bestaat? Zij kiest voor ABBA, ik voor Fleetwood Mac. Maar beiden nu toch vooral voor Laïs.”

Laïs speelt op 28/09 in de AB. Er snel bijzijn is de boodschap!

Je kunt het nieuwe album hier beluisteren: