WK’s op exotische plekken - 1974, de laatste kroon van Merckx op de Mont Royal
Op 25 augustus 1974, enkele maanden na een rampzalig voorjaar in de klassiekers en zijn laatste succes in de Tour de France, moest Eddy Merckx voor het eerste WK dat buiten het Europese continent werd georganiseerd, het opnemen tegen een sterke Franse armada, die dan ook nog extra aangemoedigd werd door de Franstalige toeschouwers.
Solo van Thévenet
Op het moeilijke parcours van Montreal gaat de Fransman Bernard Thévenet ervandoor en begint aan een solo, op 120 kilometer van de aankomst. De Franse kampioen heeft tot drie minuten voorsprong op het peloton en gelooft in de overwinning.
1974 Montreal World Championship Road Race – Bernard Thevenet – Montreal Picture https://t.co/yglFl9gqX8 pic.twitter.com/T1vcEBMmTl
— Montreal Informer (@montrealinform) September 28, 2017
Van Springel is van grote waarde
In een groep met onder meer Gimondi, Maertens, Moser, Santambrogio, Martinez, Perurena en Poulidor sluit Merckx, de grote favoriet, dankzij de hulp van een ijzersterke Van Springel, vlak voor de finale aan bij de koploper, samen met Poulidor en Martinez.
World Champion to be, Eddy Merckx with Francesco Moser (7th) at the Montreal title race, 1974. pic.twitter.com/rF1wwVGu17
— cycling archives (@mission753) August 19, 2022
Merckx à la Merckx, Poulidor à la Poulidor
Zoals altijd trekt de Kannibaal ten aanval en de enige die hem kan volgen, is de Fransman Raymond Poulidor die dapper weerstand biedt op de klim van de Mont Royal. In de sprint staat geen maat op Merckx die met tien lengtes voorsprong de eeuwige tweede voorafgaat.
Hij pakt zijn derde regenboogtrui en evenaart daarmee het record van Alfredo Binda en Rik Van Steenbergen.
Eddy wint op zijn eigen wijze. Poulidor wordt nog maar eens tweede.
@BahamontesMag Gelukkige verjaardag Eddy Merckx (73)
— kris mahieu (@krismahieu) June 17, 2018
Montréal 1974 #Eddymerckx #cycling #Medaillekoorts pic.twitter.com/ZvZeyZ0anm
Video: Merckx wint het wereldkampioenschap van 1974
Final Standings
1. Eddy Merckx (Belgium)
2. Raymond Poulidor (France)
3. Mariano Martinez (France)
4. Giacinto Santambrogio (Italy)
5. Bernard Thévenet (France)
6. Herman van Springel (Belgium)
7. Francesco Moser (Italy)
8. Domingo Perurena (Spain)
9. Andres Oliva (Spain)
10. Giovanni Battaglin (Italy)
Comme en 1966, Raymond Poulidor accompagne un Français sur le podium des mondiaux. Mais, comme en 1966, l'arc-en-ciel ira à un 3e larron...
— David Guénel (@davidguenel) June 3, 2022
(Montréal, 1974) pic.twitter.com/oM3KXN2acr
Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.