Artiest van de Week: The Antler King overtuigt je met eigenzinnige klanken en een gloednieuw album

Muziek | Het krioelt in België van het muzikaal talent en daar is Proximus Pickx zich bewust van. Daarom stellen wij elke week een Artiest van de Week voor. Een muzikaal hoogstandje uit eigen land dat je niet aan je voorbij kan laten gaan. Deze week maak je kennis met The Antler King, een band die niet gaat voor vrolijk poppy, maar volledig gedijt in duistere indie.

Door Pickx

Gepubliceerd op 06.09.22

1min

De band van Maarten Flamand en Esther Lybeert startte zo’n 10 jaar geleden en heeft sindsdien fans verwend met een geheel eigen stijl. ‘The Antler King’ maakt indie pop/rock muziek met een psychedelisch kantje. De nummers zijn duister maar minstens even catchy, en wisselen mooi af tussen vrolijk en donker, en stevig en ingetogen.

Als dit je eerste kennismaking is met de band, zal Esther Lybeert je vast bekend voorkomen. De zangeres en muzikante was namelijk de allereeste zangeres die als frontvrouw van Hooverphonic optrad, de band van bassist Alex Callier en gitarist Raymond Geerts. Vijftien jaar na haar stop bij de band, richtte ze samen met haar echtgenoot Maarten Flamand The Antler King op.

'Dances'

Tot voor kort stonden er drie albums op hun naam, waarvan het laatste, getiteld ‘Ten For a Bird’, uitkwam in 2018. Sindsdien trok de band zich terug om te werken aan nieuw materiaal. Ze moesten namelijk kunnen overtuigen als ze het even goed wilden doen als dat laatste album, waarop ze met hun tweeën samen alle tien verschillende instrumenten bespeelden. Het wachten zit er gelukkig op voor de fans, want twee weken geleden kwam The Antler King op de proppen met 'Dances'. In dat gloednieuwe album blijven Ester en Maarten trouw aan hun eigen stijl, en duiken ze verder in het eigenzinnige indiepop/rock-universum dat ze gecreëerd hebben.

Als er dan toch een verschil is in stijl, zit dat in de mood van het album. 'Dances' kwam namelijk tot stand in volle coronapandemie, een periode waarin we allen wat meer vrolijkheid, licht en hoop konden gebruiken. Waar The Antler King eerder dus naar de duistere kant helde, begeven de muzikanten zich nu in iets gemoedelijkere sferen. Wat de dansbaarheid natuurlijk alleen maar ten goede komt. Het koppel nam trouwens alle nummers op in hun thuisstudio en verzorgde opnieuw alle instrumenten én de vocals zelf. En het resultaat klinkt fans (pun intended) als muziek in de oren.