Sterallures: Dany Heatley, toptalent in het ijshockey, jaagt ploegmaat de dood in met roekeloos rijgedrag

Heatley werd gezien als de toekomst van de NHL en het Canadese hockey. Snyder, een goede vriend, speelde bij hem in het team, maar sprak net iets minder tot de verbeelding. Beide spelers woonden op een avond in aanloop naar het nieuwe seizoen samen een promotie-evenement en ontmoeting met abonnees van de Atlanta Trashers bij, en stopten aansluitend om 21u aan een winkelcentra voor een diner, vergezeld van nog een andere teamgenoot en rijzende ster Ilya Kovalchuk. Een uur later scheidden de wegen. Kovalchuk ging zijn eigen weg, terwijl huisgenoten Heatley en Snyder samen huiswaarts trokken.

Doodsmak met Ferrari

Heatley zag zichzelf na een sterk voorgaand seizoen met 41 goals en 48 assists uitgeroepen worden tot MVP van de laatste All Star Game. Hij beloonde zichzelf daarvoor met een Ferrari, waarin het noodlot die avond toesloeg. In een flauwe bocht naar links op een verlaten weg week de bolide af van zijn lijn en de rijbaan, met een botsing tegen een ijzeren hek tot gevolg. De klap was immens: de auto belandde op zijn kant tegen een van de bakstenen zuilen van het hek. De auto brak in twee, Snyder catapulteerde enkele meters verder. Heatley zat op dat moment bewusteloos aan het stuur.

Een bewakingsagent hoorde het even verderop allemaal gebeuren en belde de hulpdiensten. Al snel concludeerde hij dat beide mannen dood zijn, maar dat klopte niet. Snyder, die de diagnose kreeg van schedelbreuk, zou nog 6 dagen strijden voor zijn leven en die strijd verliezen na een septische shock. Heatley overleeft wel.

Vergevingsgezinde ouders

LuAnn en Graham Snyder, de ouders van Dan, zullen Heatley echter nooit vervloeken omdat ze vanuit hun geloof veel waarde hechten aan vergevingsgezindheid. Zij wilden vooral de herinnering aan hun zoon levend houden en de ziel van de dader verlossen, door te vergeven en hem niet te laten wegrotten in de gevangenis. Op de avond van het fatale ongeluk sprak LuAnn de volgende troostende woorden: "Je hoeft geen spijt te hebben, het was een ongeluk. We vergeven je. Jij en ik zijn voor altijd verbonden."

De Atlanta Trashers reiken tot op heden nog altijd de Dan Snyder Memorial Trophy uit. Die gaat niet naar de meest getalenteerde speler van het jaar, maar wel naar die met het meeste doorzettingsvermogen en toewijding.

Voorwaardelijke straf

In februari 2005 doorbrak Heatley, die zich lang in stilzwijgen hulde, de stilte op het proces: "Ik reed veel te snel die nacht en voor die fout zal ik de rest van mijn leven boeten." Uiteindelijk verviel de aanklacht van doodslag met voorbedachte rade en kwam hij weg met drie jaar voorwaardelijk, een geldboete en spreekbeurten geven over de gevaren van te hard rijden. Dat gunstige vonnis had hij enkel en alleen te danken aan Dan's ouders. 

Heatley hervatte zelfs zijn ijshockeycarrière, al verliet hij de Trashers op zijn eigen vraag voor Ottawa om aan de heropbouw van zijn leven te beginnen. Hij speelde er de pannen van het dak en veroverde zelfs nog de olympische titel in Vancouver 2010 met Canada. Toch zou hij de zware last voorgoed met zich blijven meetorsen...

Fan van deze reeks? Lees dan hier het verhaal van het dramatische duel in het boksen tussen Duk Koo Kim en Ray Mancini.