Er was eens een Rode Duivel: Christophe Grégoire

Sport | In 2022 blikt Proximus Pickx terug op Rode Duivels die slechts een voetnoot in de geschiedenis van onze nationale ploeg zijn. Hoewel zij amper een handvol wedstrijden internationals waren, zijn ze toch opgenomen in het geschiedenisboek van onze nationale ploeg. Deze keer hebben we het over Christophe Grégoire.

Door Pickx

Gepubliceerd op 14.07.22

2min

Roberto Martinez kijkt niet heel erg naar de vorm van spelers, maar wel naar automatismen binnen een team. In het verleden waren er minder zekerheden bij de nationale ploeg, maar toen moest je ook heel goed presteren bij je club om in aanmerking te komen voor een selectie. Er waren niet veel Belgen actief bij buitenlandse topclubs en wie pakweg 15 jaar geleden als Belg uitblonk bij zijn Belgische club, kwam in aanmerking voor een oproepingsbrief. Daardoor kregen enkele jongens de kans om eens Rode Duivel te worden, wat het geval was bij Christophe Grégoire.

De Luikenaar kende een carrière met veel ups en downs, waarbij hij zeer sterke periodes afwisselde met fases waarin hij minder in actie kwam. Tijdens zijn passage bij AA Gent maakte hij indruk op toenmalig bondscoach René Vandereycken.

Wisselvallig carrièreverloop

Christophe Grégore kreeg zijn opleiding bij Seraing en nadien Club Luik, waar hij zijn debuut maakte in de eerste ploeg. Aan het begin van deze eeuw maakte hij dan de overstap naar eersteklasser Moeskroen, waar hij snel uitgroeide tot een uitblinker. Grégoire maakte op de linkerflank indruk met zijn doelpunten en assists. Hij werd in die periode nog niet opgemerkt voor een selectie bij de nationale ploeg, maar de Luikenaar lokte wel de aandacht van Anderlecht. Hugo Broos kende Grégoire nog uit zijn periode bij Moeskroen en was toen coach van de Brusselaars, waar hij de komst van Grégoire kon doordrukken. Zijn passage in Brussel duurde echter niet lang. Broos werd ontslagen en diens opvolger Frank Vercauteren zag het niet zitten in de sierlijke, maar iets te trage linkspoot. Hij mocht al snel vertrekken bij de Belgische recordkampioen.

AA Gent zag zijn kans en haalde hem weg bij Anderlecht. Bij de Buffalo’s kreeg hij weer plezier in het spelletje en vond hij zijn beste niveau terug. Zijn eerste seizoen in Gent was goed en Grégoire bevestigde in zijn tweede jaar. Op dat moment was hij zelfs een van de betere Belgische flankspelers in de Belgische competitie en toen hij in het seizoen 2007-2008 bijzonder goed startte met 5 goals en 1 assist in 4 competitiewedstijden, werd de linkerflankspeler opgeroepen voor de nationale ploeg.

Hij mocht aantreden in de match tegen Finland (0-0, 67 minuten) en een laatste keer in november tegen Azerbeidzjan (0-1-zege, 68 minuten). Het waren meteen de twee enige wapenfeiten van Grégoire in het shirt van de Belgische ploeg. Nadien ging ook zijn niveau bij AA Gent achteruit, met amper 3 assists tussen september en december.

Actief als trainer

In 2008 verliet Grégoire AA Gent en ging hij voor Willem II voetballen. Die eerste ervaring in het buitenland werd geen succesverhaal en Sporting Charleroi huurde hem begin 2009. Nadien keerde hij terug naar Nederland, waar hij zijn contract uitdiende. Charleroi gaf hem als transfervrije speler een kans, maar ook dat avontuur eindigde al na amper zes maanden. Grégoire zakte af naar de lagere reeksen en speelde tot zijn voetbalpensioen bij Sprimont.

Bij die club startte hij zijn trainerscarrière, waar Seraing hem als coach kwam wegplukken. Nadat hij tussen 2019 en 2021 zonder club zat, kreeg de Luikenaar bij Virton een nieuwe kans als trainer. Daar moest hij na enkele maanden echter vertrekken wegens tegenvallende resultaten. De tweevoudige Rode Duivel is ondertussen op zoek naar een nieuwe uitdaging.

Fan van onze serie? Ontdek dan hier het verhaal van Michel Wintacq.