Hoe 'Mid90s' mikt op authentieke nostalgie

‘Mid90s’ is het regiedebuut uit 2018 van Jonah Hill, die normaal vooral bekend is als komisch acteur. Wie van hem had verwacht dat hij een rechtdoorzee prent vol lachsalvo’s zou maken, had het flink mis, want zijn eerste project als filmmaker is een meanderend portret van het tijdperk een dikke twintig jaar geleden. Een echt verhaal is er niet, de personages hebben geen eenduidig doel en de scènes volgen elkaar schijnbaar willekeurig op. “Slice of life”, noemen ze dat.

We volgen de 13-jarige skater Stevie en zijn vrienden Ruben, Ray, Fourth Grade en Fuckshit (een bijnaam die je al zou moeten voorbereiden op het jeugdige gevloek dat in overvloed aanwezig is in deze film). Ze groeien op in een achtergestelde wijk van Los Angeles. Ze zijn nog te jong om de armoede echt te voelen, maar via Stevies oudere broer Ian voel je als kijker wel hoe erg het met hun financiële situatie gesteld is. De vrienden hangen wat rond, skaten, drinken, roken en praten dat het een lieve lust is. Stevie wil vrienden maken, Ray wil een professionele skateboarder worden en Fourth Grade filmt alles, maar verder dan dat gaat het verhaal niet echt. Het leven kabbelt maar wat verder, zonder dat er een echt eindpunt in zicht is.

De sterkte van de film ligt dus niet in het verhaal, maar wel in hoe accuraat de scènes het gevoel van jong zijn in het midden van de jaren 90 weergeeft. Wie opgroeide in dat pre-internettijdperk zal vast een soort verbondenheid voelen met de jongeren in de film. Authenticiteit is het sleutelwoord en net dat maakt de film zo meeslepend.

De keuze om resoluut te gaan voor authenticiteit en niet voor een klassiek, boeiend verhaal, viel niet bij iedereen in goede aarde, maar over het algemeen werd de film wel goed ontvangen. Dat is zonder enige twijfel toe te schrijven aan de pure nostalgie die de film opwekt bij het publiek. Wie de jaren 90 meemaakte, kan niet anders dan zich helemaal naar dat tijdperk gebombardeerd voelen. Meer nog dan ander media die op nostalgie mikken (denk aan series als ‘Stranger Things’ of films als ‘Licorice Pizza’) weet ‘Mid90s’ een bepaalde gevoelige snaar te raken die ongetwijfeld talloze dertigers heeft aangespoord om nog eens op een skateboard te staan.

De authenticiteit komt ook van de cast. Sunny Suljic, die de rol van Stevie speelt, had voor het eerst een hoofdrol te pakken nadat hij voordien enkele kleinere rollen vertolkte. Zijn jeugdige onervarenheid en het feit dat hij echt skatet, maakten van hem een ideale Stevie. Na-kel Smith, Gio Galicia en Olan Prenatt (Ray, Ruben en Fuckshit) speelden hun eerste rol op het scherm ooit en Ryder McLaughlin (Fourth Grade) was voordien enkel nog maar in een kortfilm te zien. ‘Mid90s’ was ook een lanceerplatform voor Alexa Demie, die de laatste jaren met ‘Euphoria’ furore maakte.

Bekijk ‘Mid90s’ op zaterdag om 23u op Canvas of waar je ook bent via Pickx.be of de Proximus Pickx-app. Niet gezien? Geen zorgen, met TV Replay bekijk je het programma tot 36 uur later en via de site of de app tot 7 dagen later wanneer jij wil!