De betere sloopwerken van Sloper: “Drummen is mijn levenswerk”

Dag Mario! Sloper treedt morgen op in The Slope van Rock Werchter. Zenuwachtig?

Goossens: “Nee. Ik speel er vandaag trouwens ook met Bazart, op de Main Stage (lacht). Ik heb een double duty op Werchter.”

Zelfs geen gezonde zenuwen?

“Goh, nee. Ik heb er veel met Triggerfinger, Hooverphonic, Monza en Noordkaap gespeeld. Er wordt altijd gezegd dat Rock Werchter het ‘grootste en belangrijkste festival van België’ is: heel gewichtig, terwijl voor mij élke show belangrijk is. Of dat nu vandaag Werchter is of morgen een concert in Erps-Kwerps: de omvang van het publiek is geen criterium voor mij. Soms heb ik voor minder volk zelfs meer zenuwen dan voor een grote massa. Het ding is: als muzikant wil je gewoon spelen. Op elk podium wil ik me amuseren. De mensen die naar een concert in Erps-Kwerps komen kijken hebben evenveel recht op een goed optreden als het publiek op de wei van Werchter.”

Ga je zelf naar andere optredens kijken op Rock Werchter?

“Absoluut. Vóór Bazart speelt IDLES: dat wil ik zeker zien. Ik wil ook Moderat zien. Morgen heb ik helaas niet zoveel tijd om andere concerten bij te wonen want ik heb nog een ander optreden na Sloper. Ik wou ook heel graag Beck zien, maar ik had gisteren een show. Het schijnt dat Pixies gisteren fantastisch waren: die had ik ook graag willen zien.”

Wat vind je van de line-up van deze editie?

“Gevarieerd. Ik voel een verandering in het perspectief van de pop en rock. Er zijn verrassingen bij voor mij. Mijn dochter is 21: de line-up is op hun leefwereld afgestemd. Dus het klopt wel. Festivals evolueren nu eenmaal doorheen de tijd. Vandaag is er voor elk wat wils op Rock Werchter. Maar het verandert ook met de mode: tegenwoordig zijn 80’s en 90’s-vibes weer populair, binnenkort komt er een andere trend aanwaaien. Maar de rock blijft wel overeind: IDLES, Greta Van Fleet en Pearl Jam spelen er: da’s toch onvervalste rock. Terwijl een groep als Pixies nog altijd niet misstaat op de affiche: voor oudere generaties is zo’n naam nog steeds een meerwaarde.”

Jullie stonden ook op de affiche van Graspop: hoe was dat concert?

“On-ge-loof-lijk leuk. Vorig jaar hebben we op Alcatraz gespeeld, een metalfestival. Toen stelden we onszelf de vraag of we daar niet uit de toon gingen vallen, omdat we geen connectie hebben met metal. Maar voor veel mensen blijkbaar wel, want er zit een snufje classic rock en een toefje grunge in onze muziek: die waaier is breed genoeg. Toen voelden we dat dat metalpubliek ons werk kan pruimen, en dat gevoel werd onlangs bevestigd op Graspop. Ik was aangenaam verrast.”

Een groep met twee drummers en twee gitaristen is een atypisch gegeven. Hoe is Sloper eigenlijk ontstaan?

“Ik had lang geleden al het idee om ooit eens iets te doen met twee drummers. Plots werd ik benaderd door één van mijn jeugdidolen, Cesar Zuiderwijk. Hij zocht een docent op één van zijn drummersweekends. Zo heb ik hem leren kennen. Het klikte en we zijn heel goede vrienden geworden. Hij had wat problemen met Golden Earring – ze wilden minder optreden – en toen kwam Jan Paternoster aankloppen. Ik heb de eerste drie platen van The Black Box Revelation geproducet, dus we kennen elkaar goed. Hij had wat problemen in de liefde. Ik dacht dat muziek een goede remedie zou zijn tegen die miserie en heb zowel Jan als Cesar opgebeld: ‘Ik heb een studio geboekt, zullen we gaan opnemen?’. Zonder voorbereiding: we zouden twee covers doen en zagen dan wel. Twee drummers en één zanger-gitarist; dat klonk heel vet. Uiteindelijk kon Jan niet meer meedoen en kwamen we uit bij Fabio Canini en Peter Shoulder.”

Als je over de duivel spreekt zie je zijn staart: plots komt Cesar Zuiderwijk opdagen in het Zoom-gesprek.

Zuiderwijk: “Ik ga je laten horen hoe het klinkt als ze een huis platwalsen. Zie je die hijskraan? (richt zijn smartphone naar een naburige woning) Anyway. Sorry voor mijn laattijdigheid, jongens! Maar wij zeggen toch altijd alle twee hetzelfde.”

Geen probleem, Cesar. Je bent net op tijd voor de laatste vraag: wie zijn jullie grote drumhelden?

Zuiderwijk: “In volgorde van belangrijkheid voor mij: Ringo Starr, Charlie Watts, Keith Moon, Buddy Rich en Brian Bennett van The Shadows. Op mijn bucket list stond de uitdaging om ze allemaal ooit een hand te geven, en dat is gelukt. Ringo Starr was de laatste. Die gaf me geen hand, maar een pols. Hij zei: ‘I never shake a hand, you never know where it’s been.’ In mijn jeugd waren The Beatles en The Stones de belangrijkste namen op de radio. Toen kocht ik al hun platen. Qua drummen vond ik Starr en Watts even belangrijk, ook al waren ze totaal verschillend. ”

Goossens: “Ik ben beginnen drummen op mijn zesde. Ik zag The Police op de tv, en daar ligt de kiem van mijn drumliefde. Daarna was er een heer in Nederland die rariteiten begon te doen met opblaasbare drumstellen en rare jasjes droeg: dat vond ik natuurlijk mega-interessant.”

Zuiderwijk: (lacht)

Goossens: “Maar mijn drumidolen dus: John Bonham, Keith Moon en de meest onbekende der drummers, Jim Keltner. Hij speelt op alle grote platen, van Neil Young over Bob Dylan tot you name it.”

“Drummen is voor mij een levenswerk. Jan Hautekiet zei ooit: ‘Je mag nooit een bedrijfszekere drummer worden’. Dat klopt: als je bedrijfszeker wordt, is de passie weg.”

Zuiderwijk: “Mario, Jim Keltner: die speelt nog steeds, hé?

Goossens: “Ja ja!”

Zuiderwijk: “Ik hoorde dat hij naar Nederland komt, voor North Sea Jazz.”

Goossens: “Dat zou kunnen. Ik zou die man heel graag een hand willen geven en koffie met hem drinken.”

Zuiderwijk: “Dan moeten we naar North Sea Jazz.”