Michèle Cuvelier viert de tachtigste verjaardag van Paul McCartney: “Zulke artiesten worden maar eens om de zoveel decennia geboren”

Dag Michèle. Hoe is die fascinatie voor Paul McCartney ontstaan?

Michèle Cuvelier: “Die fascinatie is begonnen op mijn veertiende, wat een heel ontvankelijke leeftijd blijkt te zijn om muziek te omarmen. Voor een schoolopdracht over de sixties ontdekte ik toevallig The Beatles. Iedereen heeft zijn favoriete Beatle, en bij mij was dat al heel snel kristalhelder: Paul McCartney. Ten eerste omdat ik hem een knappe man vond op foto’s van de jaren zestig – toen ik hem ontdekte was hij al een zestiger. Ten tweede omdat zijn nummers me het meest van alle Beatles aantrokken. Paul is een melodieus genie. Ik werd verliefd op zijn gave om melodieën uit zijn mouw te schudden alsof het niets is. Hij zei ooit in een interview dat nummers tot hem komen in een droom.”

“De melodieën van McCartney vonden heel snel een weg naar mijn hart. Ook zijn algehele persona boeit me: hij was de meest ‘gewillige’ van de vier, wou altijd de pers te woord staan, amuseerde zich rot op het podium. Hij voelde zich schijnbaar als een vis in het water bij The Beatles – althans, in het begin. En hij was onmiskenbaar de meest getalenteerde Beatle. Hij kon bijvoorbeeld veel meer instrumenten bespelen dan de andere drie. Zo speelde McCartney sommige drumpartijen zelf in – en niet Ringo Starr – en pakte hij soms de gitaar van George Harrison af om solo’s te spelen. Op sommige nummers van ‘The White Album’ – mijn favoriete Beatles-plaat – heeft hij zelfs álle instrumenten ingespeeld, én die nummers ook nog eens geschreven én gezongen. Hij was bovendien ook de meest leergierige wat studio-experimenten betrof. Kortom: Paul McCartney was de meest complete Beatle op muzikaal vlak. Zelfs Harrison en Lennon-fans zullen dat beamen.”

Welk hedendaags popidool komt volgens jou het dichtst in de buurt van het aura van Paul McCartney?

“Als popidool en qua impact vind ik de vergelijking met Harry Styles wel opgaan, maar op muzikaal vlak houdt die vergelijking op. Ik hoop dat ik niemand schoffeer met deze uitspraak, maar de muziek is het minst interessante aan Harry Styles. In al de rest – podiumprésence, kleding, uitspraken, maatschappelijk engagement – is hij superboeiend. Ik vind hem een waanzinnig goed popidool, maar zijn muziek is het minst interessante aan een verder héél interessant figuur.”

“Op muzikaal vlak komt niemand echt in de buurt van de virtuositeit van McCartney. Qua popmelodieën reiken Chris Martin en Avicii misschien tot aan zijn enkels, maar zij hebben bijlange niet het muzikaal talent van McCartney. Hoeveel instrumenten bespeelt Martin? En hoeveel experimenten gaat hij aan? Daar stopt de vergelijking alweer. Sommige artiesten vertonen wel bepaalde facetten van Paul, maar al die kwaliteiten in één man… Dat soort mensen worden maar eens om de zoveel decennia geboren.”

De fans zien McCartney bijna als een god, maar hij is natuurlijk ook maar een mens. Wat zijn de kleine kantjes van Paul?

“Hij heeft absoluut kleine kantjes, maar kan ze goed verstoppen. De man is ijdel: er was een tijd waarin hij flirtte met héél veel plastische chirurgie. Nu ziet hij er weer wat natuurlijker uit. Waar John Lennon zich indertijd aan stoorde bij Paul: hoe gewillig hij was voor de pers. Pers en publiek zijn superbelangrijk voor hem, da’s ook de reden waarom hij op zijn tachtigste nog steeds shows geeft. Hij hecht ook veel waarde aan imago en perceptie. Zo stond hij erop dat ze bij The Beatles alle vier een net pak droegen en steeds een mooie buiging maakten voor het publiek. Hij staat er ook om bekend dat hij sinds mensenheugenis dezelfde grapjes maakt en trucjes gebruikt in interviews om sympathiek over te komen, en daar slaagt hij ook wel in. Maar je kan hem misschien verwijten dat hij daardoor wel héél afgeborsteld en gekunsteld is. Hij werkt de dikke vernislaag die op zijn publiek persoon ligt graag goed bij.”

Voor je podcast ‘Hey Paul’ wou je McCartney één vraag stellen: “How do you let it be?”. Je pogingen bleken vruchteloos, maar wat zou hij volgens jou geantwoord hebben?

“'I don’t let it be' zou het meest verrassende antwoord zijn, maar dat zou hij nooit zeggen. Ik hoop alleszins dat hij niet zou antwoorden met een gekke Indiase mantra die hij opgevangen heeft tijdens één of andere spirituele retraite – zoals hij vroeger deed met The Beatles.”

En wat is je eigen antwoord op je vraag?

“Misschien is het antwoord: maak er een podcast over. (lacht) Dat heeft geholpen bij mij. En ouder worden. Word dertig en maak een podcast over iets dat je na aan het hart ligt. Voilà.”

Er is natuurlijk ook nog die complottheorie die stelt dat Paul al in 1966 omkwam in een auto-ongeluk en bij The Beatles vervangen werd door een dubbelganger. Wat is daar van aan volgens jou?

“Ik was daar een tijdje vatbaar voor. Als puber heb ik me verdiept in die theorie. En toegegeven, als je alle zogezegde ‘bewijsmateriaal’ uitspit, is het voor een fractie van een seconde verleidelijk om te denken dat hij écht dood is. ‘Al die verborgen boodschappen in platenhoezen en in outro’s van nummers!’ Maar uiteraard is het pure nonsens.”

Paul bracht twee jaar geleden zijn achttiende soloalbum uit. Zal hij tot aan zijn laatste snik muziek blijven maken, denk je?

“Ik ben daar vrij zeker van. Paul ademt en lééft muziek. Publiek komt bij hem op de eerste plaats. Hij gaat blijven performen tot het niet meer gaat. Tot hij in een karretje zit of aan een bed gekluisterd is. Muziek is zijn levensader, zei Joost Zweegers over Paul. Die overgave dwingt alleen maar respect af. En anno 2022 gaat het verbluffend goed met Paul McCartney, op alle vlakken. Muziek is wat hem rechthoudt, en daar zal hij dan ook niet van afstappen. Hij zal nog een negentiende en twintigste plaat maken, als het hem gegund is.”

Maakt hij net als wijlen James Brown aanspraak op het predicaat ‘the hardest working man in show business’?

“Absoluut.”

Als je Paul in een paar woorden moest samenvatten, hoe zou dat klinken?

“Geniaal, gewillig, enthousiast, goedgemutst. Maar eigenlijk kan je het genie van Paul niet in woorden vatten.”

De podcast ‘Hey Paul’ is te beluisteren op VRT.NU.