Het Duivelse rapport na dit Nations League-luik: wie scoorde punten, wie niet?

Sommigen -om Kevin De Bruyne niet te noemen- vonden het een overbodige interlandperiode, maar deze tweede editie van de Nations League bood wel degelijk interessant studiemateriaal. Met name richting WK in Qatar dit najaar vormde dit voor bondscoach Roberto Martínez een belangrijke test en troepenschouw. Enkel in september wordt er nog een laatste keer verzameld vooraleer de Belgische selectie in november richting woestijn vertrekt.

Met een smadelijke nederlaag tegen Nederland (1-4), een riante thuiszege tegen Polen (6-1), een teleurstellend gelijkspel op Wales (1-1) en een zuinige zege tegen opnieuw Polen (0-1) kenden de Rode Duivels een wisselvallig parcours tijdens dit eerste deel van de Nations League-campagne. Maar misschien belangrijker nog voor Martínez -die zelf de nadruk legde op de voorbereiding richting WK- is de individuele evaluatie van zijn spelers. Pickx Sports deed alvast de denkoefening in zijn plaats.

Zij scoorden punten

Dé ontdekking van deze interlandperiode was ongetwijfeld Leander Dendoncker als rechtse pion in de driemansverdediging. Na het debacle tegen Nederland kreeg hij daar zijn kans als vervanger voor Dedryck Boyata, die in de voorbije wedstrijden demonstreerde dat hij hopeloos uit vorm is. De West-Vlaming van Wolverhampton is vanwege zijn polyvalentie en betrouwbaarheid sowieso een certitude in de selectie van Martínez, maar bewees tegen Polen en Wales dat hij nu ook een basisplaats mag ambiëren op het komende WK. Met Toby Alderweireld die daardoor naar de centrale positie in de driemansverdediging schuift, lijken de Rode Duivels een nieuw evenwicht gevonden te hebben in de defensie.

Ook Leandro Trossard klimt dankzij een sterke Nations League-campagne op in de hiërarchie. Vooral met zijn opgemerkte invalbeurt (twee magnifieke goals!) in de 6-1 thuiszege tegen Polen scoorde de aanvaller van Brighton punten. Telkens wanneer hij op het veld staat, gaat er dreiging van uit en gebeurt er iets. Meer dan wanneer Eden Hazard op het veld staat. Als de aanvoerder tegen november niet wat meer matchritme kan opdoen bij Real Madrid, mag Trossard dromen van een plek in de basiself.

Een derde speler die zich kon manifesteren in het voorbije vierluik is Youri Tielemans. De gedoodverfde opvolger van Kevin De Bruyne als patron van de nationale ploeg. Bij Leicester kende hij een matig seizoen en ook in de vorige interlandperiode in maart stelde hij teleur, maar de jonge middenvelder -nog maar net 25 jaar geworden- herpakte zich. Tegen Nederland startte hij nog op de bank, maar nadien heroverde hij zijn plek ten nadele van Hans Vanaken. Vooral in de laatste match tegen Polen drukte Tielemans zijn stempel met een zuivere passing, hoge pressing en veel loopwerk.

Timothy Castagne verdient evenzeer een eervolle vermelding: als polyvalente verdediger is hij steeds een betrouwbare schakel op de flank. Hij zou zelfs kunnen depanneren centraal in de verdediging. Steeds meer laat hij de balans overhellen in zijn voordeel, Thomas Meunier mag beginnen vrezen voor zijn plek.

Zij behaalden een voldoende

Tweevoudig Gouden Schoen Hans Vanaken kreeg aanvankelijk het vertrouwen, maar ging tegen Nederland roemloos mee ten onder. Nadien gebruikte Martínez hem nog maar sporadisch en kon hij niet de stabiele factor zijn zoals hij dat bij Club Brugge al jaren is. Vanaken was niet slecht, maar kan beter. Toby Alderweireld en Jan Vertonghen kregen veel kritiek na die 1-4 tegen Nederland, maar herpakten zich in de daaropvolgende wedstrijden. Vooral Alderweireld toonde dankzij zijn leiderschap en uitstekende lange bal dat hij met die nieuwe positie als centrale verdediger perspectieven biedt naar de nabije toekomst toe.

Ook de overige vaste waarden deden wat ze moesten doen, zonder meer. Kevin De Bruyne bewees eens te meer dat hij bepaalt hoe goed de Duivels presteren. Als de City-vedette er zin in heeft, is hij de absolute sleutelpion in het elftal. De man van de openingen én de grinta. Yannick Carrasco, Simon Mignolet, Axel Witsel, Dries Mertens, Thorgan Hazard, Thomas Meunier, Dennis Praet, Michy Batshuayi (die bewees toch beter te renderen als invaller dan als basisspeler): er viel weinig nieuws over hen te vertellen. Eden Hazard toonde flitsen van zijn oude zelve, maar was toch te anoniem om veel vertrouwen in te boezemen naar het WK toe.

Van de nieuwkomers kon Loïs Openda zich het meest manifesteren. Ondanks de weinige speelminuten die hij kreeg, toonde de neofiet in de selectie van Martínez dat hij dit niveau aankan en in de toekomst wel eens een interessante wisseloptie voorin kan zijn. Zijn goeie invalbeurten tegen Polen en Wales vragen om bevestiging in september.

Zij mogen zich grote zorgen maken

Er werd vooraf veel gespeculeerd en verwacht van een aantal jonkies. Dan spreken we over Arthur Theate, Alexis Saelemaekers, Charles De Ketelaere en Openda. Over deze laatste schreven we hierboven al, wat betekent dat de rest in deze laatste categorie verzeilt: die van de gebuisden. Dat heeft meer te maken met de keuzes van Martínez dan met hun prestaties, simpelweg omdat ze amper de kans kregen om zich te bewijzen. Saelemaekers kreeg zelfs helemaal geen minuten, ondanks de landstitel met zijn club AC Milan. Het wijst op weinig vertrouwen van de bondscoach.

Theate kreeg wel zijn kans, met name als basisspeler tegen Wales, maar kon daarin niet overtuigen. Met lef spelend, dat wel, maar vaak te slordig in het uitvoetballen of te ondoordacht in zijn positionering. Het is duidelijk dat de Bologna-verdediger nog stappen moet zetten om vaste waarde te worden. De Ketelaere kreeg ondanks zijn statuut van grote belofte van ons Belgische voetbal amper een kans. Het illustreert dat Martínez nog steeds zijn twijfels heeft over de capaciteit van de Bruggeling om op het hoogste niveau mee te draaien… of het moet zijn dat zijn onduidelijke profiel -is hij een nummer 10 of een aanvaller, een winger of een centrale pion?- in zijn nadeel speelt.

Ook enkele gevestigde namen mogen zich grote zorgen maken over hun toekomst bij de Rode Duivels. Zoals Boyata, die in dit interlandluik door de mand viel en veel kritiek kreeg te slikken. Zijn ploegmaats lijken ook weinig vertrouwen in hem te hebben. Of zoals Brandon Mechele en Adnan Januzaj. Geen van beide was ook maar één speelminuut gegund. Als dat nu niet gebeurde in deze “testcampagne”, wanneer dan wel?