Dauphiné 1998: De Las Cuevas schiet als een komeet omhoog

Sport | De 75e editie van de Dauphiné Libéré, een wedstrijd die dient als ideale voorbereiding op de Ronde van Frankrijk, start zondag vanuit Chambon-sur-Lac. In het rittenschema van deze generale repetitie van de Tour zijn vlakke etappes, heuvelachtige ritten en aankomsten bergop opgenomen, maar ook een tijdrit die de waarnemers veel wijzer moet maken. Voor ons is deze rittenkoers de gelegenheid om wijlen Armand de Las Cuevas te herdenken, winnaar van de Dauphiné in 1998, een hardrijder-klimmer die niet de carrière heeft gehad die hij wellicht verdiende.

Door Tagtik

Deel dit nieuws

Armand de Las Cuevas was geen onbekende toen hij de leiderstrui veroverde in de Dauphiné Libéré, na de derde etappe op 10 juni 1998, op de top van de Mont Ventoux. Maar tot dat moment had hij zich eerder laten opvallen door allerlei fratsen en uitbarstingen.

Uitgesloten uit de Giro van 1991

In de Giro van 1991, zijn eerste grote ronde met de Banesto-ploeg, onder leiding van de zeer autoritaire José Miguel Echávarri wordt hij uit de wedstrijd gezet nadat hij de Colombiaan Julio César Ortegón een klap had gegeven. De Las Cuevas wordt dat jaar Frans kampioen.

Het jaar daarop wint hij de proloog van de Ronde van Romandië (waar hij als 4e eindigde) en verovert zo zijn plaats in de kern van de ploeg rond de grote Miguel Indurain tijdens diens dubbel Giro/Tour.

In de verpletterende schaduw van Indurain

In de Tour verbaast hij iedereen door op zijn 24e tweede te worden in de tijdrit van Luxemburg, 3 minuten achter Indurain, een buitenaardse tijdrijder in die tijd. Indurain levert die dag een van de grootste prestaties uit zijn carrière in de tijdrit over 63 kilometer: het maakt de prestatie van zijn ploegmaat nog indrukwekkender. Armand de Las Cuevas finisht deze tijdrit voor grote namen als Gianni Bugno, Greg LeMond, Claudio Chiappucci, Laurent Fignon of Pedro Delgado. Een paar dagen later komt De Las Cuevas in de Alpen geen meter vooruit en geeft op. Conflict met Banesto

Het jaar daarop wordt hij vierde in Parijs-Nice (waar hij een etappe wint). Daarna gaat hij naar de Giro van 1993, waar hij ruzie krijgt met Indurain en zijn sportdirecteur. Echávarri vraagt hem om zijn krachten te sparen in de tijdrit om zijn kopman te kunnen bijstaan, maar hij wil zijn eigen kansen kunnen verdedigen. Echávarri stemt daarmee dan toch in, maar als De Las Cuevas aan de start van de tijdrit staat, merkt hij dat er geen tijdritfiets voor hem klaarstaat. "Ik voelde me verraden. Ik reed de tijdrit op mijn gemakje en de volgende dag, toen Miguel werd aangevallen, bleef ik zitten. Echávarri heeft dat slecht opgenomen. Miguel kwam er alleen voor te staan en verloor bijna de Giro. Echávarri vertelde me dat ik niet meer voor Banesto zou uitkomen." Zijn jaren bij Guimard

Aan het eind van het seizoen verhuist hij naar Castorama, waar Cyrille Guimard de plak zwaait. Hij wint de Grote Landenprijs, een wedstrijd die nu niet meer wordt gereden, met alleen maar grote renners op de zegelijst.

Guimard maakt van hem de kopman van Castorama voor de Ronde van Italië van 1994 en De Las Cuevas verovert het roze na winst in de proloog in Bologna met twee seconden voorsprong op Evgeni Berzin. Hij eindigt negende in die Giro. Hij gelooft echter dat hij derde had kunnen worden en dat hij zijn kansen verspeelde toen hij tijdens de tweede tijdrit een vangrail raakte. De maand daarop eindigt hij in de Ronde van Frankrijk derde in de tijdrit tussen Périgueux en Bergerac achter Indurain en Rominger. Hij staat vierde in het algemeen klassement na de zestiende etappe in Alpe d'Huez. Hij heeft echter last van bronchitis en geeft de volgende dag op. In augustus wint hij na een solo de Clásica San Sebastián, een wedstrijd van de Wereldbeker.

Video : De Las Cuevas wins Clasica San Sebastian 1994

Maar zijn ploeg en Guimard beschuldigden hem ervan dat hij voor tweedracht onder de renners zorgt. Zijn ploeg schorst hem en betaalt hem geen salaris meer uit. De Las Cuevas kondigt op zijn 23e zijn afscheid aan en trekt zich terug in Guadeloupe. Alle aanbiedingen die hij krijgt om opnieuw te koersen, legt hij naast zich neer.

Dauphiné 1998, zijn levenswerk

Na een intermezzo in de ploeg Casino keert hij in 1997 terug naar Banesto. In 1998 staat hij aan de start van de Dauphiné in een ploeg zonder haar kopman Abraham Olano.

In de derde etappe van deze Dauphiné die de renners naar de top van de Ventoux brengt, doet De Las Cuevas veel meer dan gewoon nuttig werk voor zijn ploeg. De Las Cuevas blijft in het wiel van zijn ploegmaat, de sublieme (en helaas ondertussen overleden) Spaanse klimmer José Maria Jiménez, terwijl een derde renner van Banesto, Miguel Ángel Peña, op de Reus van de Provence de top drie van de ploeg compleet maakt. Virenque, Moreau, Jalabert en de anderen worden op meer dan 2 minuten en 30 seconden gezet.

Maar de echte sensatie van deze regenachtige dag is de gele trui, die naar De Las Cuevas gaat in deze ploeg zonder echte kopman.



De volgende dag houdt De Las Cuevas goed stand en hij beperkt de schade in de tijdrit die gewonnen wordt door Chris Boardman. Hij moet zijn inspanningen van de dag ervoor bekopen en wordt 16e.

Tweede hattrick in vier dagen

In de laatste etappe, gereden tussen Megève naar Megève, wordt De Las Cuevas de eerste Franse renner die de Dauphiné wint sinds Charly Mottet in 1992: hij bewijst dat zijn succes geen toevalstreffer was. Het Banesto-team, met zijn soliditeit en cohesie, bezet de eerste drie plaatsen, deze keer in een andere volgorde, om Peña (de nummer twee na De Las Cuevas in het algemeen klassement) een prestigieuze overwinning te bezorgen. José Maria Jiménez, de beste klimmer van deze Dauphiné, gaat ervandoor op de voorlaatste beklimming van de dag, maar wacht op Peña en De Las Cuevas die hun gezellen Richard Virenque, Jean-Cyril Robin en de Colombiaan Contreras hebben achtergelaten. De drie ploegmaats van Banesto komen bijna zij aan zij, met de armen in de lucht, over de finish. Op zijn 30e bemachtigt De Las Cuevas het grootste succes van zijn carrière.

Kan hij de Tour van 1998 winnen? Miguel Indurain is met pensioen, Bjarne Riis begint de ouderdom te voelen, Jan Ullrich is nog erg jong. En Lance Armstrong is maar net hersteld van kanker. Niet naar de Tour van 1998

Banesto selecteert hem echter niet voor de Tour van 1998, de Ronde dat zijn meesterwerk had kunnen worden. De Fransman legt de schuld voor zijn niet-selectie bij Abraham Olano, de andere sterke renner (maar Spanjaard) van de Spaanse ploeg. Die Tour wordt gewonnen door Marco Pantani.

Ontmoedigd verlaat hij het peloton, na een laatste seizoen bij het Italiaanse Amica Chips, een team vol oude gloriën. De lonen worden niet uitbetaald: hij gaat in staking en eindigt als laatste in alle wedstrijden.

Alleen met zijn demonen

Daarna lijkt hij van de aardbol verdwenen. Hij werkt nog als conciërge in een gebouw in de buurt van Bordeaux en keert terug naar het eiland Réunion waar hij op zijn 38e opnieuw begint te koersen in amateurwedstrijden. In 2006, in de Ronde van Mauritius, is zijn voornaamste tegenstander een blanke Keniaan, een zekere Chris Froome. De Las Cuevas test positief en wordt voor zes maanden geschorst.

Hij wordt geteisterd door zijn demonen, voelt zich geflikt en onbegrepen. Hij droomt nog maar van één ding: weg van alles, op een boot gaan leven. De Las Cuevas, het prototype van de hardrijder-klimmer die vandaag het best tot zijn recht komt in de grote ronden, gaf toe dat hij zich nooit thuis voelde in het wielermilieu. "Hij was broos, maar een artiest”, zo herinnerde Pascal Chanteur zich, een van zijn ploegmaten bij Casino.

Op 2 augustus 2018 stapt Armand de Las Cuevas uit het leven op het eiland Réunion, 50 jaar oud. Zijn laatste ontsnapping...

Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis telefoonnummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be. Video : De Las Cuevas wins time trial in Bologna (Giro 1994)

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top