De woelige geschiedenis van British Rock Meeting, de Duitse versie van Woodstock

Muziek |
50 jaar geleden vond in het West-Duitse Germersheim de tweede editie plaats van de British Rock Meeting. Een prestigieus rockfestival met ronkende namen als Pink Floyd, Status Quo en The Kinks op de affiche, en gesponsord door het Amerikaanse leger. Aan de organisatie van het muziekfestival kleven -zoals dat hoorde in de seventies- heel wat sappige anekdotes. Dit weekend en later dit jaar vinden in Germersheim hommages aan ‘hun Woodstock’ plaats.

Door Pickx

Gepubliceerd op 21.05.22

2min

In 1971 vatten Marcel Avram en Marek Lieberberg, de stichters van het legendarische MAMA Concerts, het plan op om een groots outdoor-festival op poten te zetten in Duitsland. Om het leven, de vrijheid en de hoogdagen van de muziekscene te vieren, maar dan ‘the German way’. Inspiratie haalden ze bij Woodstock, de nodige financiële fondsen bij het Amerikaanse leger. Er werden voornamelijk Britse bands geboekt. Onder hen: Fleetwood Mac, Fairport Convention, Deep Purple, Black Sabbath en Rod Stewart.

Maar al bij die eerste editie doken de nodige problemen op, toen het amfitheater Thingstatte in Heidelberg, waar het evenement zou doorgaan, te elfder ure besloot om de stekker uit de samenwerking te halen. Ondanks het feit dat er al tickets en posters gemaakt waren die het festival daar aankondigden, moesten Avram en Lieberberg op zoek naar een nieuwe locatie. Dat werd de haven in Speyer, waar 25.000 mensen konden verzamelen. Tegelijkertijd werd het festival uitgebreid naar Oostenrijk, en meer bepaald Wenen, waar een tweede festivaldag zou plaatsvinden. Hetzelfde concept dat later Torhout/Werchter ook een tijd lang zou hanteren.

Tumultueuze tweede editie

De eerste British Rock Meeting werd een succes en dus werd een jaar later een tweede editie voorzien: ‘2. British Rock Meeting’. Dat moest nog grootser worden. Speciaal ook was dat zowat de helft van het publiek uit militairen bestond, aangezien het Amerikaanse leger mee sponsorde. Er werd een nieuwe, grotere locatie gevonden op Friesenheimer-eiland, nabij Mannheim. Op de lijst met acts prijkten toppers als Pink Floyd, The Kinks, The Faces en Rory Gallagher. So far, so good. Tot het stadsbestuur van Mannheim besefte dat dit allemaal wat veel volk op de been zou brengen… het trok de toelating voor het evenement weer in.

Opnieuw moesten Avram en Lieberberg in allerijl op zoek naar een nieuwe locatie, net zoals bij de eerste editie. Ze kwamen uit bij een eilandje genaamd Insel Grün, gelegen langs de Rijn en deel van de gemeente Germersheim, ergens tussen Mannheim en Karlsruhe. Plaats biedend aan liefst 72.000 mensen. Posters en affiches werden herdrukt… tot ook daar de lokale autoriteiten bedenkingen kregen bij de ambitieuze plannen van MAMA Concerts. De dag voor het vierdaagse festival van start zou gaan, vaardigden ze een politiebevel uit dat het evenement verbood. Avram en Lieberberg, ondertussen uitgegroeid tot meester-onderhandelaars in zulke panieksituaties konden alsnog toelating bekomen. Het Woodstock van Duitsland werd een succes, maar door de lange reeks organisatieproblemen kwam er geen vervolg.

Hommage

Enkel in 1979 werd nog eens een poging ondernomen om de British Rock Meeting nieuw leven in te blazen. Dat vond plaats in het amfitheater van Freilichtbühne Loreley in St. Goarshausen, met op de affiche toch ook weer klinkende namen als Whitesnake, The Police, Dire Straits, Talking Heads en Dr. Feelgood. Nadien viel het doek definitief over dit ‘Woodstock van Duitsland’.

Vijftig jaar later wordt die turbulente geschiedenis herdacht met enkele hommagefeesten. Op 21 mei treden Echoes (een Pink Floyd-tributeband), Siegmayer & The Teachers, Blueprint en Chris Brando op tijdens ’50 Jahre Insel Grün - Erinnerungen an das 2. British Rockmeeting 1972’ en op 10 september verwelkomt Germersheim rocklegenden als Status Quo, Nazareth en Uriah Heep voor het open air-festival ‘50 Jahre British Rock’.