Nick Nuyens verrast vriend en vijand met zege in een knettergekke Ronde Van Vlaanderen

Wielersport | Vlaanderens Mooiste heeft een blinkende erelijst vol illustere namen, maar één naam springt in het oog: die van Nick Nuyens, winnaar in 2011. Die bewuste dag, morgen exact elf jaar geleden, was hij niet alleen de sterkste uit het peloton, maar ook de slimste.

Door Pickx

Gepubliceerd op 02.04.22

2min

Tom Boonen, Fabian Cancellara, Stijn Devolder, Alessandro Ballan… namen die tot de verbeelding spreken, en ons terugvoeren naar de Vlaamse klassiekers van een dikke tien jaar geleden. Ook Philippe Gilbert, die momenteel zijn laatste seizoen rijdt, was toen een hoofdrolspeler. De loodzware opeenvolging van Muur van Geraardsbergen en Bosberg zat toen nog in de staart van de Ronde. Nick Nuyens zou zich volledig leegrijden om het mooiste succes uit zijn carrière te boeken. De memorabele editie zou voor eeuwig in de wielerannalen gegrift staan.

Boonen vs. Cancellara

Bij de start van de 95ste editie van Vlaanderens Mooiste in Brugge ging één naam over de tongen: die van Fabian Cancellara. De Zwitser was de uittredende winnaar, nadat hij Boonen uit zijn wiel schudde op de Muur van Geraardsbergen. Een magisch moment voor de één, een spijtig moment voor de ander. Boonen zinde op wraak en kwam dus vastberaden aan de start. De ex-wereldkampioen kon ook rekenen op een solide ploeg rond hem.

Cancellara verkeerde in bloedvorm. Hij had net de GP E3 gewonnen na een formidabel nummertje. Ook Philippe Gilbert, Stijn Devolder, Filippo Pozzato, Juan Antonio Flecha, Thor Hushovd en Nick Nuyens behoorden tot het kransje der favorieten. Die laatste was net overgestapt naar een nieuw team, Saxo Bank, als vervanger van Cancellara, die naar Leopard-Trek verkast was. Onze landgenoot had enkele dagen eerder Dwars door Vlaanderen op zijn naam gezet. De hoogmis van het Vlaamse wielerseizoen zou ongemeen spannend worden.

Cancellara neemt het voortouw

Zoals gewoonlijk zaten er geen grote namen bij de vroege ontsnapping. De favorieten leken aanvankelijk een rustig dagje te hebben, totdat één van hen besloot om het hazenpad te kiezen: Sylvain Chavanel. De Fransman van Quick-Step ging zijn kans op 86 kilometer van de streep, op de Oude Kwaremont. Hij haalt de koplopers in en wordt nadien vergezeld van enkele kleppers als Lars Boom en Boasson Hagen, die de Fransman later weer zou achterlaten.

Achterin valt Boonen aan op 43 kilometer van de eindmeet. Een onbegrijpelijke beslissing, vermits hij met Chavanel een ploegmaat voorin heeft zitten. De wereldkampioen van 2005 zou zijn tanden stukbijten want hij werd vlot gepareerd door Cancellara, die in één ruk naar Chavanel rijdt. Maar dan mist de Zwitser een bevoorrading. De renner van Leopard-Trek geraakt niet meer vooruit, terwijl Chavanel het vertikt om over te nemen. In een mum van tijd smelt hun voorsprong van één minuut weg. Op de Muur van Geraardsbergen komt alles weer samen.

Gilbert sterk, Nuyens slim

Op de laatste helling van de dag, de Bosberg, gaat Gilbert zijn kans. Maar hij kan niet wegrijden. Op acht kilometer van de streep is de spanning te snijden. Een groepje van twaalf man dendert richting Ninove. Op iets meer dan drie kilometer van het einde versnelt Cancellara, die zijn tweede adem gevonden heeft. Hij wordt vergezeld van Chavanel en Nuyens.

De drie renners gaan de laatste rechte lijn in, terwijl ze onder druk gezet worden door Boonen die hen op de hielen zit. Cancellara begint zijn eindspurt van ver. In zijn wiel zit Nuyens, die Spartacus op 150 meter van de finish voorbijsteekt en Chavanel kan afhouden. “Ik voelde me rustig in de sprint”, verklaarde Nuyens na afloop. “Pas in de laatste vijftig meter besefte ik wat er aan het gebeuren was. Dat het mooiste scenario voor mij werkelijkheid aan het worden was.”

Nuyens, die voor de zevende keer deelnam aan de Ronde, zou nadien last krijgen van allerlei fysieke kwalen. Deze zege was naast de mooiste ook meteen de laatste uit zijn carrière. In 2014 ging hij op wielerpensioen.

Andermaal… In sport kan alles!