Sterallures: James 'Buster' Douglas wint van de onoverwinnelijke Tyson als eerbetoon aan zijn moeder

Het gevecht had eigenlijk niet meer dan een formaliteit moeten zijn voor Mike Tyson, die ongeslagen was en sinds 1 augustus 1987 zowel de WBA- als WBC- en IBF-titel op zak had. De Korakuen Hall in Tokio was zelfs niet volgelopen, want James Douglas had normaliter geen schijn van kans tegen Iron Mike. Maar Douglas zorgde voor een verrassing van formaat en hij stuurde een schokgolf door de bokswereld toen hij Tyson in de 10e ronde tegen het canvas sloeg. Maar de nieuwe wereldkampioen, die een legende in de sport had kunnen worden, zou slechts een detail in de geschiedenis van de bokssport blijven.

Verliezen met 42 tegen 1, dat waren Douglas' kansen voor de wedstrijd, de hoogste ooit gegeven door het Mirage-casino voor een wereldkampioenschap in de zwaargewichtdivisie. Het casino zou trouwens het enige zijn dat weddenschappen op dit gevecht aannam, aangezien de andere casino's van Las Vegas geweigerd hadden om weddenschappen aan te nemen of om de wedstrijd te organiseren. Het gevecht, georganiseerd door de onvermijdelijke Don King, moest Tyson in staat stellen om zich voor te bereiden op zijn kamp tegen Evander Holyfield. Alles was al gepland.

"The Baddest Man on the Planet" was op dat moment de absolute nummer 1 in het boksen, en zijn tegenstanders hadden geen schijn van kans tegen hem. De laatste vijf gevechten van Tyson duurden gemiddeld 2,6 rondes - een echte slachting. Maar Tyson kwam niet in topvorm in Tokio aan. Hij was net gescheiden van zijn vrouw, Robin Givens, terwijl ook zijn entourage was veranderd door de komst van Don King, een momentum dat langzaam zijn neergang zou inluiden met een veroordeling voor verkrachting en een gevangenisstraf tot gevolg. Bovendien volgden de feestjes voor het gevecht in de hotelkamer van Tyson zich op en Tyson had zich ook helemaal niet voorbereid op dit gevecht. En hij zou er spijt van krijgen.

En diegene die Tyson spijt zou laten krijgen voor zijn gedrag was James Douglas – Don King had trouwens het gevecht geregeld. Douglas behoorde tot de wereldtop maar niemand kon zich voorstellen dat hij zijn tegenstander zou uitschakelen, vooral ook omdat hij een moeilijke voorbereiding had gehad. Bovendien had hij 23 dagen voor het gevecht plots zijn moeder verloren, de enige persoon ter wereld die in hem geloofde voor dit gevecht. En ook in zijn huwelijk was het niet allemaal rozengeur en maneschijn, waardoor Douglas enkele moeilijke momenten kende.

"Zes of zeven dagen voor het gevecht, zag ik hem opnieuw. Hij begaf letterlijk en barstte in tranen uit toen hij aan zijn moeder moest denken," zei John Russell, een van zijn twee coaches. "Ik gooide een handdoek over zijn hoofd en zei: 'Het komt wel goed, maat. Maar dat was het. Verder vertoonde hij nooit tekenen van zwakte." Toen hij in Japan arriveerde, was hij fysiek in de vorm van zijn leven, klaar voor de moeilijke uitdaging. Douglas was ook helemaal niet bang. Meer nog: in de vijfde ronde slaagde hij er zelfs in om Tyson flink toe te takelen. In het kamp van Tyson keken ze eerst niet op, de wedstrijd zou immers niet meer dan een formaliteit zijn.

In de achtste ronde, lag Douglas echter plots tegen het canvas. "Ik voelde geen pijn. Ik verloor mijn verstand niet," zei James "Buster" Douglas nadien in een interview met "On the ropes boxing radio". In de 10e ronde, na een uppercut gevolgd door een dubbele rechts-links combinatie, zeeg Tyson tegen het canvas neer: Douglas won op knock-out. Na 37 overwinningen, waarvan 33 op knock-out, beet Tyson voor de eerste keer in zijn carrière in het zand. Tyson stond nog op maar hij had duidelijk niet meer de helderheid om nog verder te boksen en de scheidsrechter stopte het gevecht.

De zaal was met verstomming geslagen en Douglas werd de nieuwe wereldkampioen. "Voor mijn moeder. Mijn moeder. God zegene haar hart", verklaarde hij voordat hij in tranen uitbarstte in de ring. Achteraf probeerden Don King en Mike Tyson, de slechte verliezers die ze waren, de uitslag van het gevecht nog in twijfel te trekken omdat de scheidsrechter te traag zou hebben geteld... Maar er veranderde niets meer aan het resultaat. Er werd nog een nieuwe kamp geëist, maar die kwam er nooit. Douglas probeerde vervolgens in oktober om zijn titel te verdedigen tegen Evander Holyfield, maar hij was niet in vorm en verloor in 3 ronden waarna hij besloot om met boksen te stoppen.

Hij kwam aan, woog bijna 200 kilo, en raakte in 1994 in een diabetische coma. Hij kwam er uit en probeerde een comeback in 1996 maar drie jaar later hing hij definitief zijn bokshandschoenen aan de haak.

Ben je een fan van onze serie? Ontdek Renée Richards, de eerste trans vrouw die op de US Open mocht aantreden