Delv!s over debuutalbum ‘BlaBlaBlue’: “Mijn dagboek van de voorbije tien jaar, en meteen ook de afsluiter van dat hoofdstuk”

Het is ondertussen ruim 10 jaar geleden dat Delv!s (né Niels Delvaux) met de single ‘Blend’ een eerste keer de neus aan het venster stak in de Belgische muziekscene. Een unieke stem, zoveel was meteen duidelijk. Dat het ondanks enkele singlesreleases (‘Tell Me’, ‘Come My Way’, ‘Brother’) lang wachten was op een eerste volledig album heeft veel te maken met ’s mans persoonlijkheid: perfectionistisch, zoekend en vaak twijfelend.

Maar kijk, op 25 februari 2022 lag ze er dan toch, zijn debuutplaat ‘BlaBlaBlue’, uitgekomen op het gereputeerde Franse label Because Music. Een prachtplaat vol soul, blues, funk en croonersnoepjes. Feilloos schipperend tussen melancholie, tristesse en levenslust. De bespreking daarvan lees je hier. Maar wat dé grote doorbraak voor Delv!s moest betekenen, blijkt plots zijn afscheidsbrief. Zijn eerste album is meteen ook zijn laatste, zo maakte hij bij de release zelf bekend op Twitter. Dat vraagt om een woordje uitleg…

Pickx: Dag Niels, blij dat het album er eindelijk is?

Delv!s: “Ik ben heel blij dat het album uit is alvast. Door corona is de release enkele keren uitgesteld, want eigenlijk is de plaat al drie jaar oud. Het is een verzameling van nummers die ik in sommige gevallen al lang liggen heb. In die zin is het een dagboek van een ruime periode in mijn leven… en de afsluiter ervan. Muzikaal zit ik ondertussen in een andere mindset, dus ik ben vooral blij dat ik nu met een propere lei kan beginnen.”

Er staan inderdaad wat oudere nummers op, zoals ‘Tell Me’ en ‘Brother’, die al enkele jaren meegaan tijdens de live sets. Waarom ze hier heropvissen?

“’Tell Me’ was echt om tegemoet te komen aan de vraag van het publiek. Heel vaak wilden mensen dat nummer gebruiken, voor bijvoorbeeld een trouwfeest, maar omdat het nooit officieel als single werd uitgebracht, was het moeilijk te verkrijgen. Dus beschouw het als een soort cadeautje.” (lacht)

Ondanks het feit dat het album een heel lange periode omspant en diverse genres bevat -gaan van soul, blues tot funk-, klinkt het bijzonder coherent.

“Die credits gaan naar Boris Van Overschee, mijn vaste bassist wanneer ik live speel en een goede vriend geworden. Hij heeft de productie van de plaat gedaan en hielp me door de talloze demo’s te gaan, hij hielp me knopen door te hakken en te kiezen wat we konden weerhouden voor een plaat. Want veel demo’s waren echt wel crappy opgenomen, met veel knutselwerk hebben we daar dan nummers van gemaakt die op de plaat konden. Het was een zwaar en traag proces, maar ik heb veel bijgeleerd, dus daar kijk ik wel met enig plezier op terug.”

Maar waarom dan aankondigen dat het hier eindigt voor Delv!s en dat je zelfs niet gaat toeren met je nieuw materiaal?

(zucht) “Goh… de coronapandemie zit daar voor veel tussen. Doordat zaken telkens uitgesteld werden, verloren we het momentum en ebde mijn enthousiasme weg. Het werd ook een financiële stresssituatie, met kosten die te hoog opliepen, waardoor het plezier helemaal verdween en ik al stress kreeg over het vervolg van mijn carrière. Ik belandde in een soort burn-out en muziek was daarin mijn reddingsboei. Te belangrijk om er professionele stress mee gemoeid te laten. Dus nam ik op een bepaald moment de beslissing om muziek weer als therapie voor mezelf te houden, om op die manier creatief mijn poten weer op de grond te krijgen. Die beslissing heb ik een half jaar geleden gemaakt, voor de mensen die dicht bij mij staan, is dit dus geen verrassing. Zij begrepen het ook wel. Ik vind het uiteraard wel leuk dat het album goeie reviews krijgt, maar daardoor ga ik niet van gedachte veranderen. Ik ga dus niet live spelen met deze plaat en me weer alle stress op de hals halen.”

Delv!s is dus een afgesloten hoofdstuk vanaf nu? En weet je dan al wat het volgende hoofdstuk moet worden?

“In eerste instantie dacht ik iets helemaal anders te gaan doen met mijn leven, maar sinds ik die beslissing genomen heb om met Delv!s te stoppen merk ik wel dat de goesting terugkeert om muziek te creëren, om samen met vrienden te jammen. Ik ben nog niet uitverteld. Elke dag ben ik aan het oefenen en opnemen, maar niets concreet. Ik probeer nu vooral beter te worden op gitaar. Het is mijn ambitie om ooit solo op te treden, maar dan wil ik mijn mannetje kunnen staan op gitaar. Ik jam bijvoorbeeld met de mannen van Up High Collective en Title, oude vrienden van me. Iets meer elektronisch ook. Weet je, Delv!s was een eenzaam project, ook in het creatieve proces. Dus ik ga die interactie met andere mensen wat meer opzoeken nu.”

Heb je al veel reacties of aanbiedingen gekregen sinds de release van je album en de aankondiging dat het ook je laatste album zal zijn?

“Ik krijg veel berichtjes van medemuzikanten met de vraag om eens samen te jammen, maar… laat mij het zo zeggen: als er iemand deze zomer nog een gastzanger of backing vocal zoekt voor een goedbetaalde tournee dan sta ik daar zeker voor open.” (lacht)

Genoteerd. Je wil dus wel nog op een podium staan?

“Zeker. Ik sta héél graag op een podium. Als het goed gaat tenminste. Dat is mijn probleem: ik ben te perfectionistisch. Ik hoor meestal de zaken die slecht zijn gegaan en dan ben ik ook niet altijd de meest aangename persoon. Mijn manager zei ooit: als je na de show klaagt dat het niet goed genoeg was, is dat omdat je niet goed genoeg voorbereid was. Misschien heeft hij gelijk. Dus ik heb me voorgenomen dat als ik nu nog optreed, moet ik er helemaal klaar voor zijn. Wars van het commerciële of alle rush die bij het professionele muzikantenbestaan komt kijken.”

Heb je nog iets op de planning staan voor de komende maanden?

“Neen. Omdat ik voor mezelf had voorgenomen de release van deze plaat nog mee te nemen, met energie die naar interviews en dergelijke gaat, en pas daarna helemaal af te koppelen. En plannen maken voor de toekomst. Ik kijk ernaar uit wat te jammen en festivalletjes te doen… als toeschouwer dan. Verder durf ik eigenlijk niet zoveel concertplannen te maken, uit vrees dat ze weer zouden gecanceld worden, dat kan ik echt niet meer aan.”

Nog even terug naar je album: je hebt alle nummers zelf geschreven, het is dus wel een persoonlijke plaat geworden?

“Voor mijn EP ‘No Ending’ had mijn label me in contact gebracht met een jonge, getalenteerde producer, Maxime Tribèche. Die heeft daar veel van zichzelf ingestoken, maar ik had niet het gevoel dat dat 100% mijn plaat was. Dus ben ik daarna aan de slag gegaan met de nummers die ik zelf had liggen, als een soort tegenreactie vermoed ik. Ik had bijvoorbeeld een nummer dat ik destijds heb geschreven naar aanleiding van de zelfmoord van een goede vriendin. Ik vond het belangrijk om dat toch ook eens uit te brengen, om het creatief los te laten. Veel persoonlijker dan deze plaat kan het eigenlijk niet worden.”

Welk nummer van de plaat staat het dichtst bij de Niels Delvaux die ik nu spreek?

“’Baby Blue’ denk ik. Omdat ik daarin de confrontatie aanga met mezelf. Op die manier kom ik erachter dat ik iets té blue in het leven sta, dat ik wat meer moet leren om het leven te omarmen. Het is moeilijk om het nummer helemaal uit te leggen. Als ik het achteraf beluister, hoor ik er wel een afscheid in, al was het niet zo bedoeld. Ik vind het ook het meest volwassen en naakte nummer, met de minste productionele trucjes. Het soort muziek dat ik in de toekomst misschien meer wil gaan brengen. Mijn leven bestaat uit ups en downs, en steeds als ik geen uitweg meer zie, duikt er wel iets nieuws op. Dus het komt wel goed. Wie weet blijkt dat dit gewoon een stap achteruit is om er later weer twee vooruit te zetten. En zoniet kan ik zeggen dat ik gestopt ben op een hoogtepunt, zoals de coureurs.” (lachje)