Parijs-Nice : Sean Kelly, de tovenaar van de Koers naar de Zon

Sport | Parijs-Nice, de rittenkoers die zondag is begonnen, is de ideale gelegenheid om terug te blikken op de ongelooflijke liefdesgeschiedenis tussen de Koers naar de Zon en Sean Kelly, de renner die 7 keer deze moeilijke en bijzondere wedstrijd wist te winnen.

Door Tagtik

Deel dit nieuws

Hoe kunnen we het grote talent van Sean Kelly beschrijven aan hen die hem nooit in actie hebben gezien? Zoals vaak moeten we onze toevlucht nemen tot de rijke geschiedenis van de statistieken van het wielrennen om een goed idee te krijgen over het palmares van de Ier.

Net na de drie allergrootsten

Slechts 3 renners hebben ten minste 1 keer de 5 monumenten van het wielrennen gewonnen, Milaan - San Remo, de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije. Het zijn namen die iedereen kent, renners die zijn opgenomen in het pantheon van de koers: Rik Van Looy, Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck, de absolute koningen van de eendagswedstrijden.

Achter die drie reuzen vinden we renners die 4 van de 5 monumenten op hun naam wisten te schrijven. Het is een klein pelotonnetje van 6 renners die maar één monument te kort kwamen: Germain Derycke en Fred De Bruyne wonnen alles behalve de Ronde van Lombardije, Louison Bobet en Hennie Kuiper beten altijd hun tanden stuk op L-B-L, Philippe Gilbert droomt nog altijd van La Primavera en Sean Kelly, drie keer tweede in de Ronde van Vlaanderen (geklopt door Johan Lammerts in 1984, door Adrie Van der Poel, vader van, in 1986 en door wijlen Claudy Criquelion in 1987) won nooit in Meerbeke en veroverde nooit de vijf monumenten van het wielrennen.

Een grote specialist van de klassiekers

In totaal won Merckx 19 monumenten, De Vlaeminck 11, Van Looy, Coppi, Girardengo en Kelly elk 9. Daarmee is de Ier een van de 4 grote specialisten van de klassiekers in het moderne tijdperk van de wielersport.

Maar vreemd genoeg is de wedstrijd die de carrière van Sean Kelly nog het meest kenmerkt, niet een klassieker, maar wel een rittenkoers: Parijs-Nice. Hij won de Koers naar de Zon zeven keer op rij, van 1982 tot 1988. Een record dat wellicht niet meer zal worden gebroken.

1976: zijn debuut in Parijs-Nice

In 1976 merkt Jean de Gribaldy, een man met een uitzonderlijk oog voor talenten, in Ierland ene Sean Kelly op die toen nog werkte op de boerderij van de familie. Hij biedt hem een contract bij Flandria aan en weet dan niet dat hij een van de grootste talenten uit de wielergeschiedenis in handen heeft. Enkele maanden later rijdt Kelly zijn eerste Parijs-Nice als ploegmaat van Freddy Maertens. Maertens leert hem het vak: hoe hij zich moet plaatsen, hoe hij punten en seconden kan pakken in de bonificaties, hoe hij zijn krachten moet sparen. Maertens leert hem ook waarin de rittenkoers zo speciaal is, met de strategische etappes rond Nice en de Baie des Anges. De Ier is een snelle leerling: in 1977 eindigt hij al twee keer als tweede in een etappe, in Saint-Etienne en Draguignan.

De snelle leerling

In 1982 kan hij zijn ervaring eindelijk voluit uitspelen. Kelly wordt dan vooral gezien als een spurter (na 3 keer winst in een etappe in de Tour en 7 keer in de Vuelta), maar wint dat jaar vier etappes en de eindzege. In de afsluitende tijdrit op de Col d'Eze onttroont hij nog in extremis de leider Gilbert Duclos-Lasalle. Kelly kan aan zijn reeks beginnen. Het jaar erop, in 1983, toont hij dat hij op alle terreinen uit de voeten kan: als puncher in Tournon, als klimmer op de Ventoux op weg naar Miramas, als afdaler op de col du Tanneron. In de afsluitende tijdrit in Eze rijdt hij Zoetemelk naar huis. Dit jaar was hij de rittenkoers begonnen met een valpartij en ging hij in dienst rijden van zijn luitenant Jean-Marie Grezet aan wie hij het kopmanschap overliet. Hij deed wel mee aan alle sprints en op de dag voor de slottijdrit trok hij in de aanval in de afdaling van de Tanneron waarin hij Grezet en Zoetemelk verbaasd achterliet. Duels met Roche

In 1984 en 1985, eerst in de trui van Skil, daarna in die van Kas, is hij heer en meester in Parijs-Nice. Naast de col is er ook altijd het weer van de maand maart, met koude, wind en regen. Een wedstrijd voor stoere binken die tegen een stootje kunnen en die graag afzien. Twee keer is hij net enkele seconden sneller dan zijn landgenoot Stephen Roche die nochtans op de top van zijn kunnen presteert.

In 1986, 1987 en 1988 wint hij voor renners als Laurent Fignon, Jean-François Bernard en Greg Lemond. De organisatoren hadden nochtans het parcours lastiger gemaakt, met aankomsten op Chalet-Reynard of de Mont-Faron. Kelly kan echter gelijke tred houden met klimmers als Ronan Pensec of Robert Millar. King Kelly

Sean Kelly blijft King Kelly, de koning van Parijs-Nice, een wedstrijd waarover hij 7 jaar lang regeerde. Uiteraard is hij meer dan dat, want op zijn palmares staat ook twee keer Parijs-Roubaix, twee keer Milaan-San Remo, twee keer Luik-Bastenaken-Luik, een keer de Vuelta, 21 ritzeges in grote ronden, 4 keer de groene trui van de Tour en twee keer de Ronde van Zwitserland.

In 1989, tot grote opluchting van zijn tegenstanders, komt Kelly niet aan de start. Ene Miguel Indurain volgt hem op de erelijst op. Kelly keert nog terug naar 'zijn' koers in 1990 en 1991, maar winst zit er dan niet meer in.

De koning is dood. Leve de koning! Video : Best of Sean Kelly

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Lees meer over Sport

Top

Top