Er was eens een Rode Duivel: Dominique Lemoine

Sport |

Dit jaar lanceert Proximus Pickx een nieuwe rubriek, gewijd aan de Rode Duivels die nooit echt tot het collectieve geheugen wisten door te dringen. Ondanks hun beperkte inbreng staan deze Belgische internationals toch maar mooi in de vaderlandse annalen genoteerd. Deze keer focussen we op Dominique Lemoine.

Door Pickx

Deel dit nieuws

Tegenwoordig zijn we het als Belgische voetballiefhebber gewend dat onze internationals uitkomen bij de beste ploegen ter wereld. Real Madrid, Chelsea, Man City, Benfica… we kijken er niet meer van op. Maar er bestond een tijdperk waarin onze Rode Duivels voetbalden voor RWDM, Kortrijk, Moeskroen of Cercle Brugge. Dat was bijvoorbeeld het geval voor Dominique Lemoine en het handvol selecties dat hij veroverde voor onze nationale ploeg.

Late doorbraak

De carrière van Lemoine ontwikkelde zich maar mondjesmaat, met pas laat een hoogtepunt tot gevolg. Het startte voor de Henegouwer begin jaren 80 allemaal in Valenciennes, net over de landsgrens. Het is bij de bescheiden Franse club dat hij zijn debuut viert als profvoetballer, waarna een transfer naar KV Kortrijk volgt. In 1986, wanneer hij net 20 jaar is geworden, volgt een transfer naar SK Beveren, waar hij twee seizoenen zal voetballen. Een groot succes werd die overstap niet, waardoor de middenvelder toch maar weer zijn heil zoekt in Frankrijk, bij Mulhouse. Na één seizoen daar keert hij terug naar Kortrijk, waar hij deze keer blijft tot 1992. En dan volgt Moeskroen

Het zou een beslissende stap blijken. Vooral wanneer ene Georges Leekens er in 1995 neerstrijkt als coach. Onder de leiding van Mac the Knife neemt Excel Moeskroen een hoge vlucht, met Lemoine als dirigent op het veld. De frêle middenvelder is dan 26 jaar en tot volle wasdom gekomen. Moeskroen promoveert naar eerste klasse en ontpopt zich daar meteen tot revelatie. Na de heenronde van dat eerste seizoen in de hoogste afdeling prijken ze zowaar in de top van klassement.

Ook de broertjes Emile en Mbo Mpenza maken snel naam in het profvoetbal. Profiterend van de gemeten passes van Lemoine. Het zorgt ervoor dat ze allemaal in de etalage komen op de transfermarkt. Hetgeen ook geldt voor de trainer: Georges Leekens wordt datzelfde jaar gevraagd als bondscoach van België. Hij neemt Lemoine en de broers Mpenza mee naar de Rode Duivels. Op zijn 30ste beleeft Lemoine zo zijn hoogdagen. “Ik heb acht tot negen jaar verloren in mijn carrière”, zou de Henegouwer daarover zeggen na zijn debuut als Rode Duivel. “Tot ik Leekens tegenkwam. Hij zorgde ervoor dat ik zelfs international werd.”

Vier caps, maar geen WK

In februari 1997 spelen de Rode Duivels een interland tegen Noord-Ierland. Het debuut van Leekens als bondscoach en hij twijfelt niet om ook Lemoine dan te lanceren. De middenvelder van Moeskroen mag in de 78ste minuut invallen bij een 2-0 achterstand. Helaas kan hij de bakens niet meer verzetten. Een echt glorieuze entree wordt het dus niet.

Leekens roept hem nadien nog drie keer op voor de nationale ploeg: in maart tegen Wales, in april tegen Turkije en in juni tegen San Marino. Drie wedstrijden die winst opleveren… en ook meteen het einde van de internationale carrière van Lemoine betekenen. Op clubniveau kan hij wel de nodige stappen zetten: hij verzilvert zijn sterke campagne bij Moeskroen met een transfer naar het Spaanse Espanyol. In januari 1998 keert hij echter al terug naar ons land, als topaanwinst voor Standard. Na een eerder mislukt avontuur bij Espanyol hoopt hij in Luik opnieuw aan te knopen met zijn beste vorm om zo alsnog een selectie voor het WK in Frankrijk te versieren, maar een blessure gooit roet in het eten.

Fan van deze rubriek? Lees dan ook onze vorige episode over Sammy Bossut.

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top