Er was eens een Rode Duivel: Jonathan Walasiak

Jonathan Walasiak, nu trainer van de jeugdploeg van Bergen, is een naam die in het begin van de jaren 2000 een bijzondere weerklank had bij de Belgische fans. In die tijd was de Henegouwer langzaamaan zijn stempel aan het drukken met Standard in Luik. Zijn carrière op het hoogste niveau was kort, maar bijzonder intens.

Het was bij Standard Luik dat Jonathan Walasiak het grootste deel van zijn opleiding genoot. Hij arriveerde aan de oevers van de Maas op 13-jarige leeftijd en kwam bij de profploeg toen hij 18 was. Hij maakte zijn debuut bij de Rouches in de herfst, op 29 oktober 2000 tijdens een uitwedstrijd bij Antwerp. Hij speelde slechts één minuut voetbal, maar het volgende seizoen zouden er meer speelminuten volgen. In het seizoen 2001-2002 kreeg Walasiak zijn eerste basisplaatsen en nam zijn speeltijd toe, maar zonder dat hij een belangrijke speler was.

Het is vanaf de herfst van 2002 dat Walasiak zich echt in het team nestelt en als onbetwiste starter speelt. Vanaf zijn rechterflank staat hij bekend om zijn beslissende acties, het scoren van 7 doelpunten en het geven van 3 assists. Het volgende seizoen werd nog beter en leidde tot het hoogtepunt van zijn spelerscarrière. Op korte tijd wist Walasiak zich op te werpen als een van de beste vleugelspelers in de competitie. Zijn 10 doelpunten en 9 assists zijn daar het bewijs van.

Natuurlijk volgde de lokroep van het nationale team. Na zijn eerste selectie in juni 2003 vierde hij zijn eerste cap in augustus van datzelfde jaar, tegen Nederland. Hij speelde een paar minuten naast spelers wier namen nostalgische gevoelens oproepen: Clement, Baseggio, Mpenza, Valgaeren, Soetaers...

Maar als we ons Jonathan Walasiak herinneren, dan is het wel voor zijn wedstrijd tegen Kroatië in Brussel. De starter van Standard bracht Kroatië op zijn eentje aan het wankelen. Walasiak speelde demonstratievoetbal en gaf een uitstekende vertoning. Het werd een wedstrijd die deed geloven dat de jongen op weg was naar een grote carrière... maar het mocht niet zijn. Zijn derde cap zou pas komen in oktober 2005, tegen Spanje. Zijn internationale avontuur zou dan ook eindigen tegen Litouwen, met een erg flauw 1-1 gelijkspel.

Om deze implosie te begrijpen, moeten we teruggaan naar de zomer van 2004. Tijdens deze mercato haalde Standard een zeer grote transfer binnen: Sergio Conceiçao. De Portugese international bracht zijn gedegen ervaring uit de Serie A met zich mee. Enige probleem: hij speelde op dezelfde positie als Jonathan Walasiak. En ook de komst van Milan Rapaic kort daarna maakte het er voor de jonge Waal niet makkelijker op.

Dominique D'Onofrio haalde hem niet uit het team, maar een centrale rol was voor Walasiak niet meer weggelegd. Voortbouwend op zijn uitstekende seizoen 2003-2004 wist hij nog steeds goed te presteren, maar zijn seizoen 2005-2006 was zeer gecompliceerd. Zijn selecties voor het nationale team waren een verrassing.

Op het einde van het seizoen vertrok hij op uitleenbasis naar FC Metz, waar hij er niet in slaagde zich te doen gelden: hij speelde slechts 8 minuten in Ligue 1. Terug bij Standard moest hij wachten tot de tweede helft van het seizoen om te spelen, maar dan bij Moeskroen. In Henegouwen daalde zijn niveau, met name door meniscusproblemen. Hij waagde zich nog aan een nieuw avontuur in het buitenland, in Hongarije, maar beëindigde zijn carrière daar omdat hij lichamelijk te zwak was.

Fan van deze reeks? Lees dan ook het verhaal van ‘paardenstaart’ Stijn Vreven.