Kevin Tancharoen, die in de regiestoel zat voor de remake, heeft wel veel verstand van de danswereld omdat hij zelf danser en choreograaf is, maar bouwde een totaal andere sfeer rond het verhaal: namelijk die van een brave tienermusical van Disney, met blije kinderen die al dansend hun middelbare school onveilig maken. Het geheel is afgelikter en meer gepolijst.
In de jaren 80, een decennium na de geboorte van het feminisme, de homobeweging en de emancipatie van etnische minderheden, barst het origineel van de diversiteit aan identiteiten (en de wiet). In de remake geeft niemand een moer om joden, zwart of gay. Alle verschillen worden samengesmolten tot één ultieme doelstelling: de droom van het sterrendom. Het maakt de remake veel oppervlakkiger en minder in touch met de tijdsgeest.