One day, one goal: de hakbal van Sandro Mazzola lanceert Inter naar de zevende hemel

Medio jaren 60 beleefde Inter een hoogconjunctuur. De Nerazzurri hijsen zich in 1965 naar de top van het mondiale voetbal. Kampioen in Italië, dubbele titelwinst in de Europacup I (voorloper van de huidige Champions League) en eerste Italiaanse winnaar van de wereldbeker van clubteams, de voorouder van het FIFA wereldkampioenschap voetbal voor clubs.

Op 8 september kijkt Milaan het Argentijnse Independiente in de ogen in de finale van die wereldbeker. Een seizoen eerder hadden de troepen van Helenio Herrera verlengingen nodig om de winst weg te kapen tegen de Argentijnen. Deze keer klaarden ze klus in de reguliere speeltijd, dankzij een zekere Sandro Mazzola – Alessandro was zijn echte voornaam – die zijn stempel zou drukken op de heenmatch.

Voor de ogen van 60.000 toeschouwers in het Giuseppe-Meazza-stadion komen de Nerazzurri al snel op voorsprong door toedoen van Mario Corso. Na twintig minuten verdubbelen de Milanezen hun voorsprong via een opportunistische Mazzola, die de bal voor zijn voeten krijgt in de zestien na een afgeweerd schot en het leer maar hoeft binnen te tikken. Maar even later zou de aanvaller een weergaloos staaltje van zijn kunnen tonen.

Op het uur verliest een ploeggenoot de bal na een slechte controle in de zone van de waarheid. Mazzola staat op enkele meters van zijn ploegmaat met zijn rug naar de goal en ziet de bal, die zo’n anderhalve meter in de lucht zweeft na de mislukte controle, op zich afkomen. Hij krijgt een geniale ingeving die de voetbalgeschiedenis zal ingaan: met een verrassende ‘hakbal-volley’ werkt Mazzola het leer tegen de touwen. Door dat kunststukje gaf de score 3-0 aan in het voordeel van Inter.

De terugmatch was niets meer dan een formaliteit. In Buenos Aires konden de Argentijnen de Nerazzurri nooit bedreigen. Met een 0-0 gelijkspel kaapten de Milanezen hun tweede opeenvolgende intercontinentale trofee weg. Voor Inter zou het seizoen even goed eindigen als-ie begonnen was, want de club zou in mei beslag leggen op z’n tiende Scudetto uit de clubgeschiedenis.

Mazzola zou zijn hele carrière bij Inter spelen, waar hij tussen 1961 en 1977 alle mogelijke prijzen won. Hij groeide uit tot het boegbeeld van Inter en een waar clubicoon, met 565 matchen in het shirt van Inter, waarin hij 158 keer raak trof. Ook de Squadra Azzurra profiteerde van zijn technisch vernuft en neus voor goals: in zijn 70 nationale selecties won hij onder meer het EK 1968 en speelt hij twee jaar later de WK-finale.

Fan van deze reeks? Herbeleef hoe de Hondurees Wilson Palacios zijn club de titel schonk met een wereldgoal.