One day, one goal: Bobby Charlton zet Engeland op de goede weg tijdens het WK van 1966

Op 11 juli 1966 werd het grote voetbalfestijn voor de achtste keer ooit op gang gefloten. Thuisland Engeland mocht de spits afbijten tegen Uruguay. Alf Ramsey, de toenmalige bondscoach van Engeland, liet zich voor het WK verleiden tot een straffe uitspraak. Zijn ploeg zou namelijk wereldkampioen worden in eigen land. De woorden kwamen echter snel terug in zijn gezicht als een boomerang. Engeland geraakte in zijn openingsduel niet verder dan een 0-0-gelijkspel tegen Uruguay. 

De optimistische gedachte dat Engeland wereldkampioen kon worden, maakte de dagen nadien plaats voor scepticisme in de kranten en op straat. Op 16 juli, vijf dagen na de opener, moest Engeland aan de bak tegen Mexico. En na een goed half uur leek Engeland hetzelfde lot te moeten ondergaan. Zo’n 92.000 toeschouwers in Wembley verloren stilaan het geloof in hun Three Lions.

Net dan heb je helden nodig die kunnen opstaan als het moeilijk gaat. Die heldenrol viel op 16 juli te beurt aan Bobby Charlton. De man had intussen een mooie staat van dienst in het Engelse voetbal opgebouwd bij Manchester United. Charlton was enkele jaren daarvoor, in 1958 om exact te zijn, een van de overlevers van een vliegtuigcrash waarin de volledige selectie van Manchester United zat. Van de 44 inzittenden overleefden 23 personen de crash niet. 

Charlton bleef dus wel in leven en zou dat jaar voor het eerst opgeroepen worden voor de nationale ploeg. Zijn interlandcarrière zou tot 1973 duren. In 106 wedstrijden zou hij 49 doelpunten maken. Tot 2015 maar liefst was hij topschutter aller tijden voor het Britse nationale elftal. 

Eén van zijn goals was het eerste Engelse doelpunt op het WK van 1966. Na 38 minuten opende hij de score tegen de stug verdedigende Mexicanen. Reeds op de eigen speelhelft kreeg Charlton de bal toegespeeld. Zonder dat hij echt werd aangevallen, kon Charlton in de as van het veld meter per meter oprukken. Tot hij op zo’n 25 meter van de goal stond en besloot om uit te halen met zijn rechtervoet. Wat volgde was een schicht van jewelste in de verste hoek. Mexico-doelman Ignacio Calderon had geen schijn van een kans.

De goal zorgde voor een ware ommekeer bij de Engelsen. De Britten leken met het doelpunt verlost van hun podiumvrees. Roger Hunt legde later de 2-0-zege vast. Diezelfde Hunt was vier dagen later de held voor Engeland tegen Frankrijk. Hij nam in de 2-0-winst de beide goals voor zijn rekening, waardoor Engeland zelfs als groepswinnaar doorstootte naar de kwartfinales. 

Tegenstander hierin werd Argentinië dat er een ware schoppartij van maakte. De goal van Geoff Hurst was het enige positieve hoogtepunt. In de halve finale wachtte Portugal waarin Charlton een nieuwe heldenrol zou vervullen. Engeland won met 2-1 van het Portugal van Eusebio dankzij twee goals van Charlton. 

Wembley mocht zich opmaken voor de grote finale tegen rivaal West-Duitsland. 98.000 toeschouwers zagen de Duitsers na 12 minuten op voorsprong kwamen. Na 90 minuten stond het echter 2-2. Pas in extra tijd zou Engeland zich ontdoen van West-Duitsland dankzij twee treffers van Hurst. Een van zijn goals zou voor veel controverse zorgen. Toen zijn schot tegen de onderkant van de lat belandde, was het niet duidelijk of het leer over de doellijn was gegaan. De lijnrechter kende echter de goal toe.

Engeland maalde er niet om en won het WK. Voor de eerste keer, football was coming home.

Bekijk hieronder de heerlijke trap van Bobby Charlton tegen Mexico.

Fan van onze reeks 'One day, one goal'? Lees dan ook even door over de gelukstreffer van Philipp Schobesberger.