Ons Jabeur: de (tennis)hoop van een natie

Ons Jabeur, zopas 27 jaar geworden, draait al enkele jaren mee in het WTA-circuit, waarop ze in 2010 haar entree maakte. Maar het duurde tot dit jaar vooraleer ze een eerste WTA-toernooi kon winnen: in juni schreef ze het toernooi van Birmingham op haar naam. Tegen haar nemesis dan nog, de Russische Daria Kasatkina, die haar drie jaar eerder al eens van een eerste WTA-triomf hield in het toernooi van Moskou en in 2016 in de eerste ronde uitschakelde op de Spelen in Rio. Het bewijst dat de Tunesische tennisster stappen heeft gezet -vorig jaar veranderde ze ook van coach- wat zich vertaalt in haar ranking op de WTA-tabel: afgelopen maand sloop ze daar de top 20 van de wereld binnen.

Ook op de US Open, op het iconische blauwe hard court, lijkt ze nu op dreef. Zowel in de eerste ronde (tegen de Franse Alizé Cornet) als in de tweede ronde (tegen de Colombiaanse Maria Osorio Serrano) maakte ze in twee sets korte metten met haar tegenstandster. Haar stijl doet wat denken aan Arantxa Sánchez, de Spaanse pitbull die in de jaren 90 vaandeldraagster was van het Spaanse tennis. Heel energiek en krachtig, nooit aflatend in de rally’s. Denk ook aan de mannelijke tegenhanger Rafael Nadal. Met een specialiteit in risicovolle, verrassende shots.

Haar opmars maakt dat Ons Jabeur geldt als vaandeldraagster van het tennis in de Arabische wereld -als eerste Arabische vrouw ooit die verder geraakt dan een tweede ronde op een grand slam. Niet dat ze zelf een vrome volgelinge is van de islam, een hoofddoek draagt ze bijvoorbeeld niet. In 2015 huwde ze met Karim Kamoun, een voormalige Russische-Tunesische professioneel schermer, die uiteindelijk haar fitnesstrainer zou worden. Ze staat open en vrij in het leven, luistert naar rap, is aanwezig op social media en durft al eens een T-shirt dragen met het opschrift ‘Change the world’.

Deels opgeleid in België

Ons groeide op in de regio rond Monastir, in een bescheiden gezin van vier kinderen, en kreeg vroeg een tennisracket aangereikt: ze was amper 3 jaar. Dat ze talent had voor de balsport bleek al snel, maar dat talent ontwikkelen bleek minder evident: er waren amper faciliteiten en goede coaches beschikbaar. Via een omweg in hoofdstad Tunis verzeilde ze in Europa, onder meer in Frankrijk en in ons land, waar ze de kneepjes van het vak leerde. In 2011, op haar zeventiende, volgde een eerste signaal dat ze wel eens heel ver kon geraken met dat kwieke tennisspel van haar: dat jaar won ze Roland Garros bij de junioren.

Na vooral enkele triomfen op het ITF-circuit kende ze de voorbije jaren haar doorbraak op het WTA-circuit. In 2019 werd ze verkozen tot Arabisch sportster van het jaar. Ze is ook de hoogste gerangschikte Afrikaanse speelster ooit. “Als ik zie hoe jongeren uit de Afrikaanse en Arabische wereld op mijn aanwezigheid reageren, beschouw ik dat niet als een zware last, maar als een absoluut privilege”, toonde ze zich in interviews al bewust van haar maatschappelijke rol. En dan moet die eerste Grand Slam-triomf nog volgen… wie weet al op deze US Open?

Volg de US Open live van 30 augustus tot 12 september op de kanalen van Eurosport.