Hold-up in de Vuelta 1977: Freddy Maertens wint 13 etappes en het eindklassement

Sport |
In 1977 werd Freddy Maertens een legende door de Ronde van Spanje te winnen. Hij won in die Vuelta maar liefst 13 van de 20 etappes, dus 65% van alle ritten. Een huzarenstuk dat niet meer gezien was sinds de Giro van 1927, 50 jaar eerder, toen Alfredo Binda 12 overwinningen (in 15 etappes) pakte. Een terugblik op een waanzinnige Vuelta...
 

Door Tagtik

Deel dit nieuws

We schrijven 1977. De Vuelta, een van de drie grote rondes, heeft veel van zijn glans verloren in een Spanje dat langzaam aan het herstellen is van de wonden van de dictatuur, twee jaar na de dood van Franco. Dat jaar staan slechts zeven ploegen, dus 70 renners, aan de start van de Vuelta a España.

Een beperkt peloton

Na de zeges van Felice Gimondi (1968), Roger Pingeon (1969) Luis Ocaña (1970), Ferdinand Bracke (1972), Eddy Merckx (1973) en José-Manuel Fuente (1971,1974) zijn de volgende twee edities gewonnen door renners die eerder tot de tweede rij behoren: Agustin Tamames (1975) en José Pesarrodona (1976). De belangrijkste renners van het peloton zien de Vuelta niet zitten omdat de Giro d'Italia slechts 48 uur na het einde van de Vuelta a España van start gaat.

Het is dus in een bijzondere context en in een bijzonder peloton dat Freddy Maertens de Vuelta start op 26 april 1977. Hij is lid van de grote Flandria-ploeg die een contract met de organisatie heeft getekend om de Vuelta te rijden en het imago van de wedstrijd bij te stellen.

Maertens, de grote ster

Sinds de herfst van 1976 en zijn wereldtitel in Ostuni is Maertens zowel een grote ster als een controversiële figuur: op het wereldkampioenschap van 1973 in Montjuich was hij in de tegenaanval gegaan achter Merckx, een daad van heiligschennis volgens de Merckxisten. Daarvan profiteerde Felice Gimondi om de regenboogtrui te pakken. In de huidige tijd zou Maertens een renner zijn die flink over de tongen zou gaan…

Het jaar daarvoor won hij acht etappes in de Ronde van Frankrijk. Daarmee schreef hij geschiedenis, want hij evenaarde de records van Charles Pélissier (1930) en Eddy Merckx (1970 en 1974).

Op 25-jarige leeftijd had de kopman van de Flandria-ploeg al bijna 200 zeges op zijn naam staan, waaronder de Amstel Gold Race, Parijs-Tours, Gent-Wevelgem en de groene trui in de Tour. In 1977 had hij in de regenboogtrui al de Omloop Het Volk en Parijs-Nice gewonnen voor hij naar de Vuelta trok. Ondanks de 45 beklimmingen in deze 32e Vuelta hadden de organisatoren een parcours uitgetekend dat wel bij Maertens zou kunnen passen. Met de vele bonificatieseconden die te rapen zijn tijdens de etappes, mag hij zelfs denken aan de eindzege in het algemeen klassement.

Tijdrit, sprints en bonificaties

Maertens, een uitzonderlijke renner met een indrukwekkende snelheid, maakt meteen duidelijk waarvoor hij naar Spanje is gekomen: hij wint de proloog en pakt de (oranje) leiderstrui van deze Vuelta.

Vervolgens wint hij de eerste twee etappes in een sprint. Twee gemakkelijke overwinningen en twee etappes waarin hij al meteen veel bonificatieseconden verzamelt.

De derde etappe (Murcia-Benidorm) heeft twee beklimmingen van eerste categorie, maar Maertens houdt stand en verliest slechts enkele seconden, terwijl Agostinho en Ocaña bijna 4 minuten verliezen. De Nederlander Den Hertog wint de etappe.

De volgende dag, in de tijdrit in Benidorm, komt Maertens ten val: hij verliest veertig seconden en moet de etappezege laten... aan zijn ploegmaat Michel Pollentier. In het algemeen klassement heeft Maertens nog steeds 17 seconden voorsprong op de nummer 2, Miguel Maria Lasa. Hij blijft winnen

Freddy Maertens slaagt er dan in om vijf opeenvolgende ritten te winnen. Na de 9e etappe in Salou heeft de Flandrien al 8 dagzeges te pakken, evenveel als Van Looy in de Vuelta van 1965.

Hj blijft de bonificaties binnenrijven en Lasa heeft nu al meer dan een minuut achterstand in het algemeen klassement. Ook in de vlakke etappes gaan de renners van de Flandria-ploeg voluit en dat put de klimmers en de kanshebbers op de eindzege volledig uit. Naast Maertens knapt Michel Pollentier het vuile werk perfect op.

In Barcelona wordt hij in de 10e rit geklopt in de sprint door Cees Priem. Maertens zet orde op zaken door de twee volgende etappes te winnen, een korte tijdrit en een sprint. Na twaalf koersdagen heeft Maertens al 10 keer gewonnen.

Op 8 mei overleeft Maertens de koninginnenrit van deze Vuelta, tussen Barcelona en Igualada, met vijf cols op het menu. Hij eindigt als zesde, moet 1'54" toegeven, maar blijft leider in de race. De volgende dag, in de 13e etappe, wint hij opnieuw in Seo de Urgel. Zijn 11 dagzege! Alleen maar kruimels voor de tegenstanders

Hij wint opnieuw de 16e etappe in Cordovilla en de laatste in Miranda de Ebro nadat hij zich uitstekend had geweerd in de heuveletappes in het Baskenland. Aan het einde van de Vuelta laten Maertens en de Flandria-renners (met Pollentier die de tijdrit in Benidorm wint) slechts kruimels over aan hun tegenstanders. In totaal behaalt Freddy Maertens 13 dagzege en het eindklassement. Hij draagt van start tot finish de oranje trui en is de laatste Belg die de Vuelta heeft gewonnen. 28 etappes in 11 maanden

Twee dagen na de finish maakte Maertens zich op voor de Giro, waar hij 7 van de eerste 9 etappes won alvorens hij ten val komt en moet opgeven. Tussen 26 april en 28 mei 1977 wint hij 20 van de 33 wedstrijden waaraan hij deelneemt. Van juli 1976 tot juni 1977 rijdt Freddy Maertens drie opeenvolgende grote rondes in elf maanden. Daarin wint hij 28 etappes, een nooit eerder vertoond exploot!

(DC/Picture : Photo News)

Volg elke dag de Vuelta a España, via Eurosport1 NL.

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Lees meer over Sport

Top

Top