Het legendarische Woodstock Festival begon vandaag precies 52 jaar geleden

Initiatiefnemers John Roberts, Joel Rosenman, Artie Kornfield en Michael Lang zagen het festival als een manier om geld in te zamelen voor de bouw van een opnamestudio in de buurt van Woodstock, New York. Het project leek aanvankelijk op de goede weg, maar het festival moest meermaals van locatie veranderen: het werd eerst gepland in Woodstock en vervolgens in Wallkill, 50 kilometer verderop, maar de lokale bevolking kantte zich tegen dat idee.
 
Uiteindelijk zal het festival plaatsvinden in Bethel, een stadje op 96 kilometer van Woodstock, op een 243 hectare groot terrein dat de organisatie huurde van een boer, Max Yasgur. Maar het behoudt de naam Woodstock omdat het wordt georganiseerd door Woodstock Ventures. Zodra de kaartjes zijn verkocht, vallen de hippies geleidelijk Bethel binnen, wat zorgt voor een zekere vijandigheid bij de inwoners. Die inwoners stonden echter nog wel meer verrassingen te wachten…

Terwijl de organisatie had gerekend op 50.000 toeschouwers, worden het er uiteindelijk meer dan 450.000. Wie geen kaartje heeft, klimt over de slagbomen of glipt door de hagen naar binnen. Veel bezoekers beklimmen ook het podium. In een poging om de veiligheid te garanderen besluiten de organisatoren aan het einde van de eerste dag aan te kondigen dat het festival gratis toegankelijk wordt voor iedereen. Ze zullen dan wel geen geld verdienen, maar wél geschiedenis schrijven.
 
Dit alles heeft een keerzijde: gigantische files. De toestroom wordt zo groot dat er enorme files ontstaan om Bethel te bereiken. Het hele festival loopt bovendien in het honderd omdat de artiesten zelf compleet vast komen te zitten, net als de band die de openingsact moet verzorgen: Sweetwater.
 
Op zaterdag 16 augustus wordt de situatie door de gouverneur van New York tot ramp uitgeroepen. Er is geen water, voedsel of medicatie meer op het terrein, de telefoons vallen uit en de snelweg is compleet geblokkeerd. Artiesten hebben alleen toegang tot het festival via helikopters van het Amerikaanse leger, die ook eten komen bezorgen wanneer een onweer de festivalgangers treft. Mark Hosenball, een jonge journalist, schrijft: “Het was zo ongeveer een nachtmerrie, in ieder geval een enorme puinhoop, een wemelende smerige boel. Als je houdt van eindeloze files, stortregens, stinkende mobiele toiletten, nauwelijks eetbaar voedsel en uitgestrekte menigten, dan zou je het fantastisch hebben gevonden in Woodstock.”

Geen Beatles, Rolling Stones of zelfs Led Zeppelin, maar het budget van 10 miljoen dollar dat voor de line-up is voorzien maakt het mogelijk om een prestigieuze affiche te presenteren. Zo zijn er The Who, Joe Cocker en Carlos Santana, allemaal nog niet erg bekend in die tijd, maar hun beroemdheid zal exponentieel groeien dankzij het historische festival.
 
De artiest die het festival afsluit is Jimi Hendrix, op maandag 18 augustus 1969, een dag later dan het geplande einde. Na zijn twee uur durende show, inclusief zijn cover van het Amerikaanse volkslied, staat er alleen nog maar rommel op het festivalterrein. Wat het grootste festival aller tijden is geworden, kostte aan drie mensen het leven… maar er werden op het terrein ook twee kinderen geboren.