‘Hotel Mumbai’ op Play4: de ware toedracht over de terroristische nachtmerrie

Seconden na 21 uur, op 26 november 2008, weerklinken de eerste kogels. De nachtmerrie is begonnen. Drie dagen lang houden gewapende terroristen doodsbange hotelgasten gegijzeld en maken ze onschuldige levens af, schot per schot, met een gruwelijke en meedogenloze willekeur. Intussen wagen de hoteldirecteur en andere stafleden hun levens om de hotelgasten in veiligheid te brengen. 
 

De aanval kadert binnen een gecoördineerde actie van schietpartijen en ontploffingen van een Pakistaans terroristencommando op gerichte locaties in Mumbai, waaronder een restaurant, ziekenhuis, een druk treinstation, een joods gemeenschapscentrum en taxi’s. De aanslagen kostten het leven aan 166 zielen. De politie en ordetroepen waren niet opgewassen tegen een aanval op zulke grote schaal.
 

De zwaarbewapende terroristen liepen het hotel onder de voet tijdens een kogelregen, terwijl granaten op willekeurige plaatsen insloegen. Nadien werd het hotelgebouw verteerd door een nietsontziende brand. Elf jaar na het bloedbad werden die gruwelijke gebeurtenissen in een film gegoten. De bekendste hoofdrolspeler is wellicht Dev Patel, de Britse acteur die in 2008 – toevallig het jaar van de aanslag – een hoofdrol had in het veelbekroonde ‘Slumdog Millionaire’.

De film vertelt het verhaal van de verschillende mensen in het hotel: de staf, de gasten, de armen en de rijken. Mensen van allerlei rang en stand, culturen en achtergronden die zich verenigden in hun overlevingsstrijd.
 

In een interview met Sky News vertelde chef-kok Hemant Oberoi hoe hij er bewust voor koos om in het hotel te blijven tijdens de aanval. Hij zag het als zijn plicht. Zijn heldhaftige pogingen om zijn gasten in veiligheid te brengen zijn dan ook niet aangedikt in de film: “Toen ik de eerste schoten hoorde, was mijn eerste reactie om de deuren te sluiten en de lichten uit te doen. Ik heb in mijn jeugd meermaals schoten en bommen gehoord: ik wist meteen wat er gaande was. Ik was er ook bij tijdens de aanval in 1993 in Mumbai.” 

“Maar dit was anders: er stonden zoveel levens op het spel. Iedereen die je huis betreedt is je gast. Ik moest hen beschermen. Dat was mijn grootste zorg. Ik had makkelijk de benen kunnen nemen: de uitgang was 20 seconden van mij verwijderd. Maar als ik was vertrokken, was de rest van de staf gevolgd en lieten we de gasten aan hun lot over. Dat wilde ik niet op mijn geweten hebben. Ik heb nooit overwogen om te vluchten.”

Na 12 uur doodsangsten te hebben uitgestaan konden de chef en zijn staf de laatste gasten die ze onder hun hoede hadden in veiligheid brengen. Na de aanval hielp Oberoi bij de wederopbouw van het hotel. Amper drie weken later heropende het eerste restaurant in het gebouw.

‘Hotel Mumbai’ werd geprezen omwille van de realistische weergave van de gebeurtenissen. Hoewel sommige personages fictief zijn – zo zijn kelner Arjun en de Russische zakenman Vasili eigenlijk een combinatie van verschillende mensen die die dag in het hotel aanwezig waren – wordt het gruwelijke feitenrelaas op zeer accurate wijze voorgesteld. Het scenario volgt het officiële rapport van de autoriteiten op de letter.

En Hermant Oberoi, vertolkt door Anupam Kher: hij is een nationale held in India. Zijn personage is 100% gebaseerd op de echte Oberoi.