François Ozon maakt opnieuw indruk op Cannes met ‘Tout s'est bien passé’

Films |
François Ozon, beter bekend als de Woody Allen van Frankrijk, doet het weer! De Franse filmregisseur presenteert tijdens het Filmfestival van Cannes wederom een prachtige prent die je niet koud zal laten. Proximus Pickx legt je uit waarom ook jij ‘Tout s'est bien passé’ moet gezien hebben.

Door Proximus

Gepubliceerd op 13.07.21

1min

Franse topregisseur

François Ozon staat te boek als één van de meest invloedrijke Franse regisseurs van de afgelopen twintig jaar. Hij werd bekend bij het grote publiek dankzij de films ‘Une robe d’été’ (1996), ‘Sitcom’ (1998) en later ook ‘Sous le sable’ (2000). François Ozon stopt zijn fascinatie voor de complexiteit van menselijke relaties niet onder stoelen of banken. Ook homoseksualiteit, en de variaties erop, zijn een rode draad doorheen zijn filmisch oeuvre. Hij won al tientallen internationale filmprijzen.

Geweldige vrouwelijke cast

Nauwlettende kijkers zullen in ‘Tout s'est bien passé’ ook een bondgirl opmerken. De Franse actrice Sophie Marceau speelde in 1999 immers Elektra King, de dochter van een rijke oliebaron die onder het strenge toezicht kwam te staan van James Bond (Pierce Brosnan). Haar grote doorbraak vond echter twintig jaar eerder plaats. In 1980 speelde ze immers de hoofdrol in de Franse tienerfilm ‘La Boum’. Een film die haar internationale acteercarrière definitief lanceerde.

Aan de zijde van Sophie Marceau prijken Géraldine Pailhas en Charlotte Rampling. Pailhas bereikte in 1994 internationale roem door samen met Johnny Depp in ‘Don Juan DeMarco’ te spelen. Charlotte Rampling is een icoon uit de Europese arthousecinema. Ze verschijnt al sinds 1966 in diverse internationale films en groeide uit tot een symbool van de ‘Mei ‘68-beweging’. Ozon werkt zeer graag met Rampling samen, dat bewijzen de talloze films van hem waarin Rampling al een rol in kreeg aangeboden.

‘Tout s'est bien passé’ (2021)

André (André Dussollier), een tachtigjarige oude man, is in het ziekenhuis beland met een beroerte. Hierdoor kan hij bijna niet meer kan bewegen. Zijn twee dochters ontfermen zich over hem, maar treffen hun papa afgetakeld aan. André is zich goed bewust van zijn situatie en vraagt aan dochter Emmanuelle (Sophie Marceau) om te onderzoeken of euthanasie mogelijk is. Dat zet een hele kettingreactie van vragen op gang: is euthanasie wel nodig? Kan papa niet nog verder? Waar vraag je zoiets aan? En vooral, hoe hard gaan we papa missen?