Het EK-rapport van de Rode Duivels

Sport | Uitgeschakeld in de kwartfinale tegen Italië, terwijl ze voor het toernooi toch een favorietenstatus genoten: de Rode Duivels zagen de droom van een eerste grote trofee uiteenspatten, en ook wij blijven op onze honger zitten. Toch ontwaart Proximus Pickx enkele lichtpuntjes, die zelfs fonkelen in de ogen van de meest rabiate zwartkijkers. 

Door Pickx

Deel dit nieuws

Eerst herinneren we aan de bijzondere context waarin dit EK zich afspeelt: Euro 2020 vond in 2021 plaats door de coronacrisis, en komt op het einde van een bewogen voetbalseizoen, dat in de meeste competities zonder supporters afgehaspeld werd. Bovendien volgden de wedstrijden zich in sneltempo op door de verschroeiende kalender propvol beker-, Europese en competitiematchen. Dit EK was dus tegelijk orgelpunt en slotshow van een ongewoon seizoen 2020-2021. En zoals het cliché luidt: de laatste loodjes wegen het zwaarst.
 
Uiteraard zijn de omstandigheden dezelfde voor alle deelnemende landen; iedereen verscheen met gelijke wapens aan de start. Desalniettemin valt het niet te ontkennen dat de Rode Duivels niet topfit aan hun toernooi begonnen. De kern werd geplaagd door kwaaltjes en hardnekkig blessures, en bevatte spelers die net uit een lange revalidatieperiode kwamen. De onfortuinlijke Timothy Castagne viel tijdens de eerste EK-match al meteen geblesseerd uit.
 
Geconfronteerd met deze bittere realiteit moest Roberto Martinez aan een nieuw type-elftal timmeren, dat de wereldtop aankon. Op het WK 2018 bewees België dat het een diesel is. De motor komt tijdens het toernooi geleidelijk op toerental, en kan onderweg ook weleens haperen. Toch zijn we dit EK nooit echt getuige geweest van een België op kruissnelheid.

De defensie en de Avengers hebben hun job gedaan

Het grote vraagteken voor aanvang van het EK was onze defensie. En de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen: die heeft zich uitstekend van zijn taak gekweten – op enkele schoonheidsfoutjes na. De gevreesde déconfiture na de exit van Kompany heeft niet plaatsgevonden. Onze driemansverdediging, samengesteld uit ‘oude knarren’, is overeind gebleven. Dedryck Boyata en Jason Denayer hebben hun vel duur verkocht – al wankelde die laatste wel tegen Denemarken.
 
Thomas Vermaelen was de surprise van de chef, en ontpopte zich tot de beste Belgische verdediger naarmate het toernooi vorderde. Hij vertoeft in de late herfst van zijn carrière in Japan, maar in de blessuretijd van zijn professionele loopbaan schoot hij ons nationaal elftal te hulp met zijn ervaring, expertise en betrouwbaarheid. Achter hem keepte Courtois een onberispelijk EK. Onze nationale nummer 1 bewees dat er ook op zijn voetenwerk niets af te dingen valt, vraag maar aan Cristiano Ronaldo.
 
Ook de steunpilaren van de Duivels vervulden hun rol. Axel Witsel, Eden Hazard en Kevin De Bruyne valt weinig te verwijten en toonden flitsen van hun klasse. De wederopstanding van Witsel na zijn blessure was quasi miraculeus: hij was weer zijn oude zelve, de rustige vastheid op het middenveld. Eden Hazard werd door velen afgeschreven na zijn lijdensweg bij Real Madrid, maar het genie en de vista die hij tegen Portugal aan de dag legde waren een genot om naar te kijken – tot hij zich opnieuw blesseerde. Kevin De Bruyne, meer dan ooit de spelverdeler die de lijnen uitzet bij de Rode Duivels, deed op zijn eentje een match kantelen. Het is dus niet allemaal kommer en kwel.

Een bleke bank

Uiteraard is de inbreng van Romelu Lukaku niet te versmaden. De man zit in de vorm van zijn leven en legde zijn kop ervoor om de ploeg te helpen. De topschutter aller tijden bij de Duivels heeft geen duizend kansen meer nodig om te scoren. Hij deed het maximum in de gegeven omstandigheden, voortdurend op de huid gezeten door het kruim van de Europese verdedigers – die heel goed wisten welke Rode Duivel ze aan banden moesten leggen. Maar Lukaku scoorde tóch en liet scoren: hij lag aan de basis van de doelpunten tegen Denemarken en Portugal.
 
Kortom: de sterkhouders waren op de afspraak. Anderen presteerden dan niet naar verwachtingen. Van Youri Tielemans verwachtten we een rol als creatieve regelaar op het middenveld, waardoor spelmaker De Bruyne meer vrijheid zou krijgen. Maar de 24-jarige speler kon onvoldoende maturiteit en inspiratie aan de dag leggen. Ook Yannick Carrasco behoort tot de teleurstellingen van dit EK. Hij werd vooruitgeschoven als vervanger van Eden Hazard, maar haalde nooit hetzelfde niveau als bij zijn club Atletico Madrid. Tot slot viel ook Dries Mertens tegen: hij kon nooit zijn stempel drukken en was te slap in de duels. De bankzitters stonden meer dan ooit in de schaduw van de Belgische vedetten – Doku niet te na gesproken – en slaagden er nooit in het team op sleeptouw te nemen.

Konden we beter doen?

Verstoken van Avengers Hazard en De Bruyne was België niet bij machte om zijn spel op te leggen en op de vijandelijke verdediging te wegen. Integendeel: de Belgen lieten het balbezit aan de tegenstander. België werd verplicht om zijn eigen principes overboord te gooien en zijn flamboyante stijl in te ruilen voor een meer cynische aanpak. Vaak redden de Rode Duivels zich door klasseflitsen wanneer ze onder lagen. Tegen Italië was de rek eruit en zagen we enkel in de flukse rushes van de explosieve Jérémy Doku, dé Belgische revelatie op dit EK, een glimp van de grinta en brio die de Belgische selectie normaliter zo typeert.
 
België kwam tekort tegen Italië. Konden we veel beter doen? Zonder wereldsterren in topvorm, met een bank die povertjes voor de dag kwam en tegennatuurlijk spel beschikte België misschien niet over de wapens om het tot de finale te schoppen in dit toernooi. De nationale selectie liet niet dezelfde indruk na als tijdens het jongste WK: de bevlogenheid en creativiteit waren minder, nooit scheen er een aura van onoverwinnelijkheid boven het elftal. En de swingende Squadra was gewoonweg beter.
 
De blik moet nu op de toekomst komen te liggen. Er komen drukke maanden aan voor de Duivels, met de halve finale van de Nations League tegen Frankrijk en de WK-kwalificatiematchen, met het WK zelf in de winter van volgend jaar. Het wordt zaak voor de bondscoach en de spelers om lessen te trekken uit dit EK, frisse moed te tanken en zich zo goed en zo kwaad als het kan voor te bereiden op wat komen zal. Wat vaststaat: de Duivels genieten nog steeds de steun van de supporters, die aftellen naar de volgende gelegenheid om hun Duivels te zien schitteren.

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top