Op grote toernooien ontstaan mythes en legendes, en heel soms trekt een revelatie de aandacht naar zich toe. Van deze voetbalsterren weten we op voorhand al dat ze het EK kleur zullen geven. Hun aangeboren voetbaltalent spreekt immers voor zich.
Deze smaakmakers zullen het EK kruiden
Kylian Mbappé (Frankrijk)
Mbappé heeft op zijn 22ste meer bereikt dan heel wat profvoetballers in hun hele carrière. Maar de honger van de PSG-spits is nog niet gestild, en die van Les Blues evenmin. Frankrijk is erop gebrand om zijn status als allerbeste voetballand ter wereld te bevestigen met EK-winst. Het WK én daaropvolgend EK pakken, net als in 1998 en 2000: daar is het Mbappé en co. om te doen. En liefst willen ze nog beter doen, door volgend jaar ook het WK in Qatar op hun naam te schrijven.
Wat Mbappé betreft: neen, hij domineerde het WK 2018 allesbehalve. Maar hij toonde klasseflitsen, had vlagen van genialiteit die enkel de allergrootsten in zich hebben. Destijds was Mbappé al een grote naam, maar drie jaar later is hij een ontwikkelde superster. Hij is een betere speler geworden met nog betere statistieken, zonder in te boeten op zijn legendarische loopsnelheid en technisch vernuft.
Cristiano Ronaldo (Portugal)
Uiteraard moeten we de Portugese vedette vermelden, die stilaan tot het kransje der voetbalveteranen gerekend mag worden. Maar vergis je niet: op zijn 36ste is CR7 nog steeds één van de allerbeste voetballers ter wereld. Hij was erbij in die – voor hem – noodlottige finale van het EK 2016, toen hij in de 25ste minuut in tranen het veld moest verlaten met een blessure. Langs de zijlijn moedigde de superster zijn ploegmaats aan, die de eerste grote trofee pakten in de geschiedenis van de Selecao.
Dit EK wordt wellicht het laatste Europees Kampioenschap voor Cristiano Ronaldo. Op het volgende EK zal hij gevaarlijk dicht bij de 40 jaar oud zijn, en zelfs het lichaam van een voetbalgod kent zijn limieten. Nog een laatste keer schitteren op het Oude Continent in het nationale shirt, voor de ogen van de wereld: geen mens die eraan twijfelt dat dit de ambitie is van de maestro van Juventus.
Met Joao Felix, Diogo Jota, Pedro Neto en Bernardo Silva zullen zijn aanvoerlijnen op het veld alvast van topniveau zijn, terwijl Bruno Fernandes in zijn rug zwerft.
Robert Lewandowski (Polen)
‘Lewangoalski’ heeft er een absoluut knalseizoen opzitten bij Bayern. 41 goals in 29 Bundesliga-matchen alsjeblieft: het zijn statistieken om van achterover te vallen. Na zo’n boerenjaar is het vat nog niet af bij de Pool: hij is erop gebrand om ook op het EK de netten te doen trillen.
Hij nadert zijn 33ste verjaardag, maar zijn scoringsvermogen toont geen tekenen van verval. Sinds de hoogdagen van Gerd Muller hebben Bayern-fans nooit meer een speler gezien met zo’n onstilbare honger naar goals.
Met zo’n statistieken zal Lewandowski ongetwijfeld een sleutelrol spelen in de prestaties van Polen. De Bayern-spits heeft de grootste intrinsieke kwaliteiten van alle landen in groep E (Spanje, Zweden, Polen en Slowakije). Hopelijk hebben de Polen lessen getrokken uit de afgang in Rusland, toen Polen laatste eindigde in groep H en Lewangoalski zonder goals huiswaarts moest keren. De man is nu uit op revanche, en reken maar dat hij er met zijn onvolprezen klasse alles aan zal doen om zijn streng te trekken.
Lorenzo Insigne (Italië)
De niet-kwalificatie van Italië voor het WK in 2018 werd in de Laars bijna bestempeld als een nationale ramp. De Azzurri hebben dus iets goed te maken, en het jonge team van Roberto Mancini staat daarom gretig aan de start van de eindfase van dit EK.
Insigne, die onlangs 30 werd, geldt als een ervaren rot in het team. De winger kan met zijn snelheid en voetenwerk het verschil maken, zoals hij dat afgelopen seizoen deed in de Serie A met Napoli. De spitsbroeder van Dries Mertens vond 19 keer de weg naar de netten: vijf keer minder dan Inter-spits Romelu Lukaku maar wel tien keer meer dan Mertens, ofte god in Napels.
Insigne, die onlangs 30 werd, geldt als een ervaren rot in het team. De winger kan met zijn snelheid en voetenwerk het verschil maken, zoals hij dat afgelopen seizoen deed in de Serie A met Napoli. De spitsbroeder van Dries Mertens vond 19 keer de weg naar de netten: vijf keer minder dan Inter-spits Romelu Lukaku maar wel tien keer meer dan Mertens, ofte god in Napels.
Romelu Lukaku (België)
Bij Inter Milaan is Big Rom helemaal ontbolsterd: hij scoorde afgelopen seizoen 24 keer in de Serie A. Enkel ene Cristiano Ronaldo deed nog beter, met 29 rozen. Zoals gewone stervelingen zuurstof nodig hebben, zo heeft de topschutter aller tijden bij de nationale ploeg doelpunten nodig. En die zullen er ongetwijfeld komen, gezien België in de poulefase tegen mindere goden als Finland en Rusland uitkomt.
Ondanks de opklimmende gemiddelde leeftijd, blijven de Rode Duivels een wereldelftal. Met zo’n overvloed aan talent in onze rangen is Lukaku verzekerd van de allerbeste bevoorradingslijnen om te doen waarvoor hij geboren is: scoren.
Volg alle wedstrijden van Euro 2020, en in het bijzonder die van de Rode Duivels, op Sporza.
