Katelijne Boon, presentatrice van de Koningin Elisabethwedstrijd: "Hallucinant dat er geen publiek is"

Muziek | Radiomaakster, zangeres en presentatrice van de Koningin Elisabethwedstrijd Katelijne Boon ziet de wedstrijd elk jaar opnieuw als een feest. Ter gelegenheid van de finaleweek scheen ze voor Proximus Pickx een licht op het wedstrijdverloop en de bijzondere editie van 2021. “Het niveau is dit jaar zo hoog, het is jammer dat er maar zes finalisten zijn in plaats van twaalf”, zegt ze. Volg de finale live op Pickx.be via deze link.

Door Pickx

Deel dit nieuws

Katelijne Boon: “In 2008 heb ik voor het eerst de Koningin Elisabethwedstrijd gepresenteerd, toen was die voor zang. Er was een reporter nodig en waarschijnlijk omdat ik fervent koorzanger was en omdat ik altijd van vocale muziek heb gehouden, dachten ze aan mij. Ik ben een screentest gaan doen en het klikte, dus hebben ze me gevraagd om Fred Brouwers op te volgen als presentator. Dat was een grote stap, maar ik heb er nooit spijt van gehad. Het is elk jaar weer een cadeau als ik het mag doen. Het is zo’n feest en zo’n plezier om die getalenteerde jonge mensen te zien.”
 
Heb je ooit zelf de ambitie gehad om deel te nemen?
 
Boon: “Ik heb wel ooit eens een prijs gewonnen in een zangwedstrijd nadat ik er toevallig in gerold was, maar neen, dat was niets voor mij. Daarom heb ik ook zo’n bewondering voor de deelnemers. Ze zijn van een onwaarschijnlijke orde. Zeker deze wedstrijd vergt een enorme mentale kracht om vol te houden. Het begint al eind april met de loting en wie in de finale raakt is vier weken lang met die wedstrijd bezig. Dat is waanzinnig, maar je ziet dat die kandidaten een soort innerlijk vuur in zich hebben dat hen drijft om bepaalde offers te maken. Gelukkig hebben de meesten ook een leven naast al hun repetities, maar je moet die ingesteldheid al van jongs af aan hebben om dat te kunnen.”
 
De kandidaten zitten een week in afzondering in de muziekkapel voordat ze hun optreden doen in de finaleweek. Ook dat getuigt van toewijding.
 
Boon: “Het is inderdaad niet evident om afgesloten te zijn van de buitenwereld, dat hebben we het afgelopen jaar allemaal mogen voelen. Finalist Sergei Redkin zei: ‘We hebben geen gsm’s, maar de muziek zit wel vol beltonen’. Er staat een piano in de kapel waar iedereen zijn naam in de klankkast schrijft. Een grapjas heeft daarin geschreven dat hij een telefoon verborgen heeft onder de trap! (lacht) Voor een Japanner vorige week was dat het ergste dat hem kon overkomen, een week zonder gsm, tablet of computer. Maar vaak zijn de kandidaten nadien wel blij met die digitale detox.”
 
Ze studeren in de kapel op het verplicht werk dat maandag in première ging. Hoe verloopt dat?
 
Boon: “Jan Michiels, die in 1991 zelf laureaat was en een uitstekende pedagoog is, studeert het werk op voorhand in om het te kunnen oefenen met het Nationaal Orkest van België. Want ook zij moeten het natuurlijk goed kennen. Dan maken ze voor de kandidaten een soort karaokeversie om hen een idee te geven van hoe het moet klinken. Jan Michiels heeft zichzelf trouwens ook één week de tijd gegeven om het in te studeren om zo aan te voelen of het haalbaar is. En op basis daarvan zijn er al een paar beslissingen genomen in verband met tempi, want net als elk jaar is het een erg moeilijk werk, ook voor het orkest. Om te weten hoe die voorbereiding verloopt, is het interessant om de blog te volgen van hoboïst Bram Nolf op de websites van Klara en de Koningin Elisabethwedstrijd.”
 
“De kandidaten mogen de opname van het orkest gebruiken om te oefenen, maar krijgen de opname met Jan Michiels maar één keer te horen om een idee te krijgen van de sfeer, de spanningsbogen… Daarnaast kunnen ze, dit jaar online, praten met dirigent Bruno Mantovani en de dirigent van het orkest, Hugh Wolff. Ze kunnen vragen stellen, maar het is echt de bedoeling dat de finalisten zonder hulp van een mentor, pedagoog of leraar een eigen interpretatie kunnen maken van een werk. Dat is een soort meesterproef om te tonen dat je een volwaardig en volgroeid musicus bent.”

Poëtisch of rechtdoorzee

Door externe omstandigheden is het een vreemd jaar voor de Koningin Elisabethwedstrijd. Wat zijn volgens u de grote verschillen?
 
Boon: “Dat er geen publiek is, is hallucinant. Tenslotte wordt kunst gemaakt om te delen met mensen, zodat ze zich verbonden kunnen voelen in een ervaring. Je voelt dat de energie in de zaal minder is dan andere jaren, al is ze er nog wel. Er hangt normaal zo’n aparte sfeer over die finaleronde, je voelt dat iedereen meeleeft met elk moment, en je enthousiasme wordt ook nog eens aangespoord door de mensen die rond je zitten.”
 
“Daarnaast is het podium vergroot, zodat de muzikanten verder van elkaar kunnen zitten. Ook dat heeft een grote impact op hoe ze samen spelen, want ik hoor bijvoorbeeld dat ze echt moeten reageren op de slag van de dirigent en niet te veel mogen luisteren naar elkaar. Het scheelt maar een haartje, maar toch zit er een fractie vertraging op het geluid en dat kan alles ontwrichten. Ook vertelde de pianostemmer dat hij de piano helemaal anders moet stemmen omdat er geen mensen in de zaal zitten en de akoestiek helemaal anders is. Dat zijn zaken waar je anders eigenlijk niet bij stilstaat.”
 
“Voor de finalisten voelt het ook anders aan. Normaal maakt het echt indruk op hen om die lange jurytafel te zien waar ongelooflijke sterren schouder aan schouder zitten. Nu zitten ze verspreid, dat geeft een heel ander beeld.”
 
“Anderzijds hoorde ik dat er via de livestream zo’n 20.000 mensen per sessie keken naar de eerste ronde. Dat is tien keer het publiek dat in BOZAR binnen kan, en dan nog voor de eerste ronde. Nu kan iedereen echt van overal kijken en dat is fantastisch. Het is ook mooi en kwalitatief in beeld gebracht. Je ziet het bijna nergens beter dan thuis. Dus ik denk dat die livestream wel zal blijven bestaan.”
 
Zitten er grote verrassingen bij de finalisten?
 
Boon: “Eigenlijk niet, iedereen verdient het helemaal om daar te zitten. Het is alleen jammer dat er dit jaar maar zes zijn en geen twaalf, want iedereen in de eerste ronde verdiende het eigenlijk om door te stromen. Het niveau ligt enorm hoog en het is zo goed als onmogelijk om een favoriet te kiezen. De ene is misschien wat poëtischer en de andere meer rechtdoorzee, maar dat is het enige verschil. Ik ben heel blij dat ik niet in de jury zit.”

De finale van de Koningin Elisabethwedstrijd is met een livestream te volgen op Pickx.be via deze link. Ook het slotconcert op 9 juni zal live te volgen zijn.

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top