The Wolfpack van Deceuninck-QuickStep is bijna onverslaanbaar in de Vlaamse klassiekers

De toon was al gezet met de overwinning van Davide Ballerini in de Omloop Het Nieuwsblad bij de seizoensstart in België eind februari. Het team van Patrick Lefevere beëindigde deze Vlaamse klassiekers op dezelfde manier als ze waren begonnen: met een overwinning. Kasper Asgreen trok in een strijd met Mathieu van der Poel aan het langste eind in de Ronde van Vlaanderen.

Asgreen won voordien al de E3 Harelbeke en zondag deed hij dat kunststukje over in de Ronde van Vlaanderen. De oorzaak voor dit succes? De weg. Bij deze koersen pakt het Belgische team het telkens tactisch perfect aan. Het plannetje klopte ook deze keer. Als er een Vlaamse klassieker op het programma staat, heeft de Deceuninck-QuickStep minstens 4 potentiële winnaars aan de startlijn. Een buitengewoon sterk team, dat daardoor bijna altijd de winnaar in zijn rangen heeft.

Alaphilippe als startpunt

Wielerliefhebbers droomden ervan om tijdens deze campagne een remake te zien van de Ronde van Vlaanderen 2020, toen er een duel tussen Van Aert, van der Poel en Alaphillipe was. Van Aert had van deze Ronde zijn doel gemaakt. Hij had geen slechte dag, maar hij had ook geen topbenen. De Belg kon het duo Asgreen/van der Poel niet bijhouden toen ze versnelden tijdens de laatste beklimming van de Oude Kwaremont. Wat Van Aert miste, was een sterk team: tijdens Gent-Wevelgem kon de renner rekenen op Nathan Van Hooydonck, maar daarnaast moest de 26-jarige renner het vaak alleen zien op te lossen. Dat koste ongetwijfeld de nodige krachten.

Omgekeerd kan Julian Alaphilippe wel die steun bieden aan zijn ploegmaats. Een rol die de wereldkampioen ook wonderwel speelde. Hij was degene die de openingsrace in de Omloop Het Nieuwsblad liet openbarsten en de andere teams dwong aan de slag te gaan, want door zijn inspanningen wist zijn teamgenoot Davide Ballerini de teamprestatie af te maken in de sprint. Hij was het deze zondag opnieuw die de race op de Koppenberg leven inblies, voordat hij terugviel en zijn teamgenoot Asgreen samen met van der Poel en Van Aert op 44 kilometer van de finish overbleven. De Fransman heeft altijd in de race gezeten, maar het ontbrak hem aan net dat tikkeltje extra om voor de overwinning te vechten.

The Wolfpack is sterk, maar niet onklopbaar

The Wolfpack is al enkele seizoenen de bijnaam van de Deceuninck-QuickStep-rijders. Voor hen telt maar één ding: winnen, met wie dan ook. Ze zijn individueel misschien minder sterk dan Van Aert of van der Poel - Asgreen heeft het tegendeel bewezen – maar de ploeg rekent op het collectief om hun tegenstanders te verslaan. Het beste voorbeeld zou de demonstratie kunnen zijn die ze lieten zien op de E3 Harelbeke met Asgreen's overwinning voor zijn teamgenoot Florian Sénéchal, met ook nog Zdenek Stybar in de top vijf. Maar The Wolfpack is echter niet onklopbaar, dat konden we zien in Kuurne-Brussel-Kuurne. Dit was ook het geval in Gent-Wevelgem, hoewel alles perfect leek te lopen met sprinter Sam Bennett die erin slaagde om in de Van Aert-groep te blijven voordat hij letterlijk explodeerde in de laatste rechte lijn van de koers. Het was toen te laat voor zijn teamgenoten om te reageren. Dylan Van Baarle maakte ook van de gelegenheid gebruik om enkele dagen voor de Ronde van Vlaanderen Dwars door Vlaanderen te winnen.

Het Deceuninck-QuickStep-team behoudt zijn status als het beste team ter wereld. Maar onoverwinnelijk is ze niet, tot grote vreugde van haar tegenstanders, waaronder Trek Segrafredo. Zij wisten immers nog een paar mooie koersen binnen te halen, zoals Jasper Stuyven deed in Milaan-San Remo.