'Hail, Caesar!', een ode van de Coen-broers aan het oude Hollywood

In 'Hail, Caesar!' vertolkt Josh Brolin de rol van Eddie Mannix, een productiechef in Hollywood die in praktijk vooral een manusje-van-alles is voor allerlei problemen in de filmstudio waar hij werkt. Mannix krijgt in zijn functie met allerlei uitdagingen te maken, van de ontvoering van een van de belangrijkste acteurs van de studio tot het bijscholen van een acteur die een slecht Engels accent heeft.

 

Eén van de meest swingende scènes uit deze komedie is het moment waarop Burt Gurney (een rol van Channing Tatum) de leiding neemt over een groep matrozen en met hen een tapdans uitvoert op de tafels van een café. De danspasjes en kostuums zijnzo goed als identiek aan die uit de iconische scène met Gene Kelly en Frank Sinatra in de filmklassieker 'On the town' uit 1949. Net zoals in die film hebben de Coen-broers ook hun personages ten voete uit gefilmd.

Een ander fragment dat zeker het kijken waard is, is de zwembadscène met Scarlett Johannson. Ze vertolkt het personage DeAnna Moran, dat gebaseerd is op de het leven van de legendarische Esther Williams. Deze voormalige Olympische kampioene kon vanwege de Tweede Wereldoorlog niet oefenen voor een nieuwe zwemcompetitie en kwam daarom aan de bak als actrice in verschillende MGM-films. Filmkenners zullen zich ongetwijfeld de talrijke waterballetscènes herinneren die de briljante choreograaf Busby Berkeley ontwierp voor Williams.

 

In 'Hail, Caesar!' gebruikten de gebroeders Coen niet alleen dezelfde choreografie van Berkeley, maar lieten ze Scarlett Johansson ook opdraven in hetzelfde zwembad waar Esther Williams haar zwemsequenties uitvoerde. Het resultaat is zonder meer verbluffend.

Ook de naam van de film zelf, 'Hail, Caesar!' is een verwijzing naar een filmklassieker, al is dat niet een directe referentie. Baird Whitlock, het personage van George Clooney, vertolkt in de film een rol in de fictieve klassieker 'Hail, Caesar! A Tale of the Christ', een overduidelijke verwijzing naar 'Ben Hur: A Tale of the Christ' uit 1925.

 

Om de verwijzing nog duidelijker te maken, hebben de Coen-broers het ontwerp en uitzicht van de fictieve film-binnen-de-film gebaseerd op 'Ben Hur'. Dat was geen sinecure, want volgens de regisseurs was de unieke look van de filmklassieker mede te danken aan het oude cameramateriaal dat in 1925 werd gebruikt. "Met de nieuwe camera's van vandaag ziet de film er anders uit", reageren ze in het filmmagazine Screening Room. Desondanks wisten ze de look van 'Ben Hur' toch te kopiëren, wat zich vertaalt in de adembenemende decors die je in de film kan zien.