Lummense rapper Dikke spiegelt zich aan de grootsten

Muziek | Rick Ross, Action Bronson, Biz Markie … de geschiedenis van de rap heeft al enkele talenten voortgebracht die met plezier uitpakten met hun gewicht. De Belgische rapscene doet sindskort haar duit in het zakje met Dikke, die onlangs zijn debuut ‘130 Kilo’ uitbracht bij Top Notch.

Door Pickx

Gepubliceerd op 22.02.21

1min

Dikke, oftewel Mohamed Eddahbi Agounad, de Lummenaar die zich de “Biggie van de wijk” laat noemen, begon zijn rapcarrière met de naam Moker. Later besloot hij zijn omvang nog meer te omarmen en de artiestennaam Dikke aan te meten. Enkele demotracks later kreeg hij een contract bij Top Notch voor de neus geschoven, het label van onder anderen De Jeugd Van Tegenwoordig, Zwangere Guy en Tourist LeMC. Zijn debuut werd enkele weken geleden met veel bravoure aangekondigd.

De cover van ‘130 Kilo’ – dat met tien nummers overigens vrij lang is voor een EP – trekt als eerste de aandacht. Dikke liet zich namelijk fotograferen met een kroon tegen een rode achtergrond, exact hetzelfde als de iconische foto van het zwaarlijvige rapicoon waar Dikke zich aan spiegelt: The Notorious B.I.G. – een foto die kort voor diens dood werd genomen. Dikke stuurt daarmee een boodschap de wereld in. Hij is old-school en wil zich met de grootsten meten. Met zowel zijn artiestennaam als de titel van de EP versterkt hij dat hij gewicht in de schaal wil leggen.

Dikke rapt over de straat, over zijn eigen jeugd en over hoe hij nu zijn eigen weg op wil gaan. De titeltrack, eveneens de laatste van de EP, dooft dan ook uit met de woorden “Mama ik ben niet meer klein, 130 kilo”.

Samenwerkingen

De plaat wordt intussen druk besproken in de media, dus de ietwat uitdagende entree van Dikke heeft zijn impact niet gemist. Vooral de nummers ‘Paranoia’ en ‘Running Man’ worden geprezen. In het eerste wordt Dikke ondersteund door Zwangere Guy, intussen zowat de koning van de Brusselse rap. Het tweede is een samenwerking met de Antwerpenaar Freddie Konings die stilaan steeds meer furore maakt in het wereldje.

Alles wel beschouwd is de media akkoord dat ‘130 kilo’ nog wat schaafwerk had kunnen gebruiken – en daarbij schuwen ze de term “onevenwichtig” niet. De nummers schommelen nog veel tussen modernere trap en drill, en de meer old-school drumcomputerloops van de rappers van weleer. Dikke heeft wel al een eigen stem, maar nog geen geheel eigen stijl. Als eerste voorzichtige teen in het water kan de EP alvast tellen.