Is de vroege exit van Justine Henin uit de tenniswereld te betreuren?

Sport | Het is exact tien jaar geleden dat de grootste tenniskampioene van ons land haar racket aan de haak hing. Een elleboogblessure betekende voor de 28-jarige Justine Henin het einde van haar carrière. In tegenstelling tot anderen die hun carrière zo lang mogelijk lieten aanslepen, verkoos Henin om de pleister snel af te trekken, ook al had ze misschien nog enkele jaren in zich. Is de gewezen nummer één van de wereld te vroeg gestopt?

Door Pickx

Gepubliceerd op 26.01.21

2min

We schrijven 26 januari 2011. Justine Henin doet een aankondiging die de Belgische sportwereld versteld doet staan. De 28-jarige tennisster uit Rochefort zet een punt achter haar carrière. Een nieuwe elleboogblessure en een medisch advies om het rustig aan te doen, zijn de oorzaak. De Belgische trots verlaat het profcircuit met een indrukwekkend palmares: ze won 47 titels, waaronder 7 grand slams, 2 Masters en olympisch goud. Daarnaast behield ze 117 weken lang de eerste plaats in de WTA-ranking.

De teleurstelling was groot bij sommige supporters, die niet hadden verwacht dat Henin er op die jonge leeftijd al de brui aan zou geven. Enkelen dachten dat ze gewoon wat tijd zou nemen om haar elleboog te verzorgen en dat ze daarna zou terugkeren. Dat had ze in 2009 al eens gedaan. Toen had ze even de pauzeknop ingedrukt nadat ze nummer één was geweest op de wereldranglijst. Maar deze keer kwam er geen comeback. Henin zou nooit meer als professional een veld betreden. De verbazing was groot, maar het besluit van de tennisster stond vast.

Een deugddoend vervolg

Justine Henin nam dus de radicale beslissing om naar haar lichaam te luisteren. Haar gewezen manager en goede vriend Benoit Cuisinier sprak onlangs nog zijn steun in voor die beslissing in La Libre Belgique. “Haar lichaam protesteerde na jarenlang hard werken. Wanneer ze speelde, voelde ze steeds opnieuw dezelfde pijn, dus besloot ze te stoppen. Dat is dapper. Ze had kunnen doorgaan, maar het zou een constante strijd geweest zijn tegen haar elleboog en dat was niet hoe zij haar carrière zag. Justine wil niets half doen”, legde hij uit.

Het einde van haar tenniscarrière betekent niet dat Henin op haar lauweren rust. Met haar gezin, haar werk achter de televisieschermen en haar tennisacademie is ze druk in de weer. In plaats van vast te houden aan een topsportcarrière en daar alles voor op te offeren, verkiest de viervoudige winnares van Roland Garros om haar leven op een andere manier vervulling te geven. Ook met haar tweede leven blijft ze in de buurt van de tenniswereld, maar dan met een evenwichtige agenda.

Uitzondering

De gewezen nummer 1 is in elk geval een uitzondering in de tenniswereld. Spelers breien er al te graag een vervolg aan hun carrière. Denken we bijvoorbeeld aan die andere Belgische wereldster, Kim Clijsters, die er al twee keer mee ophield, maar in 2020 na acht jaar stilte toch nog een comeback maakte. Serena Williams, de tennisster met de meeste podiumplaatsen in de geschiedenis van de sport, lijkt nog helemaal niet te denken aan stoppen. De 39-jarige Amerikaanse kende de laatste jaren verschillende tegenslagen en comebacks. Ze slaagde er steeds opnieuw in om weer een toppositie te bekleden, gedreven door de honger naar meer records, in het spoor van haar mannelijke tegenhanger Roger Federer. En hoe ouder ze worden, hoe groter het risico op blessures.

In de wielersport heeft Tom Dumoulin dan weer recent een lans gebroken voor de mogelijkheden om op tijd te stoppen. De 30-jarige Giro-winnaar besloot een pauze in te lassen. “Ik voel sindskort dat ik het moeilijk heb om mijn weg te vinden als coureur (…) Ik wil dat de ploeg, de sponsors en mijn familie blij zijn dat ik er ben. Ik wil voor iedereen goed doen. Maar net daarom ben ik mezelf het afgelopen jaar vergeten. Wat wil ik? Wil ik wel nog steeds een wielrenner zijn?”, verklaarde hij. Elke atleet heeft het recht om zich die vragen te stellen, maar die worden vaak overstemd door de helse cyclus van trainingen en wedstrijden.

Dus, had Henin nog even verder kunnen doen? Zeker weten, maar haar elleboogblessure zou er niet beter op geworden zijn. We kunnen onmogelijk weten hoe die geëvolueerd zou zijn. Bovendien, met haar 28 lentes zat ze nog vol energie voor indrukwekkende projecten na haar profcarrière. Uiteindelijk constateren we dat haar beslissing om te stoppen meer goed dan kwaad deed.

Andermaal… In sport is alles mogelijk!