Luthier Hilko Nackaerts deelt zijn passie in ‘Guitar Stories’: “Ik weet graag hoe iets werkt”

Wat hebben Charlie Burchill van Simple Minds, Chris Rea, Mike Oldfield, Roger Daltrey van The Who, Ruben Block van Triggerfinger en Sam Bettens met elkaar gemeen? Het zijn maar enkele van de klanten van Hilko Nackaerts, gitaartechnieker en -bouwer die uitgebreid zijn zegje mag doen in ‘Guitar Stories’, de docuserie van Chris Proesmans die nu via Pickx.be te streamen is. Voor Proximus Pickx deed hij nog eens een boekje open over zijn ambacht. “Er zijn heel wat hobbybouwers, maar de professionals zijn op één hand te tellen”, zegt hij.
 
Vind je ook dat de gitaarwereld wel wat meer mensen kan gebruiken?
 
Hilko: “Jazeker, hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Ik hoop dat ‘Guitar Stories’ mensen overtuigt om een gitaar op te pakken. Zeker in tijden van lockdown is het een ideale hobby om te vermijden dat je helemaal zot wordt. Dat geldt voor mensen die erop leren spelen, maar net zo goed voor wie eraan leert sleutelen. Dat zorgt allemaal voor wat meer vreugde.”
 
Veel professionele gitaarbouwers zijn er niet in ons land.
 
Hilko: “Er zijn in België wel al heel wat hobbybouwers die onder de radar blijven. Gitaren bouwen is een heel leuke hobby, maar het is zeker niet makkelijk om het professioneel te doen. Er zijn er veel die herstellingen kunnen doen, dat wel, maar de echte bouwers in ons land zijn op één hand te tellen. Ik ben wel professioneel bezig, maar ik moet ook op tour gaan met artiesten om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen.”
 
“Tegenwoordig valt er digitaal veel te leren over het bouwen van een gitaar, maar eigenlijk is dat niet de juiste manier om het vak te leren. Je moet bedreven zijn in de hoogste graden van houtbewerking. Alles moet tot op de millimeter juist zijn en dat is preciezer dan de meeste schrijnwerkers werken. Hout is een natuurlijk en levend product, en dat maakt het niet evident. Je moet houtbewerking perfect onder de knie hebben om gitaarbouwer te kunnen worden. En dat is nog maar één van de stielen die je moet kennen, want je moet bijvoorbeeld ook met ijzer, been en met elektronica om kunnen. Dat is een serieuze leercurve.”
 
Hoe ben jij er dan in gerold?
 
Hilko: “Als je goed bent, gaat dat eigenlijk vanzelf. Je helpt iemand met een probleem, die vertelt over je, en na verloop van tijd groeit dat. Er geld aan verdienen, dat is dan weer niet evident. Mensen moeten eerst je werk leren kennen als hobbyist, en van daaruit moet het groeien.”
 
“Ik ben begonnen toen ik 14 of 15 jaar oud was. Ik wilde leren spelen en op onze zolder lag een oude gitaar. De brug daarvan was losgesprongen en die heb ik zelf hersteld. Dat waren mijn eerste stappen. Eigenlijk hingen spelen en bouwen altijd samen voor mij. Die oude gitaar bestond nog uit multiplex, en was niet zo goed, dus heb ik snel een andere gekregen. Daar heb ik ook meteen wat aan gesleuteld. Dat heeft altijd in mij gezeten, ik weet graag hoe iets werkt. In mijn jonge jaren heb ik er soms ook wat te wild aan gesleuteld.”
 
Heb je ooit een gitaar gehad waar je niets aan wilde veranderen?
 
Hilko: “Ja, regelmatig zelfs. Wat ik nu vaak doe, is een soort paspoort maken van een gitaar. Ik meet alles op, zoals de snaarhoogte, de kromming van de nek … en als het goed staat, staat het nu eenmaal goed. Soms moet je ook tegen een klant zeggen dat de gitaar nu eenmaal is wat hij is. Lang niet alles is mogelijk. Mocht iemand me vragen om ervoor te zorgen dat zijn Fender Stratocaster meer speelt als een Gibson Les Paul, dan zou ik die gewoon aanraden om een Les Paul te kopen.”
 
Heb je zelf meer gitaren die je gekocht hebt, of gitaren die je gebouwd hebt?
 
Hilko: “Goh, ik heb een heel groot aantal gitaren. Zo heb ik er ook een groot aantal waarvan stukken ontbreken of die beschadigd zijn. Ik zeg tegen mezelf dat ik die ooit eens in orde zal zetten, wanneer ik met pensioen ben. Nooit, dus eigenlijk (lacht). Maar ik heb er vast en zeker meer die ik gekocht heb. De gitaren die ik bouw, verkoop ik. Sommige exemplaren wil ik eigenlijk nooit verkopen, maar wanneer een klant die gitaar komt testen en ik een zwak moment heb, gaat die toch de deur uit. Dan maak ik wel gewoon een nieuwe.”
 
“De allereerste gitaar die ik ooit bouwde, toen ik 17 of 18 jaar oud was, is nu van Kloot Per W. (artiestennaam van Claude Perwez). Dat ding is eigenlijk bijna onbespeelbaar. De eerste gitaren in een reeks zijn altijd redelijk gewild. Ze zijn bij bijvoorbeeld Simple Minds of Ruben Block van Triggerfinger. Ik weet ze allemaal zitten en ik kom met iedereen die er eentje heeft nog goed overeen. Zo kan ik ze altijd nog eens komen bezoeken. Velen hechten er zoveel waarde aan dat ze er vooral thuis op spelen, waar de gitaar niet kan verdwijnen of beschadigd kan raken. Ze zijn onvervangbaar. Jammer genoeg betekent dat wel dat de gitaren niet zo vaak worden gezien (lacht).
 
Chris Proesmans durfde het voor ‘Guitar Stories’ aan om voor de eerste keer een gitaar te bouwen.
 
Hilko: “Het is echt heel straf dat hij dat durfde. Ik zei in het begin tegen hem: begin er niet aan, want het is een enorm gedoe. Maar toen ik die gitaar in mijn handen had, viel het toch allemaal veel beter mee dan ik had gedacht. Het was een aangename verrassing. Het was een echte gitaar, geen kreng! Als je weet wat er allemaal bij komt kijken, is dat een hele prestatie.”
 
“Als gitaarbouwer is het heel leuk om een serie als ‘Guitar Stories’ te zien. Zoiets bestaat nog niet echt op de televisie. Online kan je wel heel wat info vinden, maar het is heel leuk om het op een dergelijk platform te zien te krijgen. Chris kreeg een allegaartje uit de gitaarwereld samen en iedereen is op zoek naar die ene heilige graal. Iedereen wil iets anders, maar in grote lijnen blijft het natuurlijk wel over gitaren gaan. Het is erg leuk om dat in zoveel detail te zien.”

Stream 'Guitar Stories' nu op Pickx.be.
Lees hier het interview met programmamaker Chris Proesmans.
Lees hier het interview met gitaristen Guillaume Lamont en Cedric Maes.