Buitenlandcorrespondent, een stiel op zich

Films | Journalisten die voor Belgische media in het buitenland verslag uitbrengen, worden met de dag zeldzamer. Proximus Pickx bijt zich vast in het onderwerp en laat haar licht schijnen op een job die vaak doet dromen, maar toch ook met een grote dosis stress gepaard gaat.

Door Pickx

Deel dit nieuws

Buitenlandcorrespondenten worden een bepaalde geografische zone toegewezen waarover zij berichten voor hun medium (televisie, krant, magazine). Ze bevinden zich dus ter plaatse of toch in de nabije omgeving, wat hen moet toelaten om meer realistische en lokaal verankerde informatie te verschaffen. Simpel gezegd, vormen ze de oren en de ogen van de redactie in het buitenland. Vaak doet men via duplex live in het televisie-journaal een beroep op ze. Andere werken dan weer voor de geschreven pers, of combineren de twee.

Het leeuwendeel van de Belgische media heeft het aantal buitenlandcorrespondenten danig teruggeschroefd, omdat het een kostenpost vormt die ze zich gewoonweg niet meer kunnen veroorloven. Vandaag de dag worden vaker journalisten vanop de redactie voor een korte periode naar het buitenland gestuurd om daar een evenement, zoals bijvoorbeeld de Amerikaanse verkiezingen, te verslaan. Maar er zijn wel degelijk nog enkele journalisten die ter plaatse leven, al werken die alsmaar vaker voor verschillende media tegelijkertijd.

Een moeilijk beroep

Alle correspondenten zullen beamen dat ze een heel mooie job uitoefenen. Ze bevinden zich namelijk veel vaker op het terrein en kunnen op die manier een groot palet aan onderwerpen bestrijken. Hun dagen bestaan voornamelijk uit onverwachte nieuwsfeiten en ontmoetingen. Bovendien is leven in het buitenland voor velen ook een opwindend gegeven. Maar je mag zeker niet je neus optrekken om regelmatig vroeg uit de veren te zijn of lang door te trekken omwille van het uurverschil. Bovendien hebben buitenlandcorrespondenten, die vaak zelfstandig zijn, het gevoel dat ze niet rijkelijk vergoed worden.

Soms gaat het wel eens mis

Dat een live-interventie vanuit binnen- of buitenland niet altijd zonder slag of stoot verloopt, is geen geheim. Zo missprak VRT-journalist Tom Van de Weghe zich recent nog tijdens een zoveelste live-interventie vanuit de VS, waar hij al enkele dagen de verkiezingen op de voet volgde. Eerst gaat nieuwsanker Goedele Wachters al half de mist in door hem "Tom van de Verenigde Staten" te noemen, maar Tom doet er nog een schepje bovenop door haar te verwarren met haar collega Hanne Decoutere. De reactie van Wachters is goud waard.



Zijn voormalige collega Robin Ramaekers ging een aantal jaren geleden zijn boekje te buiten. Voor wat een reportage moest worden over de cholera-epidemie in Haïti bracht de journalist onder meer verslag uit vanuit een tentenkamp waar zieken werden verzorgd. Dat was niet naar de zin van de plaatselijke bevolking, die het tentenkamp en de journalisten met stenen bekogelden. In de montage was er echter geen steen te zien, toen Ramaekers weg moest duiken, dus besloot hij er maar geweerschoten op te monteren...

Maar ook de VTM-collega's gingen wel al eens in de fout. Denken we bijvoorbeeld maar aan Jan De Meulemeester die tijdens een live-interventie van aan de Wetstraat anker Elke Pattyn "tijger" noemt. Een andere journaliste, Evelyne Boone, kreeg tijdens een live-interventie tijdens de eerste lockdown dan weer af te rekenen met een lastige voorbijganger...

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top