Reportage: Een dag in de backstage van Be The Next Caster
Ter gelegenheid van de opnames van Be The Next Caster nemen we je mee voor een dag achter de schermen van de show. Het is een mooie gelegenheid om te laten zien wat er achter de camera’s gebeurt en wat je niet op het scherm te zien krijgt. Bovendien kom je meer te weten over de realisatie van een tv-programma dat geen gelijke kent.
Het draaiweekend begint met een geweldige zonneschijn. Hoewel de verleiding groot is om te gaan genieten van de laatste nazomerdagen, zal dat voor een andere keer zijn. We hebben net genoeg tijd om een kopje koffie te drinken en een toast te eten, vooraleer we op de bus stappen. We trekken naar de Proximus Lounge om de opnames van de show Be The Next Caster bij te wonen.
We komen aan om 10u10, het draaien zou stipt om 10u30 beginnen. We hebben nog ruim een kwartier de tijd om de set te bezoeken en een geschikte ruimte te vinden om de kandidaten te interviewen. We worden verwelkomd door Sarah, de assistent-producer die verantwoordelijk is voor het programma. Allereerst, en zoals voor iedereen die het gebouw betreedt, maken we een kleine omweg langs de receptie waar we onze contactgegevens achterlaten. Mondmaskers worden uitgedeeld aan de vergeetachtigen en natuurlijk staat de onvergetelijke hydroalcoholische gel in het midden van de balie.
Sarah biedt ons vervolgens een rondleiding in het gebouw aan. We beginnen in het auditorium, waar voor de gelegenheid een fotostudio is ingericht om alle kandidaten te portretteren. Een paar trappen hogerop en in de bocht van een schijnbaar eindeloze gang komen we oog in oog te staan met de kandidaten. Ze hebben zich verzameld in een kleedkamer op de eerste verdieping. Ze praten, ze lachen. Een ding is zeker, het goede humeur is aanwezig ondanks de toegegeven stress bij sommigen! “Positieve stress”, zeggen de deelnemers. Je kent het gezegde: “Bewaar het beste voor het laatste”? Nou, Sarah kent dat natuurlijk ook en beheerst het wonderbaarlijk. Ons bezoek wordt afgesloten met een rondleiding op de filmset, en ik moet zeggen dat de middelen die zijn ingezet heel bevredigend zijn om te zien. In de grote zaal van de Proximus Lounge is een set met een kleurrijke sfeer opgebouwd. Technici zijn nog steeds bezig met het corrigeren van de laatste kleine details. “Een beetje meer licht op de desk aan de linkerkant, alstublieft!”, “Heeft iemand Griet gezien?!”, “Ik heb hier wat tape nodig!” Eén ding is zeker: het is er gezellig druk. In het midden van het podium zien we Espe, de gastheer. Hij zit comfortabel in zijn zetel en leest zijn fiches om klaar te zijn als het zover is. Het moet gezegd dat zijn kalmte contrasteert met de gespannen sfeer die in de studio hangt. “Alles zou goed moeten verlopen, dus ik ben kalm. De callsheet houdt steek. Als je die respecteert, kan het niet fout lopen”, vertrouwt hij ons toe.
Met een uurtje vertraging, een gewoonte binnen de industrie, beginnen de camera’s te draaien. In de hal naast de studio wachten de kandidaten geduldig op hun beurt. We maken gebruik van deze kleine momenten om telkens een of twee van hen op te vangen en hen een paar vragen te stellen. Als je denkt dat de ontspannen glimlach plaats heeft gemaakt voor meer stress kom je bedrogen uit. De sfeer is gemoedelijk, een wildvreemde zou nauwelijks beseffen dat er in de volgende zaal een competitie doorgaat waaraan ze allemaal deelnemen. Na een paar minuten filmen ontstaat er onrust. We zien technici de zaal verlaten, half in paniek. Iedereen vraagt zich af wat er aan de hand is. “Staat de studio in brand?”, vraagt een van de deelnemers op een geamuseerde toon. We leren dat een audiobug de opname onmogelijk maakt: zodra het filmen begint, is er een felle pieptoon hoorbaar in de koptelefoon van de deelnemers. De geluidstechnicus, die de leiding heeft over de set, wordt even gek. Maar even later zijn de verbindingen opnieuw gemaakt, de opname wordt opnieuw gestart, alles wordt getest… Goed nieuws: alles werkt! Het eerste deel van de opnames gaat goed, ondanks het einde. Met de opgebouwde vertraging is het bijna 14u en niemand heeft vooralsnog een pauze kunnen nemen. De kandidaten zien de catering voorbijkomen, die in de zaal ernaast wordt opgesteld. Het water loopt ze in de mond.
Gelukkig is de bevrijding nabij! Na bijna twee uur filmen worden de deelnemers vrijgelaten voor een welverdiende lunchpauze. Terwijl ze de broodjes en soep naar binnen spelen, horen we ze praten over de huidige competities en de teams die op dit moment populair zijn. In de ene hoek gaat het om de finale van de Worlds op League of Legends, in de andere gaat het om de finale van de Belgian League. “De spelers zijn moe, maar voldaan. “Voorlopig laten we ze met rust”, aldus Damien Rapoye, jurylid en eigenaar van Sector One.
Het is nu 16u en het tweede deel van de opnames start! We zien Geertrui, de visagiste, in de backstage rondlopen zodat iedereen op tijd klaar is. “Gezien de hitte op de set zou iedereen glimmen als we geen make-up aanbrengen”, zegt ze lachend tussen het komen en gaan. Een kleine bijzonderheid door Covid: de deelnemers brengen zelf hun make-up aan. Geen sprake van een vermenigvuldiging van de nauwe contacten. De trouwe gebruikers van muis en toetsenbord hebben plotseling borstel en poeder in de hand. Dit contrast geeft aanleiding tot een aantal grappige scènes.
Het tweede deel van de opnames verloopt vlot! De automatismen van de deelnemers en het door het personeel opgelegde ritme maken het mogelijk om de achterstand in te halen en de dag op een rustige manier af te sluiten. Er volgt een korte nabespreking met de deelnemers en de technische teams. De lichamen zijn moe, maar de glimlach op elk gezicht getuigt van het succes van de opnames. Het is een mooi plaatje om deze dag mee af te sluiten.
Copyright afbeelding: Proximus
