De beste filmquotes uit eigen land

Films | De entertainmentwereld zit barstensvol geweldige series en films waarvan slechts enkele weten door te dringen tot het collectieve geheugen. Dat heeft vaak te maken geweldige plotlijnen, sterke dialogen,… en treffende quotes. Proximus Pickx verzamelde de meest memorabele quotes uit de Vlaamse filmgeschiedenis.

Door Pickx

Gepubliceerd op 21.11.20

3min

“Ik zie haar paradijs, soldaat!” - De Loteling (1973)

Twee boeven overvallen de blinde loteling (Jan Decleir) en zijn verloofde Ansje Beentjes. Ze gooien Decleir op de grond en rukken Beentjes de kleren van het lijf om haar te verkrachten. Een van de boeven staat verbijsterd en roept: "Ik zie haar paradijs, soldaat!"

De film onder regie van Roland Verhavert portretteert het Vlaanderen van net na de Belgische onafhankelijkheid, in 1833. Een ruraal, achtergesteld stukje land. De dienstplicht was toen nog niet algemeen en de rekrutering gebeurde door loting, een maatregel die bij de bevolking niet geliefd was. Jan, één van de velen die hetzelfde lot wacht, heeft echter geluk en loot zich vrij. Maar voor een fikse som geld laat hij zich er toe verleiden om de plaats van een rijke jongeling in te nemen. Al snel betreurt hij zijn beslissing. Zijn geld wordt gestolen en hij maakt kennis met een boel mensonwaardige toestanden.

“Kust mijn klote, en dat zijn er Vlaamse” - Verbrande Brug (1975)

Een uitspraak die pas echt goed klinkt als ze uit de mond van Jan Decleir komt, en dan nog gericht aan een mooie, tere Duitse vrouw.

Het sociale drama van regisseur Guido Henderickx speelt zich af in het gehucht Verbrande Brug, een industrieel decor. Er is kermis en die brengt een aantal oude bekenden terug bij elkaar. De hernieuwde ontmoeting maakt nogal wat emoties los.

“Is er al zout op de patatten?”- De Witte van Sichem (1980)

Een hilarische scène. Elk familielid vraagt op zijn beurt aan de Witte of er al zout op de aardappelen is gedaan. Hij zegt iedere keer nee, waarop iedereen een handvol zout in de kookpot gooit, zodat de aardappelen uiteraard niet te eten zijn. En de Witte weer klappen tegen zijn hoofd krijgt.

De speelfilm van wijlen Robbe De Hert is een icoon uit de Vlaamse filmgeschiedenis. Het verhaal speelt zich af in 1901 in de Belgische Kempen, waar het socialisme aan terrein wint. Louis Verheyden, bijgenaamd De Witte of 'wittekop', is geen al te beste leerling op school. Op een dag heeft zijn vader er genoeg van en stuurt hij Louis op werkstraf bij de tirannieke boer Coene. Het arme gezin kan de extra inkomsten gebruiken. Maar ook bij boer Coene staat er geen rem op de kwajongensstreken van Louis.

“Nog choco?” - Hector (1987)

De simpele woorden van het achterlijk bakkersneefje Hector (Urbanus). ‘Hector’ van Stijn Coninx was van 1987 tot 1990 de best bekeken Vlaamse film tot dusver met 933.000 bezoekers in de bioscoopzalen.

“Hier, ge moogt hem houden, dan kunt ge hem zoveel kussen als ge wilt!” - Daens (1992)

Pastoor Ponnet (Jappe Claes) kust overijverig en slaafs de ring van bisschop Stillemans (Julien Schoenaerts). Die antwoord laconiek met deze quote.

De filmklassieker van Stijn Coninx, over de goedhartige priester Adolf Daens en diens sociale strijd tegen de wantoestanden in de textielfabrieken in Aalst en zijn kruisvaart tegen de voorzitter van de Katholieke Partij Charles Woeste aan het eind van de 19e eeuw, is niets minder dan een referentie uit de Vlaamse filmgeschiedenis.

“De wereld is klein, maar ik zou hem niet willen stofzuigen.” - Manneken Pis (1995)

Trambestuurster Jeanne (Antje De Boeck) en de mensenschuwe Harry (Frank Vercruyssen) ontmoeten elkaar. Jeanne blijkt een goede filosofe te zijn en doet deze schitterende uitspraak.

De debuutfilm van Frank Van Passel ging over de wees Harry, een jongeman van 28 jaar die bepakt en bezakt aankomt in Brussel. In de tram maakt hij kennis met de bestuurder van het voertuig: Jeanne.

Tony: “De basis van een bloemenwinkel: potgrond!” Andreeke: “Potgrond? Onnozel manneke! Potgrond. Bloemen, dat is de basis van een bloemenwinkel..” - Alles moet weg (1996)

Tony en Andreeke, alias Stany Crets en Peter van den Begin, slaan 'total loss', kraken een chique villa en filosoferen in een bubbelbad over hun toekomst, een bloemenwinkel en potgrond.

De film van Jan Verheyen is gebaseerd op de gelijknamige roman van Tom Lanoye en gaat over een homoseksuele student, Tony, die er niets van bakt aan de universiteit en verkoper wil worden.

“Zou da nie plezant zijn? Zo’n plaats waar dat ge... Hoe zou ik het zeggen? Tijd kunt stelen.” – Loft (2008)

Tot op heden nog steeds de best bekeken Belgische film ooit: deze meesterlijke thriller van Erik Van Looy, naar een scenario van Bart De Pauw. Vijf getrouwde mannen delen in het grootste geheim een loft waar ze stijlvol en in alle rust hun minnaressen en nieuwste veroveringen ontvangen. Op een winterochtend treffen ze er het lijk aan van een jonge vrouw. Geen van hen weet wie de vrouw is, waar ze vandaan komt en hoe ze terecht is gekomen in een loft waarvan alleen zij de sleutel bezitten. De vrienden proberen uit te zoeken wat er aan de hand is, en al snel groeit het onderlinge wantrouwen. Ze blijken al evenveel geheimen voor elkaar te hebben, als voor hun partners…

“Ik ken die gasten nie! Ze komen uit – weet ik het – uit fucking Limburg!” – Rundskop (2011)

Rastalent Michäel R. Roskam debuteerde met een Vlaamse plattelandsnoir waaraan flink wat vlees zat. Matthias Schoenaerts kweekte 27 kilo spiermassa bij voor zijn hoofdrol van getroebleerde vetmester. Het werd zijn doorbraakrol die hem een ticket richting Hollywood opleverde.

Het verhaal gaat over de Limburgse veeboer Jacky Vanmarsenille (Schoenaerts), die met zijn traumatische jeugd wordt geconfronteerd wanneer hij via een louche veearts in contact komt met de West-Vlaamse hormonenmaffia en zijn oude jeugdvriend Diederik (Jeroen Perceval). Bovendien raakt Jacky langs dezelfde weg ook betrokken bij de moord op een federale hormonenjager, wat de politie ertoe aanzet om zowel de West-Vlaamse als de Limburgse vetmesters in de gaten te houden.

“Ik heb het altijd al geweten. Het was te schoon, dat kon niet blijven duren. Het leven is niet genereus, je mag niet liefhebben, want het leven pakt u alles af, en het lacht u uit in het gezicht en het verraadt u.” - The Broken Circle Breakdown (2012)

De Belgische inzending voor beste internationale film op de 83ste Oscars in 2013 werd getipt als een grote kanshebber, maar greep net naast het beeldje.

Het aangrijpende drama vertelt het liefdesverhaal van Elise (Veerle Baetens) en Didier (Johan Heldenbergh). Hij is een banjospeler in een bluegrassband, zij een tattooartieste. Wanneer ze elkaar ontmoeten, is het liefde op het eerste gezicht, ondanks de vele verschillen. Zo is hij bijvoorbeeld atheïst, zij gelovig. Wanneer hun dochtertje Maybelle geboren wordt, is hun geluk compleet. Maar als Maybelle zes is, wordt ze ernstig ziek. Didier en Elise reageren totaal verschillend en hun liefde wordt zwaar op de proef gesteld. Naast de film zelf veroverde ook de soundtrack de harten van vele kijkers.