Halloweek: deze artiesten brachten de griezel tot leven

De peetvader van de zombiefilm is regisseur George A. Romero, die met ‘Night of the Living Dead’ en de sequels het genre voor het eerst in de maistream bracht. De peetvader van het uiterlijk van die zombies is dan weer Tom Savini. Hij is ook bekend als acteur en regisseur, maar vooral zijn werk als special effects-uitvinder en make-up artiest is legendarisch. Naast de ‘… of the Dead’-reeks, werkte hij ook aan iconische franchises ‘Friday the 13th’ en ‘The Texas Chainsaw Massacre’. Een aardig palmares, dus.
 
Romero en Savini werkten nog regelmatig samen en ontwikkelden heel wat technieken die tegenwoordig de standaard zijn geworden voor horrormake-up en special effects. Ze gaven hun kennis ook maar al te graag door. Een van hun prominente pupillen is bijvoorbeeld Greg Nicotero, die al vier Emmy Awards ontving voor zijn make-upwerk, waaronder twee voor de zombieserie ‘The Walking Dead’.

Lang voor zombies alomtegenwoordig waren en iedereen het gewoon was om overal opgemaakte acteurs vol prosthetische make-up te zien, was er Lon Chaney. De acteur worstelde aan het begin van de vorige eeuw om aan de bak te komen en had een manier nodig om boven zijn collega’s uit te torenen. Daar kwam zijn make-uptalent van pas. Hij verzorgde zijn eigen look in films als ‘The Miracle Man’ (1919), ‘The Hunchback of the Notre Dame’ (1923) en ‘The Phantom of the Opera’ (1925). De manier waarop hij zichzelf telkens wist te transformeren leverde hem een ster op de Hollywood Walk of Fame op, en de bijnaam ‘The Man of a Thousand Faces’.
 
De zoon van Lon Chaney volgde in de voetstappen van zijn vader. Lon Jr. had een notoir conflict met een andere klassieke artiest: Jack Pierce. Hij kreeg de bijnaam ‘The Monster Maker’ omwille van zijn werk aan ‘Frankenstein’ (1931) en ‘The Mummy’ (1932). Maar zijn proces was pijnlijk, oncomfortabel en langdradig, wat de gemoederen tussen Pierce en acteur Lon Jr. – die dankzij zijn vader ook het een en ander wist over make-up – vooral deed verhitten tijdens het filmen van ‘The Wolf Man’ (1941). Dat leidde uiteindelijk zelfs tot het ontslag van Pierce.

Mannen strijken in de geschiedenis van Hollywood al te vaak onterecht de eer op en dat is in het horrorgenre niet anders. Het begon 200 jaar geleden al, toen Mary Shelley haar roman ‘Frankenstein’ uitbracht terwijl haar man met de eer ging lopen. Een ander voorbeeld is special effectsartieste Milicent Patrick. Zij werkte in de jaren 50 aan iconische Universal-films zoals ‘It Came From Outer Space’ en ontwierp het beroemde masker van ‘The Creature from the Black Lagoon’ (1954), een revolutionaire prent in het monsterfilmgenre.
 
Maar toen het tijd werd om de film te promoten en toen Milicent Patrick op promotour werd gestuurd, mocht ze zichzelf niet “the beauty who created the beast” noemen. Haar jaloerse (mannelijke) baas Bud Westmore veranderde die titel naar “the beauty who lives with the beast”. En toen ze na de perstour terugkeerde naar Universal, kreeg ze haar ontslagbrief van Westmore, die met alle lof ging lopen voor het kostuum. Milicent Patrick werkte nadien nooit meer achter de schermen. Pas in 2019, twintig jaar na haar overlijden, werd ze in ere hersteld dankzij schrijfster Mallory O’ Meara, die het verhaal opdiepte en het boek ‘The Lady From the Black Lagoon’ schreef.