De duik van Johan Bruyneel en andere memorabele valpartijen in de Tour

Sport | De 18e etappe in de Tour de France heeft de Cormet de Roselend in petto. De klim is onlosmakelijk verbonden met de spectaculaire duik van Johan Bruyneel in een ravijn in 1996. Proximus Pickx frist het collectieve geheugen op en rakelt de meest memorabele crashes uit de Tourgeschiedenis op.

Door Pickx

Gepubliceerd op 17.09.20

2min

Na een vals platte aanloop van 25 kilometer begint het klauterwerk op de Cormet de Roselend, waar Johan Bruyneel tijdens de afdaling in 1996 een ravijn in reed en heelhuids weer uit kroop. Als bij wonder kroop hij even later zelfs weer zijn fiets op.

Bruyneel was niet de eerste en zal zeker niet de laatste renner zijn die in de Tour kennis maakt met het asfalt. We lichten de meest opvallende gevallen uit.

Juan Antonio Flecha en Johnny Hoogerland (2011)

Een van de meest flagrante blunders van de koerskaravaan ooit. Tijdens een vlucht in de Tour van 2011 wordt Juan Antonio Flecha van zijn fiets gereden door een volgauto van de Franse tv, die de kopgroep wou inhalen maar moest uitwijken voor een boom. De Spanjaard smakte tegen het asfalt en nam in zijn val Johnny Hoogerland mee, die na een spectaculaire tuimelpartij in de prikkeldraad naast de weg belandde. De Nederlander liep stevige snijwonden op maar reed met bebloede benen de rit uit. Ook Flecha beet door. De twee kregen die dag de prijs van de strijdlust.

Mark Cavendish (2017)

De superster van het wielrennen en toenmalig regerend wereldkampioen, Peter Sagan, werd in 2017 uit de Tour gezet nadat hij volgens de jury “andere renners in gevaar had gebracht en de val van Mark Cavendish in volle sprint had veroorzaakt”. In de eindspurt van de vierde etappe naar Vittel wou Cavendish de wereldkampioen langs rechts inhalen, maar die laatste deed de deur dicht. Gevolg: de Britse spurtbom belandde eerst tegen de nadars en vervolgens tegen het asfalt. Daarna knalden Ben Swift en John Degenkolb nog op Cavendish en kwamen ook zij zwaar ten val.

De ploegleiding van Dimension Data was furieus en diende klacht in tegen Sagan. Met succes. De Slovaak van Bora-Hansgrohe werd zonder pardon uit de Tour gezet. Zijn opgelopen verwondingen dwongen Cavendish om de Tour te verlaten, het groen was dat jaar voor de Australiër Michael Matthews. De vijf voorgaande jaren had veelvraat Sagan telkens de groene trui bemachtigd.

Mark Cavendish (2014)

Enkele jaren eerder was Cavendish ook al eens slachtoffer van een horrorcrash, ditmaal tijdens de eindsprint in Harrogate, in zijn thuisland nota bene.

Na een worsteling met de Australiër Simon Gerrans in volle sprint maakte de gretige ‘Manx Missile’ een doodsmak. Een gebroken schouder was het gevolg. Cavendish nam de volle verantwoordelijkheid voor de crash op zich en stapte uit de Tour.

Giuseppe Guerini (1999)

Nog een incident dat in het wielergeheugen gegrift staat: Giuseppe Guerini die in 1999 tijdens de loodzware beklimming van de Alpe d’Huez op enkele meters van de top tegen een overijverige fotograaf knalt. Guerini was op weg naar de mooiste zege van zijn carrière, op de top van de meest iconische col in het wielrennen.

Een man met een camera wou het perfecte shot en bleef te lang staan in het midden van de weg. Guerini probeerde de hobbyfotograaf langs links te passeren, maar net op dat moment week de man uit en duwde de Italiaan van zijn fiets. Gelukkig kon Guerini nog op zijn fiets kruipen om de ritzege binnen te rijven.

Marcus Burghardt (2007)

Nog zo’n memorabel beeld: in de negende etappe van de Tour 2007 kwam Marcus Burghardt op een kilometer of negentig van de finish onzacht in aanraking met een overstekende labrador. Het voorwiel van zijn fiets brak in twee, maar zowel de viervoeter als de renner bleven ongedeerd.

Wilfried Nelissen (1994)

Een van de spectaculairste massavallen in de Tour tot op heden vond plaats in het Noord-Franse Armentières: in volle eindsprint torpedeerde onze landgenoot Wilfried Nelissen, die zoals gebruikelijk sprintte met de blik naar de grond, een fotograferende gendarme die iets te ver voor de nadarhekken geposteerd stond. Naar verluidt zou de agent het kiekje genomen hebben op verzoek van een tienjarig meisje dat in de opeengepakte toeschouwersmassa achter de nadarhekken stond.

Aan 65 kilometer per uur botste Nelissen – toen gehuld in de Belgische driekleur – frontaal op de agent. De gevolgen waren niet min: de Belg werd compleet groggy afgevoerd, ogenschijnlijk zonder zwaar letsel. Pas veel later bleken discussen verschoven tussen een paar ruggenwervels. Nelissen zou pas uren na de crash ontwaken in een ziekenhuis in Lille, waar zijn eerste woorden volgens de overlevering luidden: “Heb ik gewonnen?”.

In het zog van Nelissen reed Laurent Jalabert, die meegesleurd werd in de val. Hij werd het grootste slachtoffer op 3 juli 1994. De Fransman liep verschillende breuken op en zou pas maanden later weer op een fiets kruipen. De agent zelf hield een dubbele breuk aan zijn rechterbeen over aan de klap.