Glamour in coronatijden: deze filmfestivals gaven niet toe aan het virus

Films | Het ene na het andere filmfestival werd afgelopen maanden geschrapt, zoals het festival in Cannes, maar Venetië, Deauville en Brussel bewezen afgelopen dagen dat evenementen organiseren in coronatijden wel degelijk op een veilige manier kan gebeuren. Een overzicht.

Door Pickx

Gepubliceerd op 15.09.20

3min

Filmfestival Venetië

Op de rode loper in Venetië vielen minder sterren te spotten dan normaal, en dat heeft alles te maken met het coronavirus. De grote Hollywoodproducties werden on hold gezet of uitgesteld naar latere datum, waardoor de filmsterren vooral uitblonken in afwezigheid. De competitie dit jaar was dan wel weer een uitgelezen mogelijkheid voor de mindere goden om zich te tonen. Auteursfilms die op een kleiner publiek mikken vierden hoogtij. De jury werd wel voorgezeten door een Hollywoodklepper: Cate Blanchett.

De hoofdrol dit jaar was weggelegd voor Covid-19: de organisatie liet niets aan het toeval over en voerde strikte veiligheidsmaatregelen in. Tonnen handgel, een opdeling van de festivalgangers, dagelijkse temperatuurmetingen en de verplichting om de plaatsen online te reserveren en zo wachtrijen te vermijden: Venetië bewijst dat ook grootschalige evenementen op een veilige manier kunnen verlopen in coronatijden.

Een van de revelaties van het festival kwam uit onverwachte hoek: activiste Greta Thunberg, de ster van de documentaire ‘I am Greta’. De docu blijft immer in het zog van Greta en ontbeert een kritische blik, maar geeft wel een helder en indrukwekkend beeld van de strijdlust en verbetenheid die de jonge wereldverbeteraar aan de dag legt, en de obstakels die ze op haar pad vindt.

Een andere revelatie van hetzelfde kaliber was Vanessa Kirby. We kennen de Britse van bijrollen in ‘Mission: Impossible’ en ‘The Crown’, maar in Venetië timmerde ze aan haar doorbraak als volwaardige lead. Zo stak ze Casey Affleck naar de kroon in het lesbische drama ‘A World to Come’ en speelde ze de pannen van het dak in ‘Pieces of a Woman’. In die laatste kreeg ze (eindelijk) de hoofdrol, wat haar meteen de prijs van beste actrice opleverde. Chapeau.

Maar het pièce de résistance was de winnaar van de Gouden Leeuw: ‘Nomadland’ van Chloé Zhao. De plot draait rond de avonturen van een vrouw – vertolkt door Frances McDormand ('Fargo', 'Three Billboards Outside Ebbing, Missouri') – die na de financiële crisis van 2008 haar toevlucht zoekt in haar mobilhome en de boer op gaat. Een aangrijpende, authentieke film die aan de ribben blijft kleven, en terechte winnaar van de oppergaai in Venetië.

Deauville

In de Normandische kuststad Deauville wordt sinds 1975 ieder jaar op het einde van de zomer het Amerikaanse filmfestival (Festival du Cinéma Américain) gehouden. Filmliefhebbers krijgen een selectie uit een honderdtal Amerikaanse films te zien. Dit jaar waren de grote Hollywoodproducties – net als de Amerikaanse sterren op de rode loper – dun gezaaid vanwege de coronapandemie, en dus kregen de onafhankelijke films en televisiefilms hun moment to shine. Om de leegte op te vangen werden ook veel Europese en vooral Franse films vertoond.

Op deze 46e editie bekroonde een jury onder leiding van actrice Vanessa Paradis ‘The Nest’ van regisseur Sean Durkin met de hoofdprijs. De film, over een gezin dat wegzinkt in onzekerheid en isolatie na een verhuis van de VS naar Engeland, kaapte nog tweede anders awards weg: de Prix de la Critique Internationale en de prijs voor revelatie van het jaar. Juryvoorzitster Paradis had lovende woorden over voor de regie en de hoofdrollen van Jude Law en Carrie Coon. “Er is een zekere elegantie vervat in zowel de regie, de plot als de acteurs… Zij zorgen ervoor dat je vergeet dat ze een rol aan het spelen zijn”, aldus Paradis.

De prijs van de jury werd toebedeeld aan twee films: ‘First Cow’, een verhaal over twee vrienden die hun geluk beproeven in het Wilde Westen, en ‘Lorelei’, die op het festival in première ging, over een Amerikaanse alleenstaande moeder die met moeite de eindjes aan elkaar kan knopen. Ze wordt herenigd met haar pas vrijgelaten ex-vriend Wayland, die vijftien jaar in de gevangenis heeft gezeten voor een gewapende overval.

Op de slotceremonie werd de film ‘Comment je suis devenu un super héros’ vertoond: de eerste Franse superheldenfilm, met Pio Marmaï, Vimala Pons, Leïla Bekhti en onze eigenste Benoît Poelvoorde in de hoofdrollen.

Brussels International Film Festival

In onze hoofdstad vond van 3 tot 13 september het Brussels International Film Festival plaats. De derde editie van het jonge filmfestival had normaal eind juni, begin juli moeten plaatsvinden, maar het coronavirus gooide roet in het eten.

Het evenement strikte met de Frans-Griekse regisseur Costa-Gavras als eregast en de Belgische regisseur Lucas Belvaux enkele grote namen. Om die eerste te huldigen pakte het festival uit met een retrospectieve in zes films 'die het eclectisme van een uitzonderlijke loopbaan en carrière illustreren', aldus de organisatie. Het gaat om 'Z' (1969), 'Missing' (1982), 'Betrayed' (1988), 'Amen.' (2002), 'Le Couperet' (2005) en 'Adults in the room' (2019).

Op de openingsavond werd de Belgische cinema in de kijker gezet met 'Des Hommes', de nieuwe speelfilm van Lucas Belvaux. De elfde film van de Belgische regisseur, gebaseerd op een boek van Laurent Mauvignier, maakt een portret van een veteraan die door de Algerijnse oorlog verbrijzeld is. De film werd bekroond met het label 'Cannes 2020'. Acteurs Yoann Zimmer en Jean-Pierre Darroussin woonden de voorstelling op de openingsavond bij.

De film ‘Babyteeth’ van de Australische regisseur Shannon Murphy schoot de hoofdvogel af in de internationale competitie. De film draait rond de zieke 16-jarige Milla. Ze ontmoet de rebelse Moses, waarna meteen een bijzondere band ontstaat tussen de twee tegenpolen. Haar ouders zijn allerminst fan van Milla’s nieuwe vriendje, maar zetten hun scepsis en bezwaren langs de kant om hun dochter gelukkig te zien. Met niets meer te verliezen stort Milla zich op het leven.

In de nationale categorie kaapte David Leloup de Grand Prix weg met ‘Saint Nicolas est socialiste’. Het verhaal draait rond twee gemeenteraadsleden van Saint-Nicolas, nabij Luik. Ze zitten in de oppositie in de gemeente die al meer dan een eeuw in handen is van de socialisten. Ze beschouwen zichzelf als klokkenluiders die de handelingen van een ondoorzichtig gemeentebestuur onder de aandacht willen brengen. Naarmate de gemeenteraadsverkiezingen naderen, dromen ze ervan het lokale politieke spel voor hun laatste verkiezingsronde te verstoren. De film won ook de Audience Award.