Muzikale extase op z'n puurst: zes onvergetelijke Pukkelpopconcerten

Pukkelpop | Het track record van Pukkelpop ligt bezaaid met fantastische optredens van wervelende revelaties en gevestigde wereldsterren. Proximus Pickx groef diep in het collectieve festivalgeheugen en diepte deze bloemlezing op.

Door Pickx

Gepubliceerd op 20.08.20

2min

Nirvana, 1991

In augustus 1991 was Pukkelpop verhuisd van het militair domein Sanicole in Hechtel-Eksel naar Kiewit. Limbomaniacs, de kleinste naam op de affiche van Pukkelpop 1991, moest haar optreden annuleren. De vervanger was het tot dan toe onbekende Nirvana. De band speelde rond 10 uur, voor een klein publiek waarvan de helft dronken was. “De grootste show die ik tot dan toe gedaan had”, aldus drummer Dave Grohl. Dat veranderde luttele dagen na hun passage in Kiewit, toen de single ‘Smells Like Teen Spirit’ uitkwam, insloeg als een bom en Nirvana wereldfaam bezorgde.

Daft Punk, 2006

Eén van de meest exclusieve acts van de afgelopen twintig jaar op Pukkelpop. Daft Punk was één van de eerste dance-acts die mocht headlinen op een rockfestival – een trend die intussen helemaal is doorgebroken. De optredens van de parisiens zijn zeldzaam, en alleen al daarom was dit concert er één voor de annalen. Het was van 1997 geleden dat Daft Punk op een podium stond in de Lage Landen. Guy-Manuel de Homem-Christo en Thomas Bangalter mochten de editie van 2006 afsluiten, en deden dat met een memorabele knaller. Speciaal voor hun act verstelde de Pukkelpop-organisatie de hoogte van het hoofdpodium. Met een gigantische piramideconstructie en megalomane lichtshow palmde Daft Punk de weide in.

dEUS, 2009

De Antwerpse rockgroep passeerde voor het eerst op het podium van Pukkelpop in 1994 en keerde daarna meermaals terug met een wisselende bezetting en wisselend succes. In 2009 besloten ze twee keer het podium te beklimmen. Op vrijdag deden ze de hele weide versteld staan met een show vol gastoptredens. Op zaterdag brachten ze een meer ingetogen en klassieke set. Het was de eerste keer dat een groep in één weekend tweemaal op het festival speelde, dus de mannen van dEUS hebben werkelijk alles gegeven.

Elbow, 2017

Een Elbow in bloedvorm in de Marquee, met een publiek dat gewillig uit zijn hand at. Al van bij opener 'The Birds' ging hij aan de rand van het podium balanceren, om de kloof met het publiek te verkleinen. De zingende knuffelbeer werd fraai bijgestaan door twee violistes en wierp kushandjes naar de eerste rijen.

De editie van 2017 werd geplaagd door regenval en soortgelijk Belgische snertweer, maar met Elbow brak een zalige zonnegloed door het sombere wolkendek. Het prachtige 'Lippy Kids' werd door elke sterveling meegefloten, afsluiter 'Grounds for Divorce' breidde een feestelijk slot aan één van de hoogtepunten uit de festivalgeschiedenis. Een concert voor de eeuwigheid, getekend Guy Garvey.

Willy Sommers, 2018

Rockster Daan, gitarist Mauro Pawlowski, Songfestivalkandidate Sennek en Callboy Rik Verheye warmden in 2018 de Marquee op voor de komst van charmezanger Willy Sommers. Een wit konijn op de affiche van het popfestival, maar de gok van organisator Chokri Mahassine pakte geweldig uit.

Onder begeleiding van een fanfare zorgde de schlagerkoning voor een volksfeest dat alle afwezigen met een knagend gevoel van gemis en ongelijk opzadelde, en alle aanwezigheden met een euforisch genot. Noem het gerust één van de beste feestjes van die zomer, zo bewees de polonaise die tot buiten de Marquee doorliep. Sommers, de koning van de tent, werd op handen gedragen en was tot tranen toe bewogen door de publieksbeleving. De man noemde het optreden achteraf het hoogtepunt van zijn carrière.

Anderson .Paak and The Free Nationals, 2019

“Een van de allerbeste concerten die .Paak in ons land speelde”, zo omschreef een De Morgen-recensie de passage van de Amerikaanse rapper. Hiphop, discofunk, een likje jazz en een goedaardige tsunami aan humor: de set bevatte alles waar een mens blij van wordt.

Weemoed, ontroering, euforie, een lach, ‘oooohs!’ en ‘aaahs!’, een schorre keel en krampen in de dansbenen: het concert had alles om het lijf. “Belgium, this shit is lit”, mompelende de man toen hij de coulissen inliep na zijn glansprestatie. “Anderson .Paak op Pukkelpop, dat was het leven vieren”, concludeerde diezelfde De Morgen-recensent.