One day, one goal: hoe Siphiwe Tshabalala zich onsterfelijk maakte op het WK 2010

Sport | Sommige goals zijn iconisch vanwege hun zeldzaamheid of intrinsieke schoonheid, andere behoren tot het grootboek der voetbalistieke wonderen omwille van het podium waarop de treffer tot stand kwam – een WK, bijvoorbeeld. Tot die laatste categorie behoort het doelpunt van one-trick pony Siphiwe Tshabalala, de Zuid-Afrikaan die zich op 11 juni 2010 met een verschroeiende knal in de vaderlandse geschiedenisboeken trapte.

Door Pickx

Gepubliceerd op 20.06.20

1min

Een levensveranderende ervaring, zo zou je het doelpunt van Tshabalala in de WK-openingsmatch van 2010 kunnen omschrijven. Op eigen bodem, in Johannesburg, scoorde hij het allereerste doelpunt van het Wereldkampioenschap editie 2010, tegen Mexico. Hij werd op slag gebombardeerd tot volksheld. De Zuid-Afrikaanse extase werd verklankt door het vervelende gezoem van hordes vuvuzela’s in de tribunes, die elke televisiekijker tijdens dat WK hoorndol bromden.

Tien minuten na de rust – de brilscore prijkte nog steeds op het bord – stuurde Kagisho Dikgacoi een splijtende pass door de Mexicaanse defensie, perfect in de loop van de sprintende Tshabalala. De middenvelder, geboren in Soweto, komt oog in oog met de Mexicaanse doelman te staan en haalt de trekker over. Zijn loeier verdwijnt met een indrukwekkende snelheid in het dak van het doel, schuin voorbij de kansloze keeper Oscar Perez Rojas.

Gestrand in groepsfase

“Van zodra de bal mijn voet verliet, wist ik dat hij binnen ging”, blikte de Zuid-Afrikaan tien jaar later terug op het belangrijkste doelpunt uit zijn leven. “Het was gestoord”, zo vertelde hij aan het online sportmedium SPORTbible, “en het was briljant. En emotioneel. Ik werd teruggeflitst naar mijn kindertijd; een knul die droomde om op het hoogste podium te kunnen spelen en kijk, jaren later scoorde ik op het WK, voor de ogen van de hele wereld.”

Helaas voor Tshabalala leverde zijn beauty, die genomineerd werd voor een FIFA Puskás Award, niet de verhoopte overwinning op voor zijn land: in de 79ste minuut wiste verdediger Rafael Marquez de Zuid-Afrikaanse voorsprong uit met de 1-1. In de daaropvolgende groepsmatch zouden de Bafana Bafana het onderspit delven tegen Uruguay. Na een historische 2-1 zege tegen Frankrijk hadden de troepen van bondscoach Carlos Alberto Parreira evenveel punten verzameld als Mexico in poule A, maar hun doelpuntensaldo was slechter. Geen knock-outfase dus voor het gastland, dat het toernooi wel met opgeheven hoofd kon verlaten.

Clubmonument

Tshabalala had zich tot uitblinker van zijn elftal ontpopt en trok daarmee de aandacht van menig Europese club. Hij stond dicht bij een transfer naar Crystal Palace, maar de kersverse volksheld kon die interesse nooit verzilveren. De Engelse eersteklasser achtte de gevraagde transfersom overdreven en trok zich terug, waardoor Tshabalala zijn droom in rook zag opgaan.

Hij bleef in Zuid-Afrika voetballen en groeide bij Kaizer Chiefs uit tot een waar clubmonument. In de blessuretijd van zijn carrière volgde nog een mislukt avontuurtje in Turkije. Sinds juli vorig jaar zit de man met de op één na meeste caps voor zijn land zonder club. Naar verluidt denkt hij op zijn 35ste nog niet aan stoppen.

Fan van deze reeks? Lees het vorige deel, over de knal van Juan Quintero tegen Boca Juniors.