Anekdotes vanop de filmset: de improvisatie van Louis de Funès in "La Grande Vadrouille"

Films | "La Grande Vadrouille", ondertussen meer dan 50 jaar oud, blijft tot op de dag van vandaag een van de grootste kaskrakers in de geschiedenis van de Franse film. Hij prijkt nog steeds in de top 5 van de Franse box office, naast meer recente klassiekers als "Bienvenue Chez les Ch'tis" en "Intouchables". Bovendien staat de komische film bol van de anekdotiek.

Door Pickx

Deel dit nieuws

Tijdens de lockdown heb je misschien wel van de gelegenheid gebruik gemaakt om jouw filmcompilatie van Louis de Funès vanonder het stof te halen. De Franse comedian is dan ook allesbehalve deprimerend. Zijn mimiek, zijn gevoel voor humor en zijn onmiskenbare sterkte in situationele humor maken van hem een ware referentie in de wereld van de komedie.

Een komisch kapitaal dat haaks staat op de persoonlijkheid van de acteur buiten zijn werkuren. Louis de Funès stond erom bekend om strikt en perfectionistisch te zijn. Nochtans lieten enkele van zijn films, waaronder "La Grande Vadrouille", heel veel ruimte voor improvisatie. Het is mede daardoor dat het volle potentieel van de cast het best tot uiting kwam. De kwaliteit spat dan ook van het scherm. Dat dat mogelijks botste met de kieskeurige kant van de acteur nemen we er maar al te graag bij.

Improvisatie levert ons enkele memorable scènes op

Uit het samenspel van improvisatie en het pure inlevingsvermogen ontspruiten enkele legendarische scènes. "La Grande Vadrouille" staat er bol van. Een van die scènes groeide uit tot een van de meest memorable momenten van de film, die het zelfs tot op de cover schopte. Het gaat meer bepaald om de scène waarin Louis de Funès zich op de schouders van zijn hulpje Bourvil hijst. Beide protagonisten vallen ten gronde, maar opteren ervoor om in hun rol te blijven. Wat volgt, is een hilarische dialoog met enkele legendarische zinssneden. Denken we maar aan "eh bah dis donc!" of "ça fait trois fois que vous me faites ça! Mes souliers, mon vélo…" ("Het is de derde keer dat je me dat lapt! Eerst mijn schoenen, dan mijn fiets ...").

De ondervraging door een Duitse officier maakt ook deel uit van de scènes die niet op het script stonden. Vanaf het moment dat Bourvil zijn neus snuit is de rest van de scène waarin de twee protagonisten tijd proberen te winnen feilloos geïmproviseerd. Kwestie van een vleugje humor aan de conversatie toe te voegen om wat tijd te rekken...

3 maanden voorbereiding

De Funès kon niet alleen improviseren als de allerbeste, maar beulde zich soms ook echt af om een scène tot in de perfectie te beheersen. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer hij in de rol van een energieke en ritmische orkestmeester kruipt. Een van zijn zonen, Patrick de Funès, herinnert het zich nog levendig: "Wanneer hij die scène speelt, dirigeert hij het orkest ook echt." De acteur heeft zich drie maand lang in het zweet gewerkt om de meticuleuze bewegingen onder de knie te krijgen. Maar hij werd daarbij ook gecoacht. "George Auric trainde hem", vertelt zijn zoon aan de Franse nieuwszender BFMTV. Auric was degene die de muziek voor "La Grande Vadrouille" voor zijn rekening nam. "Maar hij had er geen enkel probleem mee, omdat hij het gevoel voor ritme al onder de knie had. Zijn verleden als pianist in talloze bars had hem een duivels ritme bezorgd. (...) Hij kreeg dan ook een staande ovatie van het voltallige orkest."

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top